مستندهای هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» در موزه سینما نمایش خواهند داشت.

امسال و در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» علاوه بر پردیس چارسو که خانه جشنواره است، آثار جشنواره در «موزه سینما» روی پرده خواهند رفت.

این انتخاب به دلیل گسترش مخاطبان سینمای مستند و ایجاد دسترسی و امکانات بیشتر برای علاقه‌مندان، انجام شده است. شرایط حضور در این سینما به زودی اطلاع رسانی خواهد شد. این سینما، سینمای مردمی هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» است.

هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» با دبیری محمد حمیدی مقدم اواخر آذرماه 1402 برگزار می شود.

جلسه چهارم کارگاه شخصیت پردازی در فیلمنامه عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی شاه محمدی در ابتدا با اشاره به شخصیت‌های شورشی در فیلمنامه‌ گفت: شخصیت‌های شورشی اغلب قدرت را به چالش می‌کشند و نظم حاکم را بهم می‌زنند تا نظم جدیدی ایجاد کنند که نمونه واقعی آن هیتلر است. اما پس از به قدرت رسیدن همان کاری را می کنند که منتقد آن بودند.این نوع شخصیت‌ها به اصول اخلاقی که جامعه به آن پایبند است احترام می گذارند، کاری را نیمه تمام نمی‌گذارد و دارای اراده قوی هستند.
وی ادامه داد: شخصیت‌های شورشی دارای فضیلت‌های اخلاقی مورد توجه هستند ، توانایی مدیریت لحظات بحرانی را دارند و وسواس زیادی برای رسیدن به اهداف مورد نظرشان دارند.
شاه محمدی نوع دیگر شخصیت در فیلمنامه را شخصیت حاکم دانست و بیان داشت: این نوع شخصیت‌ها در دو نوع حاکم خیر و حاکم شر تصویر می شوند. حاکم خیر به عنوان یک فرد دلسوز برای جامعه و مردم لحاظ می‌شود اما در مقابل حاکم شر معمولا با مشت آهنین می‌تواند حکومت کند و هر چیزی که قدرت را از او بگیرد و به او یاحلقه  یارانش آسیب بزند بزرگترین ترسش است.
وی با بیان اینکه این نوع شخصیت‌ها دارای ثبات رفتار و منش هستند، گفت: شخصیت‌های حاکم از سطح بالایی از روابط اجتماعی برخوردار هستند و راهبری و هدایت گری در ذات آنها است و بسیار کاریزماتیک هستند.
این مدرس دانشگاه درباره شخصیت‌های مرشد نیز بیان داشت: ما به ازاء بیرونی این نوع شخصیت‌ها پدر، مادر و معلم‌ها هستند و این نوع شخصیت‌ها اغلب برای مخاطبان جذابند زیرا کمک می‌کنند تا شخصیت اصلی به هدف اصلی‌اش برسد.
وی ادامه داد: آنها معمولا عاقل، فهمیده و دانا هستند و نمونه مثال زدنی شخصیت های مرشد، کاراکترهای فیلمنامه های زنده یاد داریوش مهرجویی  هستند مثل علی عابدینی در فیلم هامون است. البته این نکته را هم باید درنظر داشت که شخصیت مرشد ممکن است نقایصی هم داشته باشد و انسان کاملی به نظر نرسد.
شاه محمدی با اشاره به شخصیت‌های اغواگر نیز گفت: این نوع شخصیت ها بیشتر به سمت کهن الگوی شرور تمایل دارند. بسیار باهوش هستند و تمایل به دادن وعده‌هایی دارند که خودشان به دنبال آنها هستند و ظاهرا آنچه بدست می آورند بیش از چیزی است که ارائه می‌دهند اما در واقع بر عکس است و آنها با ارائه خود، انسانیتشان را از دست می دهند.
وی در پایان بیان داشت: این نوع افراد معمولا تمایل به کنترل کردن به منظور بهره بردن دارند و افرادی باهوش و مستقل به نظر می رسند. در روابط اجتماعی سرد هستند و برای دفاع از خود پوسته سختی به دور خود کشیده اند.
گارگاه شخصیت شناسی و شخصیت پردازی در فیلمنامه بر اساس کهن الگوها توسط «علی شاه محمدی» فیلمنامه نویس و مدرس دانشگاه طی چهار جلسه در موزه سینما برگزار شد.

نظام الدین کیایی صدابردار شناخته شده سینمای ایران کارگاه آموزشی «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما برگزار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، نظام الدین کیایی از جمله صدابرداران پیشکسوت سینمای ایران است که برای اولین بار بعد از انقلاب صدابرداری سر صحنه را به صورت جدی را وارد سینمای ایران کرد و فیلم های سینمایی دونده و اب، باد، خاک با حضور وی به صورت صدای سر صحنه ساخته شد و برای اولین بار فیلمی با صدابرداری سر صحنه در سینمای ایران اکران شد.
این صدابردار پیشکسوت سینما تاکنون در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی به عنوان صدابردار حضور داشته و با کارگردان های شناخته شده سینمای ایران همچون زنده یاد داریوش مهرجویی، امیر نادری، زنده یاد کامبوزیا پرتوی، پوران درخشنده، علیرضا رئیسیان، ابوالحسن داوودی، رضا درمیشیان و… همکاری داشته است و در جشنواره ها و مراسم های مختلف داخلی و خارجی نامزد شده و جوایز بسیاری را بدست آورده است.
نظام الدین کیایی چهارشنبه ۱۷ آبان از ساعت ۱۵ به مدت سه ساعت کارگاه «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما با سرفصل هایی همچون تفاوت صداگذاری با صدابرداری، نقش صدابردار در مراحل تولید فیلم و همکاری با بخش‌های دیگر همچون کارگردان و فیلمبردار، انواع صدا در سینما، تفاوت شنیدن و گوش دادن و… آموزش می دهد.
این کارگاه ویژه اعضا باشگاه مخاطبان است و علاقمندانی که عضو نیستند با هماهنگی روابط عمومی موزه سینما می‌توانند در این کارگاه شرکت کنند.

گنجینه «علیرضا خمسه» بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در موزه سینمای ایران راه اندازی شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، سیمرغ ، جوایز، اسناد و یادگاری‌های «علیرضا خمسه» به موزه سینمای ایران اهدا شد.
سیمرغ بلورین بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر، جایزه بهترین بازیگر جشنواره سینمایی فیلم پیونگ یانگ کره شمالی (جشنواره کشورهای غیرمتعهد) ، 13 عدد تندیس از جشنواره‌های مختلف، 14 عدد لوح تقدیر از جشنواره و برنامه‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی، فیلمنامه دست نویس فیلم سینمایی «بوی خوش زندگی»، فیلمنامه دست نویس مجموعه تلویزیونی «ازدواج»، مدال یادبود آستان مقدس امامزاده حسین بن علی بن موسی الرضا (ع)، حکم داوری در جشنواره‌های مختلف سینمایی، پوشه کاغذی شامل نامه‌ها و قراردادهای سینمایی، پوشه نامه‌های تشکر و قدردانی از سازمان‌های مختلف، تابلو تقدیر چوبی از اولین جشنواره فیلم خوزستان ، حکم انتخاب به عنوان عضو هیات داوران نوزدهمین جشن سینمای ایران، عکس‌های مختلف در پروژه‌های سینمایی و … از جمله مواردی هستند که توسط این هنرمند پیشکسوت در موزه سینما به یادگار گذاشته شد.
علیرضا خمسه در فیلم‌هایی همچون مرگ یزدگرد، روز باشکوه، زیر بام های شهر، آپارتمان شماره 13، دو نفر و نصفی، من زمین را دوست دارم، بوی خوش زندگی، مهریه بی بی، ماه پیشونی، کلید ازدواج، یکی بود یکی نبود، بیست، عروسک، شکلات داغ، سلام بر فرشتگان، عملیات مهد کودک، از تهران تا بهشت و … نقش آفرینی داشته است.

کارگاه «شخصیت‌پردازی در فیلمنامه‌نویسی» با حضور علی شاه‌محمدی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در این کارگاه علی شاه‌محمدی با اشاره به اهمیت شناخت داستان و نگاه به زندگی در فیلمنامه‌نویسی گفت: آنچه فیلمنامه‌نویسان را از هم متمایز می‌کند این است که داستان را بشناسند و به زندگی خوب نگاه کنند. ژان رنوآر می‌گوید «کارگردان‌های نسل اول به زندگی نگاه کردند و فیلم‌های خوبی ساختند. کارگردن‌های نسل دوم به فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول و زندگی نگاه کردند و فیلم‌های خوبی ساختند. اما فیلمسازان نسل سوم فقط به فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول و دوم نگاه کردند و فیلم‌های خوبی نساختند بنابراین نباید ارتباطتان با جریان زندگی قطع شود.

وی افزود: جان هیوستن فیلمساز آمریکایی معتقد است «دوربین دو وضعیت دارد؛ ایستاده و نشسته» همچنین جان فورد نیز می گوید «دوربین را بکار و بگیر». آنچه که سینمای ویژه را از سینمای معمول متمایز می‌کند فیلمنامه است درغیر اینصورت تکنیک‌های کارگردانی براحتی آموختنی هستند. فیلم «پنهان» میشائیل هانکه هیچ تکنیک نامتعارفی به لحاظ کارگردانی ندارد و آنچه این فیلم را از دیگر فیلم‌ها متمایز می‌کند نگاهش به زندگی و قصه‌پردازی خاص است.

شاه محمدی با بیان اینکه عباس کیارستمی قصه‌گوی خوبی بود، بیان داشت: کیارستمی آگاهانه به سمت سینمای کمتر قصه گوی «طعم گیلاس» و «کلوز‌آپ» رفت. همانطور که می‌دانید کلوزآپ فیلم بسیار خوبی است که در دنیا طرفداران خود را دارد به طوری که در بلژیک سایتی به نام «سبزیان» که کاراکتر اصلی این فیلم بود راه‌اندازی شد. کلوزآپ هفت زاویه دید دارد؛ در واقع می‌توانم بگویم هفت صدا در این فیلم وجود دارد، این رویکرد در سینمای جهان به پلی فونیک یا چند صدایی شناخته می شود، اینکه کارگردان نگاه خود را ارجح بر همه نگاهها نداند و به نگاه‌ها و صداهای دیگر نیز در فیلمش اهمیت دهد.

شاه‌محمدی همچنین با اشاره به تاثیر کهن الگوها در فیلمنامه نویسی گفت: ابتدا باید بدانیم که کهن الگو چیست؟ از همان آغاز، پیش از اینکه انسان متمدن شود درباره چیزهایی که می‌دید و درک نمی‌کرد یا نه می دید و نه درک می کرد، داستان می ساخت.داستان سبب از میان رفتن ترس او از ناشناخته ها می شد. مانند عدم درک بر آمدن ماه، فرو رفتن خورشید، تعدد و هستی ستاره ها، زندگی، تولد، مرگ و… . اساطیر جوامع بشری بر اساس کهن الگوهاست به همین دلیل برای نوشتن مهم است که شما بر کهن الگوها مسلط باشید.

وی با اشاره به اهمیت کهن الگوهای محلی نیز گفت: عباس کیارستمی معتقد بود تا محلی نباشید بین‌المللی نمی‌شوید. ضمن اینکه کهن الگوها سبب شدند شاخه مهمی به نام ادبیات تطبیقی شکل بگیرد زیرا همه کهن الگوها در نهایت به یک ریشه و نهاد می رسند و همه قهرمان‌ها یک قهرمان هستند. همان مفهومی که جوزف کمبل در کتاب قهرمان هزار چهره مطرح می کند.‌ کهن الگوها در جوامع گوناگون تحول یافتند و به انها اضافه یا از آنها کم شد. مثل داستان رستم و سهراب شاهنامه که نظیری در  فرهنگ‌های دیگر مانند تراژدی‌های یونان باستان دارد.

شاه‌محمدی ادامه داد: امروز سینمای هالیوود از کهن الگوها تغذیه می‌کند و این کار را به خوبی انجام می‌دهد و به مرور به سمت ترکیب کهن‌الگوها پیش می‌رود. سینمای اروپا نیز دهه هاست از کهن الگوها تغذیه می کند. برگمان در فیلم «پرسونا» به انسان و کاراکتر درون او و نقابش اشاره دارد. فیلم «شرم» استیو مک‌کوئین نیز بر مسائل انسانی به عنوان روابط کهن الگویی تاکید دارد. بدین ترتیب مسائل انسانی و احساس حیات و مرگ و هستی انسان در طول هزاره ها سبب پیدایش کهن الگوها شدند. هنگامی که راجع به این مسائل در فیلم حرف می‌زنید فیلم معنا و عمق پیدا می کند و از مسائل سطحی روز مره و عوامانه خارج می‌شود.

وی درباره انواع شخصیت‌ در موقعیت‌های گوناگون‌ افزود: چهار ترکیب وجود دارد: انسان عادی در شرایط غیرعادی، انسان غیرعادی در شرایط عادی، انسان غیرعادی در شرایط غیرعادی و انسان عادی در شرایط عادی که ما می‌توانیم برای تمرین نوشتن یک شخصیت دراماتیک را در این چهار موقعیت قرار دهیم.

شاه محمدی همچنین درباره تفاوت شخصیت دراماتیک با شخصیت کلیشه‌ای نیز گفت: شخصیت واقعی یا دراماتیک را شخصیت سه بعدی می گویند که در مقابل آن شخصیت مسطح یا دوبعدی قرار می‌گیرد. شخصیت‌های سه بعدی به جهان هستی اتصال دارند و به واقعیت اشاره می کنند؛ مانند مثال شرکت کننده عزیزی که نوشتند تراپیستی که خودش بیشتر به درمان نیاز دارد.‌در مقابل شخصیت‌های کلیشه‌ای بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده پیش می‌روند. از طرفی چون شخصیت‌های دراماتیک به واقعیت‌ها اشاره می‌کنند داستان‌هایی به عمق هستی و واقعیت زندگی تولید می‌کنند اما شخصیت‌های کلیشه‌ای داستان‌های دو بعدی قابل حدس تولید می‌کنند.

وی همچنین درباره استاک کاراکتر نیز بیان داشت: این شخصیت‌ها از نظر ویژگی بر طراحی شخصیت کلیشه ای استوار شده‌اند و اما با شخصیت‌های کلیشه‌ای تفاوتی هم دارند. مثلا کاراکتر ها معلم و مرشدی دارند که طی طریق کرده و اطلاعاتی به شخصیت ما می‌دهد و راهنمای او می‌شود تا به هدفش برسد. شخصیت اصلی پروتاگونیست است و استاک کاراکتر کمک می‌کنند شخصیت اصلی ویژگی‌های خود که باور ندارد را بشناسد یا باور کند.