موزه سینمای ایران همزمان با زادروز زنده یاد «عزت الله انتظامی» چند دیالوگ از فیلم های این هنرمند فقید را منتشر کرد.

پدر راحله (فیلم سینمایی روز واقعه): من از مسلمانی او بوی تازگی می شنوم و از مسلمانی تو تنها بوی غرور جاهلی می آید.

ناصرالدین شاه (فیلم سینمایی کمال الملک): عاقبت وسوسه 10 ساله تماشای این پرده مغلوب شکیبایی شاه شد. پرده بیافکنید که صبر از کاسه چشماها سرآمده ، سخت رغبت دیدار داریم.

امیر جلال‌الدین (فیلم سینمایی خانه خلوت):این از ورقه هایی هست که با جوهر نامرعی نوشتم.

آئین سومین دوره نشان عالی خورشید و اهدای آن به سعید رشتیان عصر روز گذشته در سالن فردوس موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ابتدای این مراسم که اجرای آن را منصور ضابطیان بر عهده داشت بخش‌هایی از مراسم نشان عالی خورشید در دو دوره گذشته نمایش داده شد و پس از آن مرتضی رزاق‌کریمی گفت: با توجه به اینکه «نشان عالی خورشید» به تهیه‌کنندگان مستند تعلق می‌گیرد لازم است به چند نکته درباره سینمای مستند و نقش تهیه‌کننده مستند اشاره ‌کنم. همه ما شاهد هستیم سینمای مستند رشد فزاینده و با شتابی را طی می‌کند و در دهه‌های اخیر شتاب بیشتری نیز گرفته که ناشی از پیگیری علاقه‌مندان به شناخت ملل، فرهنگ، ادیان و اقوام مختلف است و امروز با رسانه‌های دیجیتال و شبکه‌های مختلف دسترسی به شناخت فرهنگ‌های مختلف نیزآسان شده است.

وی افزود: سینمای مستند هم در ذات خود ویژگی‌هایی دارد و بیشترین سرمایه را برای شناخت در اختیار دارد که می‌توان از آن بهره‌ برد اما متاسفانه هنوز جهان و به ویژه کشور ما نسبت به این نکته غفلت کرده‌اند. همانطور که می‌دانیم در کشورهای توسعه یافته مستندها جایگاه ثابتی از نظر مخاطب دارند و تصور می‌کنم رسانه‌های نوین و شبکه‌های نمایش خانگی می‌توانند از ظرفیت مستندها بهره بیشتری ببرند.

این مستندساز با تاکید بر نقش تهیه‌کننده مستند، ادامه داد: همان‌طور که نویسنده و کارگردان مولف داریم، تهیه‌کننده مولف نیز داریم اما تعداد آنها اندک است و سعید رشتیان ویژگی‌هایی دارد که از مصادیق قطعی تهیه‌کننده مولف است و نگاه هدفمند و راهبردی نسبت به موضوع فیلمی که می‌سازد، دارد.

وی ادامه داد: تهیه‌کننده مولف از افکارعمومی شناخت دارد و باید مطالعات بین رشته‌ای داشته باشد، اهل تحقیق باشد و فقط عامل توزیع پول نباشد. باید روحیه جمع‌گرایی داشته باشد و افراد مختلف از نسل‌ها و تجربه‌های مختلف را کنار هم جمع کند و سعید رشتیان همه این خصوصیات را دارد و در آثار او عشق به مردم و کشورمان را در بالاترین سطح دیده‌ام و به او افتخار می‌کنم.

در ادامه حسین حق‌گو، مستندساز گفت: سعید رشتیان از بنیان‌گذاران انجمن تهیه‌کنندگان مستند است و از هیچ کوششی در این راه مضایقه نکرد تا آنجا که حتی در تمام ایام تعطیلی خانه سینما بدون چشم‌داشت جلسات انجمن را برگزار می‌کرد.

وی با بیان اینکه حجم تولیدات سعید رشتیان در صدا و سیما متنوع است، خاطرنشان کرد: مستندهای «تهران من»، «آینه فرهنگ»، «تصویرگران انقلاب» و… از آثار درخشان او به شمار می‌رود. شیوه او در تولید آثار مستند به صورت استمراری است؛ او بسیار مطالعه می‌کند و مسیر تحقیق را همراه با کارگردان اثر انجام می‌دهد و این امر صرف زمان  و دقت در جزئیات از رابطه او با سینمای مستند نشأت می‌گیرد؛ سینمایی که اگر سال‌ها در آن کار کنید پول‌دار نخواهید شد. به پاس قدردانی سینمای مستند سعید رشتیان، او را «عالیجناب در امر تهیه کنندگی مستند» قلمداد می کنم.

در بخش دیگر این مراسم، علیرضا حسینی عضو هیأت مدیره خانه سینما و انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند نیز گفت: سعید رشتیان همیشه برای من حکم مربی داشت، در شورا و آکادمی خانه سینما همیشه کنارم بود و هر زمان هر مشکلی به‌وجود می‌آمد بیشترین زحمات برگردن او بود. به نظرم اگر هر انجمن یک سعید رشتیان داشته باشد خوشبخت است.

در ادامه رامین حیدری‌فاروقی گفت: در حوزه ادبیات ایران بر مفهوم راز تاکید بسیاری شده است که همیشه این سوال مطرح می شود که منظور از راز چیست که به اعتقاد من در حوزه روابط انسانی و اخلاقی این راز چیزی جز اعتماد نیست.

وی ادامه داد: هر انسان نشانه‌دار و شاخصی، اعتماد برانگیز است و حتما در زندگی‌اش یک آدم قابل اعتماد دیده است. من معتقدم خوشبختی در ما با تعداد افراد قابل اعتماد زندگی‌مان نسبت مستقیم دارد و در حوزه اجتماعی پیدا کردن آدم‌های قابل اعتماد که بتوانند خود را در توفیق دیگران شریک بدانند و از توفیق دیگران خوشنود باشند، آسان نیست. من این تجربه را با سعید رشتیان دارم پس آدم خوشبختی محسوب می‌شوم.

در ادامه مستند کوتاهی از سعید رشتیان برای حاضران در مراسم نمایش داده شد و بعد از آن مرضیه برومند، مرتضی رزاق کریمی، رامین حیدری فاروقی، حامد شکیبانیا، علیرضا حسینی و محمد صوفی روی صحنه آمدند و نشان عالی خورشید و لوح یادبود را به «سعید رشتیان» اهدا کردند. همچنین در ادامه حسین ترابی مستند ساز پیشکسوت نیز به روی صحنه آمد از سعید رشتیان قدردانی کرد.

سعید رشتیان پس از دریافت نشان عالی خورشید گفت: خود را مرهون سینما و مخصوصا سینمای مستند می‌دانم و تاکید می‌کنم که این مراسم برایم منزل پایانی بوده و پایان خوشی است. در حال حاضر در سینمای مستند در نقطه عطف مهمی بسر می‌بریم که امیدوارم همه ما اهالی جامعه هنری بتوانیم به سلامت از آن عبور کنیم و من این نقطه عطف را تاکید قطعی و قابل بازگشت بر حرفه‌ای شدن در سینمای مستند می‌دانم. امیدوارم رفته رفته وزن حرفه‌ای گری را در سینمای مستند بیشتر ببینیم و پیگیری کنیم.

وی با بیان اینکه برای مستند دو دسته بندی فیلم مستند و سینمای مستند، قائل است، ادامه داد: تاریخ سینمای ما سرشار از افتخارات و الگوهایی است که آنها را می‌توانیم در دسته‌بندی فیلم مستند قرار دهیم و هر چه پیش می‌رویم می‌بینیم علاقمندی به این نوع سینما بیشتر می‌شود.

رشتیان در ادامه بیان داشت: تصور می‌کنم ما که در این حوزه قدیمی هستیم هنوز نتوانستیم مدل‌های حرفه‌ای و جا افتاده‌ای ارائه دهیم که علاقمندان به این حوزه با تکلیف روشن‌تر وارد این وادی شوند و درحال حاضر در نقطه‌ای هستیم که باید بیشتر به سمت حرفه‌ای شدن در سینمای مستند پیش برویم و نشانه این اتفاق می‌تواند این باشد که توجه ما بر تهیه کنندگی به عنوان یک حرفه باید افزایش پیدا کند.

وی با بیان اینکه سینما کار گروهی و جمعی است و این موضوع در سینمای داستانی روشن است، بیان داشت: این موضوع در سینمای مستند به دلایل مختلف هنوز به یک قطعیت نرسیده و باید به صورت گروهی و جمعی این فعالیت را پیش ببریم. فکر می کنم تاکید بر کار گروهی و ویژگی‌هایی که از این طریق به سینما وارد می شود، ما را به موقعیت مطلوب نزدیک می‌کند و سینمای مستند را به سمت سینمایی می‌برد که مخاطبان آن، پاسخ سوالات و انتظارت خود را می‌بینند و زمینه‌ساز گفت‌وگوی بیشتر در مسائل مختلف می‌شود. ما می‌سازیم تا دیده شویم و از مخاطب شروع می‌کنیم.

در این مراسم مرتضی رزاق‌کریمی، مرضیه برومند، رامین حیدری‌فاروقی، حامد شکیبانیا،محمد صوفی، علیرضا حسینی، حسین ترابی، علی دهکردی، علی لقمانی،امیر اثباتی،حسین ترابی، سید مهدی طباطبائی نژاد،  امیر اثباتی، رضا خوشدل،عبدالحسین بدرلو، عصمت شاکری، مهناز مظاهری،مژگان صیادی،ارد زند،حسین حقگو،آرش قاسمی و … حضور داشتند.

کارگاه «انتقال تجربه فیلمسازی» با حضور محمدعلی باشه آهنگر کارگردان سینما عصر دیروز 23 خرداد در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، محمدعلی باشه آهنگر با اشاره به اهمیت تجربه زیستی در فیلمسازی گفت: یکی از مواردی که به فیلمساز برای ساخت فضای فیلم کمک می کند تجربه زندگی در شرایط مختلف است. همیشه از من میپرسند چرا فیلم ملکه را با این فضا ساختی و من در پاسخ می گویم باید در اتفاق مهمی به نام جنگ زندگی کرده باشید تا بتوانید آن را درک کنید و من معتقدم باید تجربه زیستی خود را بالا ببریم.
وی افزود: در کنار تجربه زیستی برای کارگردان پژوهش، لحن ، ایدئولوژی، علم و ادبیات اهمیت پیدا می کند. بسیاری از فیلمسازان و نویسندگان بزرگ تجربه زیستی دارند و از آن برای ساخت فیلم بهره برده اند البته نباید از یاد ببریم که گاهی گذشته فیلمساز نیز کمک کننده است.
کارگردان فیلم سینمایی «ملکه» افزود: در سینما فارغ از تکنسین خوب بودن اگر می خواهیم موفق باشیم باید صاحب ایده باشیم زیرا تفاوت فیلمساز قوی و فیلمسازی که صرفا تکنسین است با ایده مشخص می شود. ایده  فی الفور به ذهن نمی رسد. مثلا ایده فیلم «سینمامتروپل» مربوط به 40 سال پیش است. گاهی ایده باید پخته شود تا زمان پرداخت آن برسد. گاهی با نبود پرداخت درست، آن ایده حیف یا قربانی می شود.
باشه آهنگر با تاکید بر تفاوت ایده در کارگردان‌ها گفت: برخی کارگردان ها دارای لحن خوب هستند و می دانند قصه را چگونه تعریف کنند و برخی کارگردانان با وجود اینکه از بهترین بازیگرها، بهترین ابزار و جلوه های ویژه خوب و… استفاده می کنند، نمی‌توانند به خوبی قصه فیلم را روایت کنند. اکنون انواع دوربین‌ها و امکانات در اختیار هنرجویان و علاقمندان به فیلمسازی است اما باید به این فکر کرد که با این همه امکانات چگونه می توان فیلم خوبی ساخت.
وی با بیان اینکه فیلمسازی را از داخل اتاق خانه خود هم می توانید شروع کنید، بیان داشت: امروز حتی با تلفن‌ همراه می‌توانید تدوین و صداگذاری انجام دهید و روی فیلم موسیقی بگذارید و نباید منتظر اتفاق خاصی باشیم تا فیلمساز شویم زیرا خوشبختانه دسترسی به فیلم های داخلی و خارجی آسان تر از گذشته است. از کمترین امکانات می توانید استفاده کنید و آرام آرام  فیلمسازی را تمرین و ایده هایتان را بارور کنید. ایده باید زایش پیدا کند و نو شود. امروز با پیدایش هوش مصنوعی با داشتن ایده است که می توانید از آن پیشی بگیرید.
کارگردان «سینمامتروپل» در ادامه با اشاره به اهمیت قصه در فیلمسازی، گفت: معمولا آنچه در قصه به آن توجه می شود توصیف عینی و ذهنی است. اگر قرار باشد قصه تبدیل به فیلم شود در ابتدا باید تبدیل به زیبایی‌شناسی تصویری شود و بتوان به آن اتکا کرد.
وی ادامه داد: در مورد فیلمنامه های اقتباسی در کشورمان هنوز راه زیادی داریم امیدوارم آرام آرام اقتباس هم جایگاه خود را پیدا کند تا ضعف قصه گویی جبران شود. البته گاه اختلافاتی میان نویسنده اصلی و سازنده پیش می آید که اجتناب ناپذیر است. یکی از بهترین نمونه های همکاری قصه نویس و کارگردان میان استاد هوشنگ مرادی کرمانی و مرحوم کیومرث پوراحمد بوجود آمد که نتیجه اش قصه های مجید بود که ماندگار هم شد.
کارگردان فیلم سینمایی «سرو زیر آب» ادامه داد: به خاطر دارم سال 97 حدود 150 فیلمساز اول درخواست کار دادند و حدود 35 فیلم ساخته شد و از آن 35 فیلم 11 الی 12 فیلم وارد جشنواره فیلم فجر شد. من معتقدم شاید ورود به سینما ساده باشد ولی چیزی که سخت‌تر است، ماندن در سینما است.
در پایان این کارگاه که به مدت چهار ساعت در موزه سینما به طول انجامید هنرجویان طرح های خود را ارائه دادند و مورد بررسی قرار گرفت.

محمدعلی باشه آهنگر برای انتقال تجربیات خود درباره فیلمسازی به موزه سینما می‌آید.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه برگزاری کارگاه‌های موزه سینما برای اعضا باشگاه مخاطبان خود کارگاه یک روزه انتقال تجربه فیلمسازی را با حضور محمدعلی باشه آهنگر برگزار می‌کند.
این کارگاه روز سه شنبه ۲۳ خرداد ساعت ۱۳ تا ۱۶ ویژه اعضا باشگاه مخاطبان موزه سینما یرگزار خواهد شد در این کارگاه قرار است باشه اهنگر درباره تجربیات خود در حوزه فیلمسازی با تاکید بر روند ساخت فیلم در سینمای ایران صحبت کند.
اهالی محترم رسانه اعم از خبرنگاران، روزنامه نگاران و منتقدان سینمایی درصورت تمایل برای شرکت در این کارگاه می‌توانند با روابط عمومی موزه سینما تماس حاصل فرمایند.
علاقمندان برای حضور در این کارگاه سه ساعته باید درخواست خود را در سامانه http://clubmuseum.ir  ثبت کنند.
محمدعلی باشه آهنگر ساخت آثاری همچون سینما متروپل،  سرو زیر آب ، ملکه، بیداری رویاها ، فرزند خاک،  نبات داغ، نیمه گمشده  و … را در کارنامه هنری خود دارد.
وی در چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای ساخت فیلم سینما مترو پل شد او پیش تر نیز در شانزدهمین جشن خانهٔ سینما، فیلم ملکه برنده ده تندیس، از جمله بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌برداری و بهترین تدوین شد.

موزه سینمای ایران همزمان با ولادت امام رضا (ع) بخش‌هایی از گفتگوی رسول صدرعاملی درباره فیلم «شب» را منتشر کرد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، رسول صدرعاملی با بیان اینکه برای فیلم «شب » شروع خیلی خوبی داشته اسنت، گفت: زنده یاد عزت الله انتظامی وقتی فیلمنامه نهایی را که با کامبوزیا پرتوی بازنویسی کرده بودم خواند دو سه نکته داشت که انصافا نکاتش هم درست بود که درباره آن صحبت کردم و برطرف شدند.

وی با بیان اینکه خوشبختانه زنده یاد خسرو شکیبایی هم به سرعت با ما همراه شد، افزود: پایان فیلمبرداری نیمه شب در صحن امام رضا (ع) شب غریبی بود، یادم می‌آید خسرو شکیبایی از ما جدا شد به سمت حرم رفت و با امام رضا راز و نیاز و خداحافظی کرد. خسرو در تمام طول فیلمبرداری حال خوبی نداشت و دو سه نفر در گروه فیلمبرداری دائم مواظب او بودند.

صدرعاملی درباره همکاری با عزت الله انتظامی نیز گفت : او سر دیالوگ‌ها حساس بود و من تا جایی که در توانم بود رعایت می‌کردم و سعی می‌کردم چیزی که او می‌خواست را انجام دهم و در این صورت مشکلی نداشتیم.

وی با بیان اینکه اتفاق جالب این بود که خسرو و انتظامی دائم با هم کشمکش داشتند، بیان داشت: همه می‌دانیم اقتدار بازیگری خسرو شکیبایی در ری‌اکشن‌های بازیگری‌اش و همچنین عکس العمل‌ها به بازیگر مقابل و سکوت‌هایش بود. تا آنجا که در تدوین فیلم آنقدر خسرو خوب بود که حتی در جاهایی که انتظامی صحبت می‌کرد ما عکس العمل های خسرو را هم نشان می‌دادیم.

صدرعاملی با بیان اینکه جمع بسیار خوبی در فیلم «شب » داشتیم، خاطرنشان کرد: یادم می‌آید امین حیایی که جایزه بهترین بازیگری را در جشنواره برای « شب » با جان و دل کمک می‌کرد و مواظب انتظامی و شکیبایی بود تا فضا خوب پیش برود.

وی ادامه داد: اتفاق عجیب این بود که ما در فصل پاییز و برای 40 روز فیلمبرداری رفته بودیم و اولین لوکیشن ما ایستگاه راه آهن بود. یادم می آید ساعت پنج بعداظهرشروع به کارکردن در ایستگاه قطار کردیم و وقتی در نیمه شب بیرون آمدیم متوجه شدیم برف همه شهر را پوشانده بود و این درحالی بود که 60 درصد فیلم در فضای خارجی بود. با عزت الله انتظامی به هتل برگشتیم و نگذاشتم داخل اتاق برود. به او گفتم نمی‌توانم منتظر بمانم برف بند بیاد زیرا باید در سه روز همه فضای خارجی را بگیرم. یادش بخیر انتظامی کمی فکر کرد و یک ساعت بعد گفت من آماده ام و از همان لحظه شروع به فیلمبرداری کردیم.

صدرعاملی خاطرنشان کرد:  آقای انتظامی با اینکه راه رفتن برایش راحت نبود پذیرفت کار کنیم و سه شبانه روز ، روزی ۱۶ ساعت کار کردیم و انگار نه انگار که این مرد درد زانو دارد و پا به پای گروه راه میرفت و دیگران را نیز تشویق به ادامه کار می‌کرد.