اهداء تندیس شهید «دریاقلی سورانی» به موزه سینمای ایران

تندیس قهرمان گمنام شهید «دریاقلی سورانی» به موزه سینمای ایران اهداء شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینمای ایران، همزمان با سالروز آزادسازی خرمشهر تندیس شهید گمنام «دریاقلی سورانی» توسط حبیب احمدزاده به نمایندگی از رزمندگان و مردم آبادان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح تهران به موزه سینمای ایران اهداء شد.
در اهداء این تندیس حبیب احمدزاده  نویسنده و کارگردان به نمایندگی از مردم آبادان گفت: برای اهداء این تندیس دلایل زیادی وجود داشت ابتدا آنکه از سینمای ایران برای شناساندن حماسه و رشادت های یکی از هموطنان آبادانی ما به دیگر مردم کشور تشکر شود.
وی ادامه داد: دریاقلی کسی بود که دقیقا در لحظه انتخاب بین مردی و نامردی ، اولی را انتخاب کرد و نه تنها  مردمان  شهرش را نجات داد بلکه شاید تاریخ آینده کشورش را نیز رقم زد و  سینما دین خود را با ساخت دو اثر از شهید دریاقلی ، یکی مستند  «(بهترین مجسمه دنیا» و دیگری فیلم  سینمایی «شب واقعه» ادا کرد  و پس از ان بود که  حماسه فراموش نشدنی این مرد در کتاب درسی ششم دبستان نیز قرار داده شد.
احمدزاده ادامه داد: به همین دلیل تصمیم گرفته شد که تندیس  این مرد آبادانی در موزه سینمای کشور قرار داده شود و در محلی مناسب برای عموم مردم به نمایش درآید تا برای بازدید کنندگان موزه که از سراسر کشور و جهان می آیند قصه او دوباره بازگو شود.
در ادامه محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح تهران به همراه حبیب احمدزاده، رسول صدرعامل ورضا کیانیان تندیس قهرمانان گمنام منسوب به شهید «دریاقلی سورانی» را به مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینمای ایران اهدا کردند .
لازم به ذکر است ، دریاقلی سورانی اوراق فروش کوی ذوالفقاری آبادان در ماه دوم جنگ ، زمانیکه متوجه ورود ناگهانی و شبانه سربازان عراقی با زدن پل نظامی بر روی رودخانه بهمنشیر در این محله آبادان شد با دوچرخه راهی شهر شد تا مردم و نیروهای سپاه را از ورود عراقی‌ها به آبادان با خبر کند.
این شهید در نهایت موفق شد خود را به سپاه آبادان رسانده و به فرماندهی سپاه اطلاع دهد. وی به مدافعان آبادان پیوست و دو روز بعد بر اثر انفجار خمپاره پایش زخمی شد و برای مداوا با قطار باری به همراه دیگر مجروحان از ماهشهر به تهران اعزام و در بیمارستان سینا بر اثر خونریزی شدید پا غریبانه و تنها به شهادت رسید و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
شهید دریاقلی سورانی یانچشمه‌ای متولد ۱۳۲۴ روستای یانچشمه استان چهارمحال و بختیاری، اوراق‌فروشی بود که به همراه فرزند خردسال خود، در کنار انبوهی از اتومبیل‌های فرسوده در حاشیه آبادان زندگی می‌کرد، اینک به نماد مقاومت کوی ذوالفقاری آبادان تبدیل شده است.

یک روز با «همایون اسعدیان» در موزه سینما/ از فیلمنامه تا پرده نقره ای

همایون اسعدیان کارگاه یک روزه آموزش کارگردانی را در موزه سینما برگزار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه برگزاری کارگاه‌های آموزشی ویژه اعضاء باشگاه مخاطبان موزه سینما، «همایون اسعدیان» کارگردان شناخته شده سینمای ایران کلاس یک روزه آموزش کارگردانی را برگزار خواهد کرد.
بر اساس این گزارش، کارگاه یک روزه «کارگردانی؛ از فیلمنامه تا پرده نقره ای» دوشنبه ۸ خردادماه ساعت ۱۵ در سالن تمدن موزه سینما برگزار می‌شود.
این کارگاه ویژه اعضاء باشگاه مخاطبان موزه سینما است و علاقمندان برای حضور در این کارگاه ۳ ساعته باید تقاضای خود را در سامانه clubmuseum.ir ثیت کنند.
همایون اسعدیان فیلمنامه نویس و کارگردان سینمای ایران در کارنامه خود ساخت آثاری همچون نیش، مرد آفتابی، شب روباه، شوخی، آخر بازی، طلا و مس، بوسیدن روی ماه، یک روز بخصوص و همچنین مجموعه های گرگ و میش، اگه بابام زنده بود، راه بی پایان و … ‌را دارد و جوایز مختلفی را نیز از جشنواره های داخلی و خارجی بدست آورده است.

کیارستمی می‌گفت مدیون رزمندگان و جانبازان شیمایی هستیم

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح تهران نیز با تبریک هفته جهانی موزه‌ها، گفت: ارتباط رودر رو و زنده با مخاطبان و بازدیدکنندگان، برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی می‌تواند نقش مهمی در پویایی موزه‌ها داشته باشد.

وی ادامه داد: تمامی موزه‌ها فارغ از تعریفی که دارند هدف اصلی‌شان اطلاع رسانی و آگاهی بخشی است و این اطلاع رسانی با تاکید بر تاریخ گذشته بنا نهاده شده است.

تقی پور با ذکر خاطره‌ای از بازدید زنده یاد عباس کیارستمی از موزه صلح، گفت: کیارستمی بعد از بازدید سه ساعته از موزه صلح اعلام کرد که ما در تاریخ دوبار مدیون رزمندگان و جانبازان شیمیایی هستیم. یکبار زمانیکه به جبهه رفتند و از کشور دفاع کردند و یکبار دیگر نقش پر رنگی که در اطلاع رسانی و آگاهی‌بخشی درباره جنگ داشتند.

تقی پور ادامه داد: یکی از راه‌هایی که باعث می‌شود ارتباط جامعه و موزه‌ها تقویت شود این است که موزه‌ها روابط خود را با سازمان‌های مردم نهاد گسترش بدهند و هرچه این ارتباط بیشتر باشد قطعا اثرگذاری موزه‌ها نیز بیشتر خواهد شد.

رضا کیانیان: کشوری که سینما نداشته باشد هویت ندارد

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

رضا کیانیان با اشاره به اینکه به موزه‌ها علاقه جدی و شخصی دارد و از نظر او موزه‌ها نقش پررنگی در هر پیش برد جامعه‌ای و توسعه ملی دارند، گفت: تفاوت اصلی که بسیاری از موزه‌های داخل کشور با موارد مشابه خود در خارج از کشور دارند این است که فعالیت موزه‌های خارج از کشور زنده و پویا است و باید توجه داشته باشیم که موزه انبار اشیای عتیقه نیست، موزه زنده است و گرفتار کردن اشیا و قاب‌ها و دور نگه داشتن گذشته از امروز است.

وی با تاکید بر اینکه باید باور به موزه‌ها را در افکار عمومی تغییر داد، افزود: این که وقتی می‌خواهند موضوعی را قدیمی و کهنه و بی فایده نشان بدهند می‌گویند موزه‌ای است! نگاه درستی نیست زیرا موزه‌ها دریچه و پنجره‌ای را به روی جامعه باز می‌کنند که افراد می‌توانند گذشته و شناسنامه خود را در آنجا ببینند و بشناسند و برای توسعه دست به دامان الگوهای غریبه نشوند. قطعا وقتی بدانند از چه پشتوانه قوی برخوردار هستند احساس شادی و قدرت خواهند کرد و راه رو به رو را روشن‌تر خواهند دید.

کیانیان با طرح این سوال که چگونه می‌توان موزه‌ها را به عنوان یک میراث زنده و مهم نگه داشت، گفت: آنچه باعث زنده شدن موزه‌ها می‌شود روایت اشیا به شیوه‌های جذاب است. به طور مثال،همه ما ماجرای عاشورا را حفظ هستیم اما بازهم هرسال در عزاداری‌های ماه محرم آن را برای ما تعریف می‌کنند و اصلاً شرکت در عزاداری‌های مذهبی زنده نگه داشتن روایت است و روایت در دل و ذهن می‌نشیند، باقی می ماند و عنصری از وجود ما می‌شود.

وی با بیان اینکه روایت ِجذاب ِاشیا و قصه‌های پشت آن‌هاست که ما را جذب می‌کنند، بیان داشت: بنابراین در موزه‌ها ضروری است تا اشیا و قاب‌ها را در قالب قصه برای کودکانمان تعریف کنیم تا خود و اجداد خود را بشناسند.

کیانیان با اشاره به اینکه سینمای ایران هم پای سینمای جهان متولد شده و گنجینه‌ای پرافتخار است، بیان داشت: هر کشوری که سینما نداشته باشد هویت ندارد و ما می‌توانیم با استفاده از روایت‌ها و قصه‌هایی که در سینما داریم هویت خود و فرزندانمان را تقویت کنیم.

وی ادامه داد: می‌توان با برنامه ریزی ، سینماگران و هنرمندان را به موزه سینما دعوت کرد تا به صورت مستقیم با مردم و جامعه ارتباط برقرار کنند و هر کدام  قصه خود و دیگران را بگویند.

کیانیان بیان داشت: هنرمندان بسیاری داریم که که در فرهنگ و تاریخ ما دارای جایگاه مهمی هستند و نقش پررنگی در فرهنگ و هنر کشور دارند اما مردم از اهمیت آنها و دلایل مهم بودنشان بی خبرند و موزه سینما می‌تواند نقش پررنگی در معرفی این هنرمندان ایفا کند.

موزه‌ها باید زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

حبیب احمدزاده نیزبا اشاره به اینکه یکی از مشکلات اصلی نوع نگاه اشتباهی است که برخی‌ها به کارکرد موزه‌ها دارند، گفت: نوع نگاه برخی افراد به موزه‌ها دقیقا همان نگاهی است که به دانش آموزان در آموزش و پرورش دارند ؛ تصور می‌شود که مغز مخاطبان یک ظرف خالی است که باید آن را پر کرد درحالیکه باید به سمتی حرکت کرد که مخاطب و بازدیدکننده موزه بعد از دیدن هر موزه‌ای به سمت تفکر و تکاپو حرکت کند.

وی با اشاره به اینکه موزه‌ها باید مانند شمع و نور نقش روشنگری و افزایش آگاهی داشته باشند، افزود: موزه‌ها در هر شکل و عنوانی باید حس زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند و مانند یک دونده دو امدادی تجارب گذشتگان را به نسل امروز و تجارب نسل امروز را به آیندگان منتقل کنند. به عنوان مثال، موزه سینما می تواند از خود افراد کهنه کار این رشته و حتی بازنشسته‌های سینما به عنوان روایتگران این مجموعه تاریخی استفاده کند.

احمدزاده با اشاره به اینکه موزه باید پویا و زنده باشد، بیان داشت: اگر هر موزه‌ای به افراد جامعه و شهروندان بگوید که شما قرار نیست همه مسائل را از ابتدا تحربه کنید بلکه می‌توانید تجربیات دیگران را ببینید و آگاهی پیدا کنید، قطعا می‌تواند کاری را انجام بدهد که دانشگاه‌ها و مدارس نتوانسته‌اند انجام بدهند.

وی با تاکید بر اینکه موزه‌ها باید از نمایشی بودن صرف دست بردارند گفت: موزه باید پویا باشد و نباید تنها به پوسته اکتفا کنند بلکه باید محتوای پویا را تکثیر کند.

اسماعیلی در ادامه با اشاره به اینکه در مفهوم پایداری بحث تعادل وجود دارد و کنترل بحران ها از جمله موضوعاتی است که به پایداری مربوط می‌شود ، از رضا کیانیان خواست تا درباره ارتباط بین پایداری و سینما صحبت کند.

رسول صدرعاملی: تقویت روایت‌ها در موزه‌ها ضروری است

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

رسول صدرعاملی در نشست دورهمی هفته موزه ها و میراث فرهنگی گفت: پایداری اجتماعی و استمرار این پایداری از درک و شناخت مخاطب و شهروندان نسبت به مسائل بوجود می‌آید و زمانیکه مخاطب وارد موزه‌ها می‌شود دورانی را مرور می‌کند که این امر به شناخت او نسبت به وقایع و سیر تاریخی آن کمک زیادی می‌کند.

وی با اشاره به اینکه هر شیی و هر بخشی در موزه‌ها دارای روایت است، ادامه داد: ما باید بتوانیم در موزه سینما روایت‌ها و قصه‌های جذاب را فارغ از تنگ نظری‌ها و دسته بندی‌های مختلف با یک صداقت و انصاف از تاریخ در دل قصه برای مخاطب بیان کنیم.

صدرعاملی بیان داشت: خلاء جدی امروز این است که زمانیکه مخاطب وارد موزه سینما می‌شود اطلاعاتی را می‌گیرد و خارج می‌شود و به محض خروج آن اطلاعات را فراموش می‌کند اما اگر قصه و روایت پشت هر شیء و یا بخشی را بداند قطعا دوباره به آن باز خواهد گشت و مشکل اصلی امروز موزه ها کمرنگ بودن این روایت‌ها است.

مدیرعامل موزه سینما  در ادامه با بیان اینکه کارکرد اصلی موزه‌ها آگاهی بخشی و پیوند بین حال و گذشته است از حبیب احمدزاده خواست تا درباره اینکه موزه سینما به موضوع پایداری چگونه می‌تواند بپردازد، صحبت کند.

محیط طباطبایی: موزه سینما به ما یادآوری می‌کند در آینده چگونه باید زندگی کنیم

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، مدیرعامل موزه سینمای ایران در ابتدای این نشست با اشاره به شعار امسال روز جهانی موزه،  گفت: شعار امسال موزه‌ها« پایداری اجتماعی» است به همین مناسبت از آقایان سید احمد محیط طباطبایی، حبیب احمدزاده، رسول صدرعاملی، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور دعوت کردیم تا  گفتگویی دوستانه و صمیمی با این موضوع برگزار کنیم.

وی ادامه داد: هدف اصلی از تشکیل نشست این‌است که به صورت تخصصی به بررسی نقش موزه سینما در پایداری اجتماعی بپردازیم.

مجید اسماعیلی در ادامه ضمن خوشامدگویی به مهمانان از محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها خواست تا جلسه را با نگاهی به شعار اصلی امسال موزه‌ها آغاز کند.

محیط طباطبایی با تبریک روز جهانی موزه و اشاره به شعار امسال گفت: بیش از چهل هزار موزه در دنیا عضو شورای جهانی موزه‌ها هستند و موزه‌های ایران نیز نقش پر رنگی در این شورا دارند.

وی موزه سینما را یکی از مهمترین و تخصصی‌ترین موزه‌ها دانست و ادامه داد: موزه سینما به ما یادآوری می‌کند که در گذشته چگونه بودیم و در آینده چگونه باید زندگی کنیم و به دلیل ماهیت خود موزه سینما این موزه می‌تواند ارتباط بهتری با مردم ، جامعه و سینماگران نسبت به موزه‌های دیگر برقرار کند.

در نشست هفته جهانی موزه و میراث فرهنگی در موزه سینما مطرح شد: کیارستمی می‌گفت مدیون رزمندگان و جانبازان شیمایی هستیم/ موزه‌ها باید زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند

همزمان با هفته جهانی موزه‌ها و میراث فرهنگی نشست تخصصی با عنوان موزه‌ها و پایداری اجتماعی باحضور مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، سید احمد محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها، رسول صدرعاملی ، حبیب احمدزاده، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح در محل موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، مدیرعامل موزه سینمای ایران در ابتدای این نشست با اشاره به شعار امسال روز جهانی موزه،  گفت: شعار امسال موزه‌ها« پایداری اجتماعی» است به همین مناسبت از آقایان سید احمد محیط طباطبایی، حبیب احمدزاده، رسول صدرعاملی، رضا کیانیان و محمدرضا تقی پور دعوت کردیم تا  گفتگویی دوستانه و صمیمی با این موضوع برگزار کنیم.

وی ادامه داد: هدف اصلی از تشکیل نشست این‌است که به صورت تخصصی به بررسی نقش موزه سینما در پایداری اجتماعی بپردازیم.

مجید اسماعیلی در ادامه ضمن خوشامدگویی به مهمانان از محیط طباطبایی رئیس شورای بین المللی موزه‌ها خواست تا جلسه را با نگاهی به شعار اصلی امسال موزه‌ها آغاز کند.

محیط طباطبایی با تبریک روز جهانی موزه و اشاره به شعار امسال گفت: بیش از چهل هزار موزه در دنیا عضو شورای جهانی موزه‌ها هستند و موزه‌های ایران نیز نقش پر رنگی در این شورا دارند.

وی موزه سینما را یکی از مهمترین و تخصصی‌ترین موزه‌ها دانست و ادامه داد: موزه سینما به ما یادآوری می‌کند که در گذشته چگونه بودیم و در آینده چگونه باید زندگی کنیم و به دلیل ماهیت خود موزه سینما این موزه می‌تواند ارتباط بهتری با مردم ، جامعه و سینماگران نسبت به موزه‌های دیگر برقرار کند.

اسماعیلی با بیان اینکه درواقع ما با سه مفهوم سینما، موزه و پایداری مواجه هستیم  از رسول صدرعاملی خواست تا درباره اینکه موزه سینما صرف نظر از کارهای دانشگاهی در حوزه پایداری چه کاری می تواند انجام دهد، توضیح بدهد.

تقویت روایت‌ها در موزه‌ها

رسول صدرعاملی کارگردان سینما گفت: پایداری اجتماعی و استمرار این پایداری از درک و شناخت مخاطب و شهروندان نسبت به مسائل بوجود می‌آید و زمانیکه مخاطب وارد موزه‌ها می‌شود دورانی را مرور می‌کند که این امر به شناخت او نسبت به وقایع و سیر تاریخی آن کمک زیادی می‌کند.

وی با اشاره به اینکه هر شیی و هر بخشی در موزه‌ها دارای روایت است، ادامه داد: ما باید بتوانیم در موزه سینما روایت‌ها و قصه‌های جذاب را فارغ از تنگ نظری‌ها و دسته بندی‌های مختلف با یک صداقت و انصاف از تاریخ در دل قصه برای مخاطب بیان کنیم.

صدرعاملی بیان داشت: خلاء جدی امروز این است که زمانیکه مخاطب وارد موزه سینما می‌شود اطلاعاتی را می‌گیرد و خارج می‌شود و به محض خروج آن اطلاعات را فراموش می‌کند اما اگر قصه و روایت پشت هر شیء و یا بخشی را بداند قطعا دوباره به آن باز خواهد گشت و مشکل اصلی امروز موزه ها کمرنگ بودن این روایت‌ها است.

مدیرعامل موزه سینما  در ادامه با بیان اینکه کارکرد اصلی موزه‌ها آگاهی بخشی و پیوند بین حال و گذشته است از حبیب احمدزاده خواست تا درباره اینکه موزه سینما به موضوع پایداری چگونه می‌تواند بپردازد، صحبت کند.

موزه‌ها باید زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند

حبیب احمدزاده نیزبا اشاره به اینکه یکی از مشکلات اصلی نوع نگاه اشتباهی است که برخی‌ها به کارکرد موزه‌ها دارند، گفت: نوع نگاه برخی افراد به موزه‌ها دقیقا همان نگاهی است که به دانش آموزان در آموزش و پرورش دارند ؛ تصور می‌شود که مغز مخاطبان یک ظرف خالی است که باید آن را پر کرد درحالیکه باید به سمتی حرکت کرد که مخاطب و بازدیدکننده موزه بعد از دیدن هر موزه‌ای به سمت تفکر و تکاپو حرکت کند.

وی با اشاره به اینکه موزه‌ها باید مانند شمع و نور نقش روشنگری و افزایش آگاهی داشته باشند، افزود: موزه‌ها در هر شکل و عنوانی باید حس زنده بودن و زندگی را به جامعه منتقل کنند و مانند یک دونده دو امدادی تجارب گذشتگان را به نسل امروز و تجارب نسل امروز را به آیندگان منتقل کنند. به عنوان مثال، موزه سینما می تواند از خود افراد کهنه کار این رشته و حتی بازنشسته‌های سینما به عنوان روایتگران این مجموعه تاریخی استفاده کند.

احمدزاده با اشاره به اینکه موزه باید پویا و زنده باشد، بیان داشت: اگر هر موزه‌ای به افراد جامعه و شهروندان بگوید که شما قرار نیست همه مسائل را از ابتدا تحربه کنید بلکه می‌توانید تجربیات دیگران را ببینید و آگاهی پیدا کنید، قطعا می‌تواند کاری را انجام بدهد که دانشگاه‌ها و مدارس نتوانسته‌اند انجام بدهند.

وی با تاکید بر اینکه موزه‌ها باید از نمایشی بودن صرف دست بردارند گفت: موزه باید پویا باشد و نباید تنها به پوسته اکتفا کنند بلکه باید محتوای پویا را تکثیر کند.

اسماعیلی در ادامه با اشاره به اینکه در مفهوم پایداری بحث تعادل وجود دارد و کنترل بحران ها از جمله موضوعاتی است که به پایداری مربوط می‌شود ، از رضا کیانیان خواست تا درباره ارتباط بین پایداری و سینما صحبت کند.

کشوری که سینما نداشته باشد هویت ندارد

رضا کیانیان با اشاره به اینکه به موزه‌ها علاقه جدی و شخصی دارد و از نظر او موزه‌ها نقش پررنگی در هر پیش برد جامعه‌ای و توسعه ملی دارند، گفت: تفاوت اصلی که بسیاری از موزه‌های داخل کشور با موارد مشابه خود در خارج از کشور دارند این است که فعالیت موزه‌های خارج از کشور زنده و پویا است و باید توجه داشته باشیم که موزه انبار اشیای عتیقه نیست، موزه زنده است و گرفتار کردن اشیا و قاب‌ها و دور نگه داشتن گذشته از امروز است.

وی با تاکید بر اینکه باید باور به موزه‌ها را در افکار عمومی تغییر داد، افزود: این که وقتی می‌خواهند موضوعی را قدیمی و کهنه و بی فایده نشان بدهند می‌گویند موزه‌ای است! نگاه درستی نیست زیرا موزه‌ها دریچه و پنجره‌ای را به روی جامعه باز می‌کنند که افراد می‌توانند گذشته و شناسنامه خود را در آنجا ببینند و بشناسند و برای توسعه دست به دامان الگوهای غریبه نشوند. قطعا وقتی بدانند از چه پشتوانه قوی برخوردار هستند احساس شادی و قدرت خواهند کرد و راه رو به رو را روشن‌تر خواهند دید.

کیانیان با طرح این سوال که چگونه می‌توان موزه‌ها را به عنوان یک میراث زنده و مهم نگه داشت، گفت: آنچه باعث زنده شدن موزه‌ها می‌شود روایت اشیا به شیوه‌های جذاب است. به طور مثال،همه ما ماجرای عاشورا را حفظ هستیم اما بازهم هرسال در عزاداری‌های ماه محرم آن را برای ما تعریف می‌کنند و اصلاً شرکت در عزاداری‌های مذهبی زنده نگه داشتن روایت است و روایت در دل و ذهن می‌نشیند، باقی می ماند و عنصری از وجود ما می‌شود.

وی با بیان اینکه روایت ِجذاب ِاشیا و قصه‌های پشت آن‌هاست که ما را جذب می‌کنند، بیان داشت: بنابراین در موزه‌ها ضروری است تا اشیا و قاب‌ها را در قالب قصه برای کودکانمان تعریف کنیم تا خود و اجداد خود را بشناسند.

کیانیان با اشاره به اینکه سینمای ایران هم پای سینمای جهان متولد شده و گنجینه‌ای پرافتخار است، بیان داشت: هر کشوری که سینما نداشته باشد هویت ندارد و ما می‌توانیم با استفاده از روایت‌ها و قصه‌هایی که در سینما داریم هویت خود و فرزندانمان را تقویت کنیم.

وی ادامه داد: می‌توان با برنامه ریزی ، سینماگران و هنرمندان را به موزه سینما دعوت کرد تا به صورت مستقیم با مردم و جامعه ارتباط برقرار کنند و هر کدام  قصه خود و دیگران را بگویند.

کیانیان بیان داشت: هنرمندان بسیاری داریم که که در فرهنگ و تاریخ ما دارای جایگاه مهمی هستند و نقش پررنگی در فرهنگ و هنر کشور دارند اما مردم از اهمیت آنها و دلایل مهم بودنشان بی خبرند و موزه سینما می‌تواند نقش پررنگی در معرفی این هنرمندان ایفا کند.

کیارستمی می‌گفت مدیون رزمندگان و جانبازان شیمایی هستیم

محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح تهران نیز با تبریک هفته جهانی موزه‌ها، گفت: ارتباط رودر رو و زنده با مخاطبان و بازدیدکنندگان، برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی می‌تواند نقش مهمی در پویایی موزه‌ها داشته باشد.

وی ادامه داد: تمامی موزه‌ها فارغ از تعریفی که دارند هدف اصلی‌شان اطلاع رسانی و آگاهی بخشی است و این اطلاع رسانی با تاکید بر تاریخ گذشته بنا نهاده شده است.

تقی پور با ذکر خاطره‌ای از بازدید زنده یاد عباس کیارستمی از موزه صلح، گفت: کیارستمی بعد از بازدید سه ساعته از موزه صلح اعلام کرد که ما در تاریخ دوبار مدیون رزمندگان و جانبازان شیمیایی هستیم. یکبار زمانیکه به جبهه رفتند و از کشور دفاع کردند و یکبار دیگر نقش پر رنگی که در اطلاع رسانی و آگاهی‌بخشی درباره جنگ داشتند.

تقی پور ادامه داد: یکی از راه‌هایی که باعث می‌شود ارتباط جامعه و موزه‌ها تقویت شود این است که موزه‌ها روابط خود را با سازمان‌های مردم نهاد گسترش بدهند و هرچه این ارتباط بیشتر باشد قطعا اثرگذاری موزه‌ها نیز بیشتر خواهد شد.

 

 

قاضی نظام: برای متفاوت نوشتن باید متفاوت اندیشید/ چشم و گوش یک فیلمنامه نویس دائم به دنبال پژوهش و جرقه‌زدن است

عصر روز گذشته جلسه دوم «خلق ایده؛ ساخت فیلمنامه» باحضورعلی اکبر قاضی نظام برای اعضاء باشگاه مخاطبان موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی اکبر قاضی نظام فیلمنامه نویس و استاد دانشگاه با بیان اینکه نویسنده مستمر باید درحال فعالیت باشد، گفت: تا کسی مطلبی ننویسد قطعا نویسنده نمی‌شود و این نوشتن باید مداوم باشد. تمام نویسندگان با هر میزان سابقه‌ای وقتی مدت طولانی ننویسند قطعا دوباره نوشتن برایشان سخت می‌شود.

وی ادامه داد: در اطراف همه ما قصه‌های فراوانی وجود دارد که می‌تواند تبدیل به یک فیلمنامه شود اما مهم این است که ما چشم و گوش یک فیلمنامه نویس را داشته باشیم. چشم و گوش و ذهن یک فیلمنامه نویس دائم به دنبال پژوهش و جرقه‌زدن است . زنده یاد عباس کیارستمی می‌گفت حافظه من پر از داستان‌هایی است که هنوز فرصت نکرده‌ام از آنها فیلم بسازم زیرا در مقطعی هر یک از این داستان‌ها شکل می‌گیرند اهمیت پیدا می کنند ویکی از آنها موضوع فیلم می‌شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به تفاوت نگاه افراد عادی و هنرمندان به اتفاقات بیان داشت: یک اتفاق برای یک فرد عادی و یک هنرمند به یک شکل رخ می‌دهد اما فرد عادی از آن به سادگی می‌گذرد ولی هنرمند و فیلمنامه نویس به کوچکترین جزئیات آن اتفاق نیز توجه می‌کند و آن زمان است که می‌گوییم هنرمند چشم و گوش فیلمنامه نویسی را پیدا کرده است.

قاضی نظام هنر را شامل سه ضلع تجسم، تخیل و تفکر دانست و افزود: اثر هنری هر هنرمندی در هر رشته‌ای از جمع سه ضلع تفکر، تخیل، تجسم ایجاد می‌شود. هنرمند باید تخیلش را آزاد بگذارد و بعد به آن فکر کند و اگر کسی تخیل نکند هرگز فیلمنامه نویس نمی‌شود.

وی با اشاره به دلایل موفقیت یک فیلمنامه گفت: فیلمنامه‌ای خوب دیده می‌شود که متفاوت باشد و برای متفاوت نوشتن باید متفاوت اندیشید و متفاوت نوشت.

قاضی نظام بیان داشت: لازمه موفقیت در هر کاری ممارست و تمرین است تا تمرین نکنیم اتفاقی که مورد نظر ما است رخ نمی‌دهد و ما به عنوان فیلمنامه نویس باید آنقدر بنویسیم تا سرانجام آن اتفاق خوب یعنی فیلمنامه مطلوب محقق شود.

وی هر طرح داستانی را به سه بخش آغاز، میانه و پایان تقسیم کرد و افزود: اولین بخش هر فیلمنامه‌ای طرح آن است و تا زمانیکه طرح فیلمنامه کامل نشده باشد نمی‌توان کلیت فیلمنامه را بنا کرد.

شایان ذکر است، جلسه سوم «خلق ایده؛ ساخت فیلمنامه» با حضور علی اکبر قاضی نظام چهارشنبه سوم خردادماه در سالن تمدن موزه سینمای ایران برگزار می شود. علاقمندان برای حضور در این برنامه باید در سامانه clubmuseum.ir تقاضای خود را ثبت نمایند.

حابر قاسمعلی: پیش فرض «آژانس شیشه ای» رفاقت است

 

عصر روز گذشته دومین جلسه «خلق ایده؛ ساخت فیلمنامه» در سالن تمدن موزه سینمای ایران باحضور جابر قاسمعلی فیلمنامه‌نویس و مدرس فیلمنامه برگزار شد که بخش‌هایی از آن به شرح زیر است.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما،جابر قاسمعلی با بیان اینکه همه راه‌ها به فیلمنامه ختم می‌شود، گفت: یک فیلسوف یونانی جمله‌ای دارد که می‌گوید هر کسی که می‌خواهد فیلسوفی کند، باید فیلسوفی کند، اما کسی که نمی خواهد فیلسوفی کند نیز باید فیلسوفی کند. به عبارت دیگر اگر بخواهید فلسفه را رد کنید، باز هم باید بدانید فلسفه چیست تا بتوانید آن نقد کنید.این فرضیه در سینما هم وجود دارد؛ کسی که می‌خواهد فیلمنامه نویسی کند، باید فیلمنامه نویسی یاد بگیرد اما کسی که قصد ندارد فیلمنامه نویس شود، به عنوان مثال تمایل دارد بازیگر، تهیه کننده یا کارگردان شود نیز باید فیلمنامه نویسی بداند.

وی ادامه داد: یک بازیگر باید فیلمنامه را بشناسد تا بتواند نقش را تحلیل کند، یک کارگردان باید به قواعد و اصول فیلمنامه آشنا باشد تا بتواند آن را آنالیز کند و ساختار روایی، لحن ، ریتم و میزانسن آن را کشف کند تا بتواند آن را دکوپاژ کند . تهیه کننده فیلم نیز باید با فیلمنامه آشنا باشد تا بتواند یک گروه حرفه‌ای برای ساخت فیلم دستچین کند.

وی پس از بررسی ایده و پیشفرض فیلم «آژانس شیشه‌ای» گفت: ایده یک خطی آژانس به روشنی امری غیرممکن را به یک فعل ممکن بدل می‌کند. حاج کاظم که یک رزمنده سابق است، علیرغم اعتقادش به ارزش‌های انقلابی، برای نجات همرزم قدیمی‌اش دست به گروگانگیری که یک کار غیرقانونی و امنیتی است، می‌زند.

قاسمعلی افزود: اساسا طراحی پیشفرض در فیلمنامه موجب می شود که نویسنده بتواند ایده خود را به درستی گسترش بدهد. به عبارت دیگر، پیش‌فرض در داستان همچون چتری بر فراز ایده سایه می‌افکند تا مانع از انحراف ایده به مسیرهای ناخواسته شود. پیشفرض همچون یک عنصر معنایی در زیر متن داستان حضور دارد (و اگرچه توسط مخاطب کشف و بازشناسی می‌شود) اما عملا مانند یک چراغ راهنما برای نویسنده عمل می‌کند تا معنایی که نویسنده برای داستان خود در نظر گرفته، در لابلای مناسبات داستانی و کشمکش بین شخصیت‌ها به شکل عینی گسترش پیدا کند.

قاسمعلی با بررسی رابطه حاج کاظم و دوست‌اش عباس در فیلم آژانس شیشه ای ادامه داد: پیش‌فرض این فیلم درباره رفاقت است. اینکه کسی زندگی خود را به خاطر یک دوست به خطر اندازد و برایش فداکاری کند.

قاسمعلی پس از اشاره‌ای کوتاه به ویژگی فیلمنامه‌های سه پرده‌ای و نقاط عطف داستانی گفت: به طور معمول و با تایم یک فیلم صد دقیقه‌ای، پرده ی اول حدودا دقیقه 20 تمام می‌شود. سپس عطف یک رخ می‌دهد تا فیلم‌نامه در پرده دوم ادامه پیدا کند. اما کسانی بوده اند که این قاعده را در هم شکسته‌اند. یکی از آنها بیلی وایلدر است که در فیلم آپارتمان عطف یک را دقیقه پنجاه فیلم قرار می‌دهد. اوست که این شجاعت را دارد که مخاطب را 50 دقیقه سرگرم کند بی آنکه مخاطب خسته شود و ارتباط با فیلم را از دست بدهد.

وی ادامه داد:  در سینمای ایران هم گاه پیش آمده که نویسنده در چهارچوب ساختار سه پرده‌ای، نوآوری کند. اصغر فرهادی در فیلم «درباره الی» چنین کرد است. او نقطه عطف اول را به دقیقه 30 کشانده؛ جایی  که الی در دریا غرق می‌شود اما نکته مهم این است که طی این سی دقیقه تماشاگر نه تنها ارتباط خود را با فیلم از دست نمی‌دهد بلکه به شدت درگیر مناسبات بین شخصیت‌ها می‌شود.

قاسمعلی با بیان اینکه سینما همچنان نیاز به فیلمنامه داستان‌گو و سه پرده‌ای دارد ،بیان داشت: برخی‌ها تصور می‌کنند فیلمنامه سه پرده‌ای کهنه و قدیمی شده است و دیگر پاسخگوی نیاز سینما دوستان نیست این نگاه اشتباه است. همچنان شاهکارهایی در سینمای داستانی وجود دارد که پس از گذر سالها نه تنها دیدنی هستند بلکه بسیاری از فیلمسازان  آنها را بازسازی می کنند. من معتقدم کسانی که می‌خواهند ساختار شکنی کنند،  بهتر است چند فیلمنامه سه پرده‌ای بنویسند و پس از تجربه اصولی در این زمینه به نگارش انواع دیگر فیلمنامه روی بیاورند. درست مثل کاری که نیما یوشیج در شعر و ادبیات معاصر انجام داد. او ابتدا به وزن و بحور عروضی و قالب های کهن شعر تسلط پیدا کرد، سپس قاعده‌ها را در هم شکست و شعر نیمایی را خلق کرد.