جلسه دوم کارگاه «شخصیت‌پردازی در فیلمنامه‌نویسی» با حضور علی شاه‌محمدی، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و مدرس فیلمنامه نویسی عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی شاه محمدی درباره شخصیت ها در فیلمنامه گفت: یکی از انواع شخصیت‌ها در فیلمنامه نویسی شخصیت‎های کلیشه‌ای هستند. شخصیت‌هایی که نگاه فیلمنامه نویس به آنها و جهان و دیگر آدم‌ها دو بعدی است. شخصیت‌هایی که بدون شناسنامه و پیشینه طراحی شده توسط فیلمنامه نویس به روی کاغذ و سپس روی پرده آمده‌اند. مثل کلیشه آدم‌های خوب که اگر بخواهیم ما به ازاء بیرونی آنها را معرفی کنیم می‌توانیم از جوانمرد قصاب نام ببریم.

وی ادامه داد: این نوع شخصیت‌ها اصولا در سینما و ادبیات روشنفکری ما هم ما به ازاء خارجی دارند.

شاه محمدی با اشاره به شخصیت‌های حامی نیز گفت: این نوع شخصیت ها معمولا خود را وقف دیگران می‌کنند و بذل و بخشش زیادی در زندگی شخصی و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، دارند. یکی از راه‌هایی که می‌توان برای شخصیت پردازی شخصیت‌های حامی و اصولا شخصیت های دراماتیک به کار برد که کلیشه نشوند تعریف نقیصه تراژیک برای آنهاست. زیرا نسبت نقیصه تراژیک با شخصیت از گذشته و پیشینه شخصیت‌ها می‌آید.

وی ادامه داد: نقیصه تراژیک از ویژگی‌های یک کاراکتر دراماتیک است که منجر به نتیجه تراژیک و تلخ برای شخصیت‌ها می‌شود.

شاه محمدی با بیان اینکه معمولا شخصیت‌های عادی، اغلب کارگردان های درجه یک جهان را هم ترغیب به استفاده از آنها در فیلم‌هایشان می‌کند، بیان داشت: اصولا یکی از سخت‌ترین چالش‌های هر فیلمنامه نویس استفاده از شخصیت‌های عام است زیرا ویژگی‌هایی همچون فقدان قدرت و فقدان یکه بودن با ویژگی خاص، از نقایص این نوع شخصیت‌ها محسوب می‌شود ضمن اینکه آنها معمولا از نُرم‌هایی که جامعه ارزش می‌داند غافل هستند.

وی با بیان اینکه شخصیت‌های خلاق  و سازنده دوگانه هستند، گفت: آنها اغلب به دنبال خلق کردن هستند و همه تمرکزشان معطوف به فرآیند آفرینش است. شخصیت‌های خلاق خود را مکلف می‌دانند مرزها را جابه جا کنند و آفرینش مهمترین دلیل زندگی آنها است.این نوع افراد در راه رسیدن به هدف، ممکن است دیگران و حتی خودشان را هم قربانی کنند.

شاه محمدی ادامه داد: شخصیت‌های جوینده بیشتر به دنبال پیدا کردن هستند و تمایل دارند از جهان زیسته بیرون بروند تا جهان بزرگتر را ببینند و اغلب به دنبال آرزوهایی فراتر از عموم مردم هستند.

وی در پایان بیان داشت: درمجموع می‌توان گفت شخصیت جوینده اصول اخلاقی که وجدان انسان و وجدان عمومی آن را برنمی‌تابد را زیرپا نمی گذارد و حتی اگر به هدفش نرسد به درک بزرگی می‌رسد که مانند گذشته زندگی نکند.

کارگاه «شخصیت‌پردازی در فیلمنامه‌نویسی» در دو جلسه سه ساعته در موزه سینما برگزار شده است و دو جلسه دیگر آن در تاریخ‌های 15 و 22 آبان نیز برگزار خواهد شد.

کارگاه «شخصیت‌پردازی در فیلمنامه‌نویسی» با حضور علی شاه‌محمدی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در این کارگاه علی شاه‌محمدی با اشاره به اهمیت شناخت داستان و نگاه به زندگی در فیلمنامه‌نویسی گفت: آنچه فیلمنامه‌نویسان را از هم متمایز می‌کند این است که داستان را بشناسند و به زندگی خوب نگاه کنند. ژان رنوآر می‌گوید «کارگردان‌های نسل اول به زندگی نگاه کردند و فیلم‌های خوبی ساختند. کارگردن‌های نسل دوم به فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول و زندگی نگاه کردند و فیلم‌های خوبی ساختند. اما فیلمسازان نسل سوم فقط به فیلم‌های کارگردان‌های نسل اول و دوم نگاه کردند و فیلم‌های خوبی نساختند بنابراین نباید ارتباطتان با جریان زندگی قطع شود.

وی افزود: جان هیوستن فیلمساز آمریکایی معتقد است «دوربین دو وضعیت دارد؛ ایستاده و نشسته» همچنین جان فورد نیز می گوید «دوربین را بکار و بگیر». آنچه که سینمای ویژه را از سینمای معمول متمایز می‌کند فیلمنامه است درغیر اینصورت تکنیک‌های کارگردانی براحتی آموختنی هستند. فیلم «پنهان» میشائیل هانکه هیچ تکنیک نامتعارفی به لحاظ کارگردانی ندارد و آنچه این فیلم را از دیگر فیلم‌ها متمایز می‌کند نگاهش به زندگی و قصه‌پردازی خاص است.

شاه محمدی با بیان اینکه عباس کیارستمی قصه‌گوی خوبی بود، بیان داشت: کیارستمی آگاهانه به سمت سینمای کمتر قصه گوی «طعم گیلاس» و «کلوز‌آپ» رفت. همانطور که می‌دانید کلوزآپ فیلم بسیار خوبی است که در دنیا طرفداران خود را دارد به طوری که در بلژیک سایتی به نام «سبزیان» که کاراکتر اصلی این فیلم بود راه‌اندازی شد. کلوزآپ هفت زاویه دید دارد؛ در واقع می‌توانم بگویم هفت صدا در این فیلم وجود دارد، این رویکرد در سینمای جهان به پلی فونیک یا چند صدایی شناخته می شود، اینکه کارگردان نگاه خود را ارجح بر همه نگاهها نداند و به نگاه‌ها و صداهای دیگر نیز در فیلمش اهمیت دهد.

شاه‌محمدی همچنین با اشاره به تاثیر کهن الگوها در فیلمنامه نویسی گفت: ابتدا باید بدانیم که کهن الگو چیست؟ از همان آغاز، پیش از اینکه انسان متمدن شود درباره چیزهایی که می‌دید و درک نمی‌کرد یا نه می دید و نه درک می کرد، داستان می ساخت.داستان سبب از میان رفتن ترس او از ناشناخته ها می شد. مانند عدم درک بر آمدن ماه، فرو رفتن خورشید، تعدد و هستی ستاره ها، زندگی، تولد، مرگ و… . اساطیر جوامع بشری بر اساس کهن الگوهاست به همین دلیل برای نوشتن مهم است که شما بر کهن الگوها مسلط باشید.

وی با اشاره به اهمیت کهن الگوهای محلی نیز گفت: عباس کیارستمی معتقد بود تا محلی نباشید بین‌المللی نمی‌شوید. ضمن اینکه کهن الگوها سبب شدند شاخه مهمی به نام ادبیات تطبیقی شکل بگیرد زیرا همه کهن الگوها در نهایت به یک ریشه و نهاد می رسند و همه قهرمان‌ها یک قهرمان هستند. همان مفهومی که جوزف کمبل در کتاب قهرمان هزار چهره مطرح می کند.‌ کهن الگوها در جوامع گوناگون تحول یافتند و به انها اضافه یا از آنها کم شد. مثل داستان رستم و سهراب شاهنامه که نظیری در  فرهنگ‌های دیگر مانند تراژدی‌های یونان باستان دارد.

شاه‌محمدی ادامه داد: امروز سینمای هالیوود از کهن الگوها تغذیه می‌کند و این کار را به خوبی انجام می‌دهد و به مرور به سمت ترکیب کهن‌الگوها پیش می‌رود. سینمای اروپا نیز دهه هاست از کهن الگوها تغذیه می کند. برگمان در فیلم «پرسونا» به انسان و کاراکتر درون او و نقابش اشاره دارد. فیلم «شرم» استیو مک‌کوئین نیز بر مسائل انسانی به عنوان روابط کهن الگویی تاکید دارد. بدین ترتیب مسائل انسانی و احساس حیات و مرگ و هستی انسان در طول هزاره ها سبب پیدایش کهن الگوها شدند. هنگامی که راجع به این مسائل در فیلم حرف می‌زنید فیلم معنا و عمق پیدا می کند و از مسائل سطحی روز مره و عوامانه خارج می‌شود.

وی درباره انواع شخصیت‌ در موقعیت‌های گوناگون‌ افزود: چهار ترکیب وجود دارد: انسان عادی در شرایط غیرعادی، انسان غیرعادی در شرایط عادی، انسان غیرعادی در شرایط غیرعادی و انسان عادی در شرایط عادی که ما می‌توانیم برای تمرین نوشتن یک شخصیت دراماتیک را در این چهار موقعیت قرار دهیم.

شاه محمدی همچنین درباره تفاوت شخصیت دراماتیک با شخصیت کلیشه‌ای نیز گفت: شخصیت واقعی یا دراماتیک را شخصیت سه بعدی می گویند که در مقابل آن شخصیت مسطح یا دوبعدی قرار می‌گیرد. شخصیت‌های سه بعدی به جهان هستی اتصال دارند و به واقعیت اشاره می کنند؛ مانند مثال شرکت کننده عزیزی که نوشتند تراپیستی که خودش بیشتر به درمان نیاز دارد.‌در مقابل شخصیت‌های کلیشه‌ای بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده پیش می‌روند. از طرفی چون شخصیت‌های دراماتیک به واقعیت‌ها اشاره می‌کنند داستان‌هایی به عمق هستی و واقعیت زندگی تولید می‌کنند اما شخصیت‌های کلیشه‌ای داستان‌های دو بعدی قابل حدس تولید می‌کنند.

وی همچنین درباره استاک کاراکتر نیز بیان داشت: این شخصیت‌ها از نظر ویژگی بر طراحی شخصیت کلیشه ای استوار شده‌اند و اما با شخصیت‌های کلیشه‌ای تفاوتی هم دارند. مثلا کاراکتر ها معلم و مرشدی دارند که طی طریق کرده و اطلاعاتی به شخصیت ما می‌دهد و راهنمای او می‌شود تا به هدفش برسد. شخصیت اصلی پروتاگونیست است و استاک کاراکتر کمک می‌کنند شخصیت اصلی ویژگی‌های خود که باور ندارد را بشناسد یا باور کند.

📽هنرمندان از زنده یاد «داریوش مهرجویی» گفتند

🔹علی نصیریان: اولین معلم من در بازیگری مهرجویی بود
🔸تورج منصوری: مهرجویی کارگردان متفاوتی بود
🔹فریده سپاه منصور: مهرجویی همیشه نقش زندگی را میخواست
🔸عنایت بخشی: مهرجویی کارگردان متفاوتی بود

روابط عمومی موزه سینمای ایران خبر دریافت ورودی ۱۰۰ هزار تومانی برای بازدید از این موزه را تکذیب کرد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، به تازگی خبری در یکی از کانال‌های تلگرامی منتشر شده بود مبنی بر فروش بلیت ۱۰۰ هزار تومانی برای بازدید از موزه سینما که صحت ندارد.
روابط عمومی موزه سینما ضمن تکذیب این خبر اعلام می‌کند بلیت ورود ی برای بازدید از موزه سینما ۱۰ هزار تومان است ضمن آنکه بازدید کنندگان برای ورود به تالارها دیگر مبلغی پرداخت نمی‌کنند و همچنین تماشاگران سینما که بلیت‌های فیلم های سینماهای موزه را از سامانه‌های بلیت فروشی تهیه کرده‌اند و یا از گیشه بلیت خریده‌اند و همچنین مهمانان مراسم‌ها ، نشست‌ها و اعضای باشگاه مخاطبان موزه سینما نیازی به تهیه بلیت ورودی ندارند.
موزه سینمای ایران حقوق قانونی خود در پیگیری این موضوع را محفوظ می‌داند.