ساعت کار موزه سینمای ایران در ایام نوروز مشخص شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، تالارهای موزه سینمای ایران در ایام نوروز (نیمه اول فروردین ماه) همه روزه به جز اول و سیزدهم فروردین از ساعت 9:30 صبح تا 19:30 عصر میزبان علاقمندان است.
سالن‌های سینماهای موزه (سینما توگراف، سینما فردوس، سینما تمدن) نیز از ساعت 12 ظهر فیلم‌های سینمایی مندرج در جدول اکران سینماهای تهران را نمایش می‌دهند.
با توجه به ایام ماه مبارک رمضان درب‌های محوطه این مجموعه فرهنگی- تاریخی از 9 صبح تا 2:00 بامداد به روی گردشگران و علاقمندان باز خواهد بود و کافه رستوران‌ها بعد از اذان مغرب پذیرای علاقمندان هستند.
گفتنی است، در روز سیزدهم فروردین کافه رستوران‌ها و غرفه‌های فرهنگی و صنایع دستی از صبح بسته هستند و از ساعت 20 فعالیت خود را از سر می‌گیرند.
تالارهای موزه سینمای ایران دارای بخش‌های معاصران، بین الملل، کودک، دفاع مقدس، تماشاخانه، نام آوران و خانه فرهاد است؛ این تالارها نمایانگر سیر سرگذشت و تحولات سینمای ایران از آغاز این هنر صنعت تا به امروز است. بازدیدکنندگان این موزه با آغازگران سینمای ایران، نخستین تجهیزات سینمایی، افتخارات بین المللی آشنا شده و از مجموعه جوایز، یادگارها ، تصاویر و اسناد شخصی و تندیس هنرمندان بازدید خواهند کرد و در بین بازدید در سالن تماشاخانه که مدل بازسازی شده سینماهای دهه های گذشته است، به تماشای گزیده ای از فیلم های تاریخ سینمای ایران خواهند نشست.
عمارت موزه سینمای ایران قدمتی حدود 200 ساله دارد و یکی از قدیمی ترین بناهای تاریخی پایتخت است که به دستور محمدشاه قاجار ساخته شد و در بخش میانی یک باغ ایرانی قرار گرفته است.

 

موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «علیرضا زرین دست»؛ مدیر فیلمبرداری پیشکسوت سینما بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

به گزارش روابط عمومی موزه سینمای ایران، علیرضا زرین دست در ابتدای بازدید از تالارهای موزه سینما با معرفی خود به عنوان فیلمبردار گفت: 55 سال است که در حوزه فیلمبرداری فعالیت دارم و هنوز این حرفه را عاشقانه دوست دارم و با آن زندگی می کنم.

وی ادامه داد: در موزه سینما یادگاری هایی از افرادی وجود دارد که ارزش بسیار زیادی دارند زیرا آنها کسانی بودند که پایه ها و بنیاد آمدن ما و حیات سینما را حفظ کردند.

زرین دست با اشاره به دوربین های قدیمی که در موزه سینما وجود دارد، خاطرنشان کرد: قطعا با یکی از این دوربین ها که در این گنجینه تاریخی وجود دارد فیلم «گزارش » ساخته زنده یاد عباس کیارستمی را فیلمبرداری کردم.

وی ادامه داد: دوربین های عکاسی و فیلمبرداری با اینکه جان ندارند اما به ما جان می دهند و ما مدیون آنها هستیم. من یک دوربین بولکس خیلی قدیمی دارم که مربوط به 17 سالگی من است که با شوق و ذوق فراوانی آن را تهیه کرده بودم. قطعا باید در یک جای مناسبی به عنوان بخشی از تاریخ سینما از آن نگهداری شود و جایی بهتر از موزه سینما برای آن مناسب نیست.

وی با دیدن عکسی از محسن بدیع درتالار موزه سینما، گفت: ایشان فرد بسیار تاثیرگذاری در بخش لابراتوار سینما بود که بیشتر تجهیزات مکانیکی مربوط به لابراتوارها را خودش راه اندازی کرد و این کار بسیار با ارزشی است که در آن زمان اتفاق افتاد.

زرین دست با دیدن بخش بین المل این مجموعه فرهنگی- تاریخی، بیان داشت: دو جایزه بین المللی دارم که یکی از آنها کاپ نقره است که از زیمباوه برای فیلم «خانه خلوت» گرفتم و دیگری دیپلم افتخار است که از جشنواره داکا برای فیلم «سوپراستار» دریافت کردم.

وی با دیدن گنجینه زنده یاد «عباس کیارستمی» نیز خاطرنشان کرد: در دوره‌ای ممنوع الکاری 6 ماه داشتم یادم می آید کیارستمی به من زنگ زد و گفت یک فیلمبردار خلاق میخواهم و من سه نفر را به او معرفی کردم اما انتخابشان نکرد و از خود من خواست تا همکاری کنم. به او گفتم مدتی است ممنوع الکار هستم و او در صحبت با آقای بهشتی از مدیران وقت آن زمان مشکل ممنوع الکاری من را حل کرد و درواقع رفاقت بزرگی در حق من کرد که در نهایت برای فیلمبرداری «کلوزآپ» با او همکاری کردم که خوشبختانه اتفاق های خوبی برای فیلم افتاد و امروز در بسیاری از کلاس های  آموزشی این فیلم نمایش داده می شود.

زرین دست با بیان اینکه لطف زنده یاد عباس کیارستمی را هیچ وقت فراموش نمی کند، گفت: در همان 6 ماهی که بیکار در خانه نشسته بودم حتی یک نفر هم به من زنگ نزد تا بپرسد روزگار من چگونه می گذرد و این موضوع بسیار من را آزرده کرده بود و تنهای کسی که به سراغم آمد کیارستمی بزرگ و بامعرفت بود.

وی در پایان بیان داشت: آشنایی من با کیارستمی به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان زمانی که تیتراژ فیلم رشید را می ساخت برمی گردد . برای همکاری با او به دیدنش در پاسگاه پلیس ژاندارمری جاجرود رفتم  زیرا او دو هفته در آنجا کشیک بود و نمی توانست بیرون بیاید که در نهایت باهم همکاری کردیم.