نظام الدین کیایی صدابردار پیشکسوت سینمای ایران باور دارد که موزه سینما امروز یک گنجینه پر ارزش و قابل احترام و غرور انگیز برای به رخ کشیدن به سایر کشورها است

در پی همکاری‌های فرهنگی میان بخش فرهنگی سفارت استرالیا، موزه سینمای ایران، بنیاد سینمایی فارابی و موسسه دریچه سینما، پنج فیلم «کوره»، «زمین مرتفع»، «قوچ‌ها»، «دوباره جون»، «نیترام» از ۹ تا ۱۱ شهریور در موزه سینما به نمایش درآمد. نظام الدین کیایی صدابردار پیشکسوت سینمای ایران در روزهای گذشته در موزه سینمای ایران به تماشای فیلم‌های استرالیایی نشست و درباره اهمیت برگزاری این رویداد فرهنگی گفت: «چیزی که این روزها به مجموعه موزه سینما و مخصوصا فضای باغ فردوس گرمی و طراوتی زندگی بخش داده و به شدت هم مورد استقبال علاقمندان به فرهنگ و سینما قرار گرفته برگزاری و نمایش دومین هفته فیلم استرالیا است که دوره اول این رویداد فرهنگی ۱۰ سال پیش انجام شده بود و این بار با دقت و مدیریت به صورت بسیار آبرومندانه و شایسته‌ای با نمایش فیلم‌های بسیار مهمی برگزار شد.»

او ادامه داد: «شکی نیست این استقبال فرهنگی یعنی عضویت و ورود و آشنایی دوستان و علاقمندان با موزه‌ سینمای ایران و برنامه‌های آن، که به محیط محله باغ فردوس رنگ و بو و اصالتی دلنشین داده و موزه امروز یک گنجینه پر ارزش و قابل احترام و غرور انگیز برای به رخ کشیدن به سایر کشورها است. موزه سینما درواقع گنجینه‌ای از تاریخ سینمای ایران و ظرفیتی است که به واسطه آن می توانیم سینمایمان را هم به مردم عزیز داخل کشور و هم به سینمادوستان سایر کشورها بشناسانیم. همانطور که می‌دانیم سینماگران سرشناس زیادی پا بر روی پله‌های این عمارت صدساله گذاشته‌اند و خاطرات زیادی در آن ثبت شده است که باید قدر بدانیم.»

منبع: خبرآنلاین

دومین دوره اهدای نشان عالی خورشید با حضور سینماگران ، مستندسازان و با اجرای منصور ضابطیان در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط  عمومی موزه سینما، درابتدای این مراسم منصور ضابطیان که اجرای مراسم را برعهده داشت، گفت: رامین حیدری فاروقی یکی از تهیه‌کنندگان و مستندسازان ارزشمند سینما است که سالهاست از مستندهایی که او ساخته یاد می‌گیریم و لذت می‌بریم و امروز در این مراسم فرصت را مغتنم می‌شماریم که آثار او را یادآوری کنیم. نشان خورشید نخستین بار اسفند 1399 اهدا شد و در جریان طراحی و برنامه‌ریزی این نشان بودیم و می‌دیدم اعضای هیأت مدیره انجمن صنفی چقدر زحمت کشیدند تا این نشان شناخته شود و خوشبحتانه بعد از دو سال این اتفاق افتاد.
در ادامه علیرضا حسینی رییس هیأت مدیره انجمن صنفی تهیه‌کنندگان مستند افزود:‌ نشان عالی خورشید را چند سال قبل در انجمن تهیه‌کنندگان طراحی کردیمو خود رامین حیدری فاروقی برای این موضوع مهم با ما همفکری کرد. این نشان برای تهیه‌کننده‌ای که در زمینه سینمای مستند و ترویج آن فعالیت خوبی داشته باشد در نظر گرفته شد و هر سال به یک نفر اهدا می‌شود که سال گذشته به مرتضی رزاق کریمی اهدا شد و امسال با تصمیم هیأت امنای نشان عالی خورشید از میان سه نفر از کاندید، رامین حیدری فاروقی انتخاب شد و خوشحالیم امسال این نشان به او اهدا می‌شود.
وی افزود:‌ رامین حیدری را از 35 سال پیش و از زمان دانشجویی می‌شناسم و خاطرات خوبی از زمان برگزاری جشنواره فیلم فجر و تماشای آثار تارکوفسکی و ایستادن در صف‌های طولانی به همراه او دارم. خوشحالم در سال‌های اخیر در انجمن مستندسازان در خدمت ایشان هستم و آرزو می‌کنم سالیان سال سایه‌اش بالای سر سینمای مستند ایران باشد.
پس از آن کلیپی از نخستین مراسم اهدای نشان خورشید در موزه سینما به نمایش درآمد.
تهیه‌کننده خلاق، مصداق رامین حیدری فاروقی است
در بخش دیگری از این مراسم از مرتضی رزاق‌کریمی رئیس هیأت امنای نشان عالی خورشید گفت:‌ افتخار بزرگی است که در این جمع حضور دارم. در دهه سوم تأسیس این انجمن هستیم و در این جمع کسانی هستند که بیشر از من زحمت کشیدند. اوایل دهه هفتاد بحث تأسیس انجمن مستندسازان را داشتیم و نیمه دوم دهه 70 جمعی از بزرگان سینمای ایرانی جمع شدند و انجمن شکل گرفت. همان زمان مباحثی درباره نگاه حرفه‌ای و صنعتی شدن این نوع سینما و لزوم احداث این انجمن حس می‌شد و از همان ابتدا کیفیت از اهداف انجمن بود.
وی ادامه داد: ارتقای سینمای مستند از اهداف اصلی تشکیل این انجمن بود و در ادامه موضوع تهیه‌کنندگی به شکل جدی دنبال شد و سئال اصلی این بود که وظیفه تهیه‌کننده، مدیریت پروژه است و یا مدیریت کیفیت پروژه و اغلب کسانی که به نشان خورشید توجه کردند کسانی بودند که همین مباحث را در دوره‌های مختلف مد نظر داشتند.از نظر من مصادیق تهیه‌کننده خلاق خود رامین حیدری فاروقی است که به دوستی با او افتخار می‌کنم و احساس می کنم از معاشرت با ایشان به کیفیت خودم افزوده شده است.
در ادامه این مراسم رویا نونهالی (همسر رامین حیدری فاروقی) نیز گفت: رامین به خاطر نظامی بودن پدرش در کودکی اغلب در سفر بوده و نظم  را از پدرش آموخته و معلمش مادرش بوده است. در  1368 وارد دانشگاه شد و با رتبه نخست رشته کارگردانی را تمام کرد و ادامه تحصیل داد. او در این میان کارگردانی و تهیه‌کنندگی مستند انجام می‌داد و همیشه دنبال شعر ، خیال و سند در مستندسازی بود.
وی با بیان اینکه زبان و بیان رامین حیدری فاروقی شاعرانه است و سفرنامه تصویری در جستجوی رازهای زیبایی می‌ساخت، بیان داشت: او کار فیلمسازی را با کلیپ نوایی شروع کرد ، از بانیان تولید آن در ایران شد و آن زن آینده‌دار بافنده در کلیپ نوایی من بودم. رامین درباره گویش و زبان و بیان، پژوهش را ادامه داد و مستندی به نام «گره» درباره زیبایی‌شناسی فرش و معماری و شهر ساخت و در سال 79 راهی آفریقا شد و مستندی در 52 قسمت ساخت و من همسفر این سفر جادویی با او بودم. بعد از آن به چین و شهرهای مختلف ایران سفر کرد و مستندهای زیادی ساخت. همچنین جایزه مستند بلند تلویزیونی را گرفت، نخستین رییس منتخب آکادمی خانه سینما شد و امروز برای ادای مهر به سه دهه فعالیت کیفی او گرد هم آمدیم. رامین شریک درجه یک و همسفر خوبی است و برای من هیجان‌انگیز است که در این سال‌ها شاهد تلاش او بودم.
رامین حیدری فاروقی نشان خورشید را گرانمایه می‌کند
منوچهر شاهسواری از دیگر مهمانان مراسم نیز گفت: در روزگاری که مطاع اقبال به دینار هیجان در گوشه و کنار شهر به حراج می‌رود، وجود کسانی که همچنان به اخلاق، به سرزمین، هنر و هنرمندی باورمندند، غنیمت است.
وی افزود: رامین نماد کسی است که عاقلانه به عاطفه حرمت می‌گذارد و هیچ کدام را فدای دیگری نمی‌کند. کسانی که می‌توانند در تناسب خرد و احساس، فضا را متعادل کنند غنیمت هستند و رامین یکی از آنهاست. البته ممکن است بپرسیم در این فضا، نشان خورشید به چه کار آید؟ و گاهی دل‌های ما به سمتی می‌رود که از خود بپرسیم برای چه هستیم؟ اگر با رامین حیدری فاروقی معاشرت کنیم دلایل این سوالات را درک می‌کنیم و در کنار او بودن غینمت است.
مدیرعامل خانه سینما ادامه داد: رامین می‌دود نه برای اینکه جلو برود بلکه برای در جای خود ماندن می‌دود. این جنس از آدم‌ها نشان خورشید را گرانمایه می‌کنند و فکر می‌کنم رامین از آن دسته افراد است. افرادی تصور می‌کنند می‌شود ادبیات ، فرهنگ و هنر را در چهارراهی به حراج بگذارند اما باید یوسفی باشد که در این بازار خریداران به عشق او بیایند و رامین یکی از یوسفان است.
داشتن جهان‌بینی خود یک امتیاز است
همچنین محمدرضا اصلانی از مستندسازان پیشکسوت نیز که در این مراسم حضور داشت، گفت: رامین حیدری فاروقی در دهه 70 دانشجوی مودب و خجولی من بود، اوایل او را نمی‌شناختم، افراد خجول معمولا با یک تشر کنار می‌روند اما او همه تشرها را تحمل کرد و برایش سازنده بود. رامین پشت صحنه را در جلوی صحنه به نحو درستی جبران کرد و این خود نشان خرد است. باید گفت این نه فقط جای خوشحالی و جای خوشبختی و جای الگو‌پردازی نیز است.
وی ادامه داد: داشتن جهان‌بینی خود یک امتیاز است و کمتر کسی را می شناسم که مانند حیدری فاروقی این جهان بینی را داشته باشند. در جهان امروز، جهان‌بینی کم داریم و همین موضوع جامعه امروز ما را دچار اغتشاش کرده و جامعه‌ای که جهان‌بینی ندارد خودبسندگی برایش عقب گرد است و این خطری برای جامعه محسوب می شود. برای رامین احترام خاص قائلم و جدا از محبتی که نسبت به او دارم انتخاب او برای اعطاء این نشان، نشان‌دهنده ارزش او است.
پس از آن مستندی کوتاه درباره رامین حیدری فاروقی به کارگردانی امیرخسرو شاهوردی نمایش داده شد.
پس از نمایش مستند منصور ضابطیان متن لوح اهدایی به رامین حیدری فاروقی را خواند و از محمدعلی نجفی، سیدمحمد بهشتی، منوچهر شاهسواری ، محمد حمیدی‌مقدم ، مرتضی رزاق‌کریمی، رویا نونهالی و علیرضا حسینی و دعوت کرد تا به روی سن بیایند و نشان عالی خورشید و لوح یادبود را به رامین حیدری فاروقی اهدا کردند.
خانواده محل تحقق اعتماد متقابل است
رامین حیدری فاروقی نیز پس از دریافت نشان عالی گفت: من دل نازک هستم و بغضم می‌گیرد و هر موقع بغض می‌کنم خوشحال می‌شوم و می‌گویم چه عالی که هنوز زنده‌ام! و نیاید آن روزی که بغضمان نگیرد. من خوشبختم و دلایل این خوشبختی سیاهه طولانی دارد و بزرگ‌ترین دلیل مادر و پدرم هستند. من خوشبختم چون معتقدم خوشبختبی مبتنی بر تجربه خانواده است و خانوده من روز به روز بزرگ‌تر شد چراکه معلم خوب و استاد گرانقدری داشتم.
وی ادامه داد: در دانشگاه با استاد اصلانی آشنا شدم و اگر یک نفر باشد که انسان او را باور کند، درهای خوشبختی به روی او باز می شود و من استاد بودن او را باور کردم. در دوران دانشجویی در بنیاد سینمایی فارابی استخدام شدم و از حضور محمد بهشتی بهره بردم. درباره همسرم باید بگویم همسفر، عشق، اعتماد و تعقل به اعتماد مدام. از افراد زیادی باید قدردانی کنم و امیدوارم سندهای زندگیشان دل‌انگیز باشد. من معتقدم خانواده تنها خون نیست، خانواده محل تحقق اعتماد متقابل است که به خلاقیت و گرانقدر دانستن تواضع و مهر به دیگران نیاز دارد. اینگونه خانواده می‌تواند بزرگ شود و من برای همین خوشبختم. زندگی من امروز در این ضیافت منعقد شد و از تک تک دوستانم متشکرم.
منوچهر شاهسواری، محمد حمیدی مقدم، محمدعلی نجفی، محمدرضا اصلانی، مرتضی رزاق کریمی، محمد صوفی، علیرضا حسینی، سید محمد بهشتی، فریدن خلعتبری، سید احد میکائیل زاده، محمد طیب،مجید رجبی معمار، مسعود امینی تیرانی، رویا نونهالی، رامین حیدری فاروقی،هادی آفریده، حامد شکیبانیا، سام کلانتری، مجید خالقی سروش، آزاده موسوی، کوروش عطایی و … از جمله افرادی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

موزه سینمای ایران برای درگذشت زنده یاد «منوچهر اسماعیلی» گزیده ای از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند عرصه دو.بله را منتشر کرد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، زنده یاد منوچهر اسماعیلی دوبلور و مدیر دوبلاژ در ابتدای گفتگوی تاریخ شفاهی اش با موزه سینمای ایران، گفت: پدرم راننده بود و در سازمان برنامه و وزارت فرهنگ کار می‌کرد. هفت ساله بودم که از کرمانشاه به تهران آمدیم و در نواب زندگی می‌کردیم.

وی ادامه داد: در نوجوانی چندسالی به خاطر کار پدرم به اهواز رفتیم و در همان سال‌ها بود که علاقه من به سینما با رفتن به سینما کم کم تبدیل به یک عشق و آرزو شد و برای اینکه از دایره سینما دور نمانم به سینما اهواز می‌رفتم و فیلم می‌دیدم. یادم می آید روزی دیدم بر روی شیشه سینما آگهی استخدام یک خطاط را داده بود که امتحان دادم و قبول شدم و ماهی 60 تومن حقوق برایم درنظر گرفتند که نصف حقوق پدرم در اهواز بود.

اسماعیلی با اشاره به ورودش به دنیای دوبله نیز بیان داشت: در ابتدای کارم فیلم های خارجی را به همراه منوچهر والی دوبله می‌کردم آنقدر اینکار را دوست داشتم که حتی افکت هم می‌دادم و کم کم دو نقش را باهم می‌گفتم و در ادامه، تولیدات داخلی نیز در سایه اوج دوبله آغاز شد و با همان انرژی که بر روی فیلم‌های خارجی کار می‌کردم فیلم‌های فارسی را صداگذاری می‌کردم.

وی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید در فیلم خارجی« دروازه پاریس» زنده یاد علی کسمایی نقش بسیار سختی را به من داد که یادش بخیر پرویز دوایی هم مطلب خوبی درباره آن فیلم و دوبله من در مجله فردوسی نوشته بود.

اسماعیلی با اشاره به اینکه از روز و ساعتی که وارد کار دوبله شدم تا زمانیکه اولین فیلم را به عنوان مدیر دوبلاژ به من سپردند 8 سال گذشت، گفت: هنوز هم بعد از این همه سال اگر بخواهم بر روی شخصیت فیلمی صحبت کنم چندین بار فیلم را می‌بینم و آنرا تحلیل می کنم که دو نقش باشد یا سه نقش. تمام شخصیت‌های فیلم را باید بشناسم و تا زمانیکه مصداق آنها را پیدا نکنم دوبله آنرا قبول نمی‌کنم و روال کاری‌ام بدین شکل است که برای هر کدام از شخصیت‌ها صدا و گویش انتخاب می‌کنم و ثمره آنرا در همان اتاق کار بین همان آدم‌هایی که حضور دارند (20، 30 نفر) می‌گیریم. همه می‌دانند که در مورد کار من می‌توانند کاملا آزادانه اظهارنظر کنند و هرگز جلوی نقدهایی که می‌تواند در روند کاری ام اثر مثبتی داشته باشد را نگرفته‌ام.

وی درباره همکاری‌اش با مسعود کیمیایی نیز توضیح داد: همکاری با مسعود کیمیایی همیشه موجب می‌شد تا همه عوامل و من به عنوان دوبلور که قرار بود در فیلم با او کار کنم، حس کنم تنها نیستم زیرا با همه عوامل بسیار خودمانی و راحت بود و این همخوانی برای ما نیز بسیار خوب بود. زمانیکه کیمیایی وارد سینما شد پر از نوآوری بود و من معتقدم حتی امروز هم با یک تلنگر می‌توان آنرا به 40 سال پیش برگرداند. همچنین ناصر تقوایی که سکوت و بی سر و صدا بودنش نشانه تمام شدنش نیست و به جای اینکه بگوییم آتش زیر خاکستر است بهتر است بگوییم کبریت زیر خاکستر است که با آثار خوبش همه جا را به آتش می‌کشد.

اسماعیلی خاطرنشان کرد: نقش‌هایی که دوبله‌شان را به من می‌دادند تا زمانیکه آنها را از لایه‌های جامعه حس نمی‌کردم ، منتقل نمی‌کردم یعنی بداخلاقی‌ها را می‌دیدم  و باور می‌کردم ، اشک آدم لومپن را می‌دیدم و متوجه می‌شدم که سبک و سیاق دفاع از باورهایشان چگونه است که شاید وقتی از پشت پنجره این رفتارها را ببینید ، خنده تان بگیرد اما من معتقدم هرفردی به سبک خودش از خودش دفاع می‌کند.

وی در پایان یادآور شد: از نظر من فیلمسازی ناصر تقوایی و علی حاتمی نقطه عطف سینما و البته ذائقه شخصی من هم هستند.

موزه سینمای ایران درگذشت «منوچهر اسماعیلی»؛ هنرمند عرصه دوبله را به خانواده آن مرحوم تسلیت گفته و از خداوند برای جامعه هنری آرزوی صبر و تحمل دارد.