به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، پس از انقلاب اسلامی ، تغییراتی محسوس و اساسی در نحوه نگرش نسبت به زنان و بازنمایی آنها در سینمای ایران به وجود آمده است. چنین تغییراتی را به وضوح میتوان از مشاهده نقش و جایگاه زنان در فیلمهای سینمایی پیش و پس از انقلاب یافت.
در دو دهه گذشته درصد کارگردانان سینمای ایران که زن هستند از درصد زنان کارگردان فیلم در اکثر کشورهای غربی فراتر رفته است.
فیلمهای اولین نسل زنان فیلمساز ایرانی در دهه 60 شمسی اغلب مضامین اجتماعی داشتند و شاید ریشه این را باید در شرایط دفاع مقدس آن روزگار دانست که زنان نسبت به هر چیزی موضعی مادرانه داشتند.
تلویزیون و فعالیتهای متنوع آنهم از دیگر مشخصات این نسل ابتدایی از زنان فیلمساز ایران است که به اعتقاد اکثریت صاحبنظران، بهترین دوره فیلمسازی این زنان بوده و هرکدام در سالهای بعد بهندرت توانستند موفقیتهای دهه شصتی خود را تکرار کنند.
دهه ۷۰ بر خلاف دوره قبلیاش، چندان مجالی برای معرفی استعدادهای جدید ایجاد نکرد؛ اما نسبت زنان و مردانی که وارد فیلمسازی ایران شدند همچنان مثل دهه ۶۰ بود؛ اما در دهه 80 تعداد بانوان فیلمساز ایرانی به قدری بالا رفت که عملا میشد کفه ترازو را بین ورودیهای سینما به نفع فیلمسازان زن سنگینتر دریافت.
در اواخر دهه ۸۰ بالای 800 زن فیلمساز برای شرکت پیدا کردن آثارشان در جشنواره پروین اعتصامی ثبتنام کردند و به جرات میشد گفت که تعداد زنان فیلمساز ایرانی در 30 سال پس از انقلاب اسلامی، به رقمی بیشتر از کل فیلمسازان زن در همه تاریخ سینمای جهان رسید.
این روند در دهه ۹۰ هم ادامه پیدا کرد و البته حضور زنان در بخشهای دیگر سینما مثل سناریونویسی، تدوین، تهیهکنندگی و... هم بسیار پررنگ شد و به علاوه، چیزی برای بازیگران زن ایرانی در فضای پس از انقلاب به وجود آمد که قبل از آن وجود نداشت.
سینمای بعد از انقلاب به زنان، هویتی مستقل و عفیف داد و آنان هم به هنرمندانهترین شکل ممکن این هویت را پاس داشتند و در جهان نامآور شدند و زنان، دختران، خواهران و مادرانی را روی پرده نقرهای آفریدند که درخورِ فرهنگ والای میهنمان بوده است.
یادِ زنان هنرپیشهای که در سینمای ایران ماندگار شدند و اکنون میان ما نیستند شاد ؛ جایشان در چنین مناسبتی خالی است.
بانوان فعال امروزِ سینمای ایران هم یقین بدانند، سرمایه بینهایتی برای هنر این مرز و بوم هستند و پلان به پلان، نقشآفرینی آنان، موزه پربارِ تاریخ سینمایمان را غنیتر و زرینتر خواهد کرد. سینمای ایران بدون آنان گوهر بیبدیل «مهر» مادرانه و خواهرانه نخواهد داشت و آنها هستند که تقدس خانه و خانواده را معنایی دوچندان میبخشند.
هنرتان، مستدام و روز زن بر شما فرخباد