ابراهیم آبادی ، بازیگر صاحب نام و محبوب تئاتر، سینما و تلویزیون

به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، ابراهیم آبادی در ۲۴ مرداد ۱۳۱۳ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود. دوران کودکی خود را در محله ای به نام کوچه باغ در تبریز سپری کرد. وی دوره ابتدایی را در این شهر به پایان رساند، سپس برای گذراندن دبیرستان به تهران آمد و در تهران مسیر زندگی اش به طرف بازیگری تغییر کرد. آبادی یکی از سه دانشجوی ایرانی بود که در دهه ۱۳۳۰ خورشیدی در جریان تبادلات فرهنگی و دانشجویی برای ادامه تحصیل به پراگ پایتخت چک، رفت و پس از ۵ سال به‌عنوان کارگردان تئاتر و بازیگر از آکادمی هنرهای دراماتیک از آنجا فارغ‌التحصیل شد، وی هم‌زمان در تئاترهای حرفه‌ای نیز کار کرد و پس از ۱۴ سال از چکسلواکی بازگشت و در اداره برنامه‌های تئاتر و خانه نمایش استخدام شد و در شماری از مراکز استان‌های کشور (۷ سال در ارومیه، ۱ سال در گرگان و ۸ سال در تبریز) مشغول به فعالیت هنری بود.

آبادی در همهٔ آن شهرها، اقدام به برپایی کلاس‌ها و گروه‌های تئاتری کرده و نزدیک به ۶۰ نمایشنامه به کوشش گروه‌های پدیدآورده، برپا کرد. وی فعالیت در تئاتر را در سال ۱۳۳۲ با بازی در نمایش حقه باز آغاز کرد و در سال ۱۳۷۲ از تئاتر بازنشسته شد. او حضور‌های متعددی در جشنواره‌های تئاتری داشت از جمله در جشنواره تئاتر فجر سال ۱۳۶۲ که تئاتر فرمان عاشورا را با کارگردانی خود به روی صحنه برد. از دیگر آثار آن سال می‌توان به خرقه ارغوانی اثر حسین نوری و مظلوم پنجم اثر رضا صابری اشاره کرد.
وی در تمام سال‌های فعالیت حرفه‌ای خود علاوه بر فعالیت در تئاتر، در فیلم‌ها و سریال‌های بسیاری ایفای نقش کرده است. وی فعالیت سینمایی را از سال ۱۳۶۳ با بازی در فیلم زائر خلف در نقش یدالله نوعصری آغاز کرد. از برخی از فیلم‌هایی که آبادی در آنها نقش آفرینی کرده است می‌توان به بوی کافور عطر یاس، توکیو بدون توقف، صد سال به این سال‌ها اشاره کرد.

لازم به ذکر است که این هنرمند نامدار آخرین باری که در مقابل دوربین سینما قرار گرفت، ۱۳۸۶ خورشیدی در فیلم دیوار به کارگردانی محمدعلی طالبی بود و در کنار بازیگرانی همچون محمد کاسبی و با بازی حاجیان و منوچهر آذری به ایفای نقش پرداخت.

این هنرمند شناخته شده کار در تئاتر را با بازی در نمایش حقه باز (۱۳۳۲) شروع کرد. در تئاترهایی چون سارای، بازگشت، غصه ها قصه شدند، آن سوی رودخانه، حقه باز، خشاریار شاه و رونوشت برابر اصل بازیگر، کارگردان و نمایش نامه نویس بود اما در تلویزیون و سینما تنها در مقام بازیگر حضور داشت در آثاری همچون: زنگ ها (۱۳۶۴)، ایستگاه (۱۳۶۶)، همۀ دختران من (۱۳۷۲)، می خواهم زنده بمانم (۱۳۷۳)، بوی کافور عطر یاس (۱۳۷۸) و کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (۱۳۸۱).
از دیگر فیلم‌هایی که آبادی در آنها به نقش آفرینی پرداخت، می توان هملت، دوازده صندلی سیاه، آوای خاموش، صد سال به این سال ها، هر چی تو بخوای، قلقلک، من بن لادن نیستم، مربای شیرین، مومیایی ۳، بوی خوش زندگی، دنیای وارونه، تعطیلات تابستانی، آپارتمان شماره ۱۳، ملک خاتون و... را نام برد.

ابراهیم آبادی بر این باور بود که باید اصالت به عرصه نمایش و تصویر برگردد؛ مثل همان کارهای گذشته که هنوز هم تکرار می‌شوند، دیدنی است. من جزو همان‌هایی هستم که هنوز هم می‌گویم چقدر کارهایی مثل آپارتمان شماره ۱۳، مختارنامه و دزد عروسک‌ها نوستالژی و زیبایند. فکر می‌کنم، کارهایی است که تکرار نمی‌شوند و همیشه تازگی دارند.
این هنرمند محبوب حضورهای متعددی در جشنواره‌های تئاتری داشت از جمله در جشنواره تئاتر فجر در۱۳۶۲ خورشیدی که تئاتر فرمان عاشورا را با کارگردانی خود به روی صحنه برد. از دیگر آثار آن سال می‌توان به خرقه ارغوانی اثر حسین نوری و مظلوم پنجم اثر رضا صابری اشاره کرد. او چندین بار ناظر جشنواره تئاتر در تهران و شهرستان‌ها بود. وی چهار دوره، جزو هیات برگزارکننده جشنواره شهیدان محراب در تبریز بود و برای شرکت‌کنندگان، دوره فشرده تئاتر تشکیل می‌داد.

همچنین چهار دوره، عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران در خانه سینما و چهار دوره داور فیلم‌های سینمای ایران در جشن خانه سینما بود. وی همچنین نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد نهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای نقش آفرینی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳ شد.
سریال‌های مختارنامه، پاورچین، شب دهم و معصومیت از دست رفته از جمله آثار شناخته شده وی در تلویزیون هستند.
ابراهیم آبادی سرانجام درساعت ۱۷ عصر روز ۹ آبان ۱۳۹۸ به علت بیماری درگذشت.

کارنامه هنری

سینما

مجموعه‌های تلویزیونی 

 شبکه خانگی

جوایز و افتخارات