مستند «ردی از یک مرد در موزه سینمای ایران نمایش داده می شود.

این مستند روز دوشنبه ۱۲ دی 1401  ساعت 20 در سالن سینماتئگراف نمایش داده می شود.

گفتنی است، تماشای این مستند برای عموم آزاد و رایگان است.

سینماگرانی از اتحادیه سینماگران روسیه از بخش های مختلف موزه سینما بازدید کردند و هدیه ویژه ای را به موزه سینمای ایران اهداء کردند.

موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «رسول صدرعاملی» کارگردان نامدار سینمای بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

به گزارش روابط عمومی موزه سینمای ایران، رسول صدرعاملی درباره ابوالفضل پورعرب در فیلم قربانی گفت: پورعرب در فیلم «قربانی» خیلی خوب بود. یادم می‌آید در آن زمان دلواپسی‌هایی برای بازی‌اش داشت که من بعدها با بیشتر شدن تجربه‌هایم متوجه آن  شدم. بازیگری خیلی کار سختی است اینکه یک بازیگر از شب قبل فکر کند که چگونه وارد پلان شود و چگونه خارج شود و حس‌ها را چگونه وارد فیلم کند بسیار مهم است و پورعرب در کارش بسیار جدی بود.

وی ادامه داد: ابوالفضل پورعرب زمانیکه برای فیلم «قربانی» آمد فقط  فیلم «عروس» را بازی کرده بود و خودش فیلم را در سینماها ندیده بود زیرا فیلمبرداری «عروس» تمام شده بود و بلافاصله آمد سر فیلم من.

صدرعاملی همچنین درباره بازی عزت الله انتظامی در فیلم «شب» نیز گفت: زنده یاد انتظامی روی دیالوگ‌ها خیلی حساس بود اما زمانیکه دیالوگ‌ها را با هم مرور می‌کردیم و نکاتش را رعایت می‌کردم دیگر مشکلی نداشتیم. ما برای 40 روز فیلمبرداری رفته بودیم و اولین لوکیشن ما ایستگاه راه آهن در فصل پاییز بود ساعت 5 بعداظهر فیلمبرداری را شروع کردیم و صبح تمام شده بود وقتی بیرون آمدیم متوجه شدیم نیم‌متر برف آمده و این درحالی بود که حدود 60 درصد فیلم در شهر و فضای خارجی بود. یادم می‌آید با زنده یادعزت الله انتظامی بعد از فیلمبرداری ایستگاه راه آهن برگشتیم هتل و من نگذاشتم او داخل اتاقش برود در همان سالن انتظار هتل با او صحبت کردم و گفتم آقای انتظامی من مجبورم فیلمبرداری کنم و نمی توانم کار را به خاطر برف تعطیل کنم. انتظامی به من گفت یعنی چی؟ مگر در این برف می‌شود؟ در پاسخ به او گفتم نمی‌دانم اما چاره‌ای ندارم در غیر اینصورت کار تعطیل می‌شود. انتظامی گفت به من فرصت بده فکر کنم. به اتاقش رفت و یک ساعت بعد زنگ زد و گفت کار را شروع کنم.

وی با بیان اینکه در فیلم «شب» گروه بسیار خوبی داشتیم، خاطرنشان کرد: خسرو شکیبایی فوق العاده بود و اقتدار بازیگری‌اش در ری اکشن‌ها و همچنین واکنش‌ها به بازیگر مقابل، سکوت‌ها و گوش کردن‌ها بود تا آنجاکه در تدوین ما نمی‌توانستیم چیزی از حضور او را کم کنیم حتی در مونولوگ‌های طولانی که آقای انتظامی داشت در جاهایی کات می‌کردیم روی خسرو شکیبایی تا خوب گوش دادن و واکنش‌های او را نسبت به صدای انتظامی را در تصویر داشته باشیم. امین حیایی جوان بسیار متعصبی بود که مواظب خسرو شکیبایی و عزت الله انتظامی بود و با جان و دل کار می‌کرد تا فیلم به شکل خوبی پیش برود.

موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «جمشید مشایخی» بازیگر پیشکیوت سینما ، تئاتر و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

به گزارش روابط عمومی موزه سینمای ایران، جمشید مشایخی با بیان اینکه در سال ۱۳۳۶ ازدواج کرده است، گفت: یادم می‌آید پدرم دوستی داشت که ما را در دربند پاگشا کرده بود. وقتی از ماشین او پیاده شدیم از من خواست تا درهای ماشین را ببندم و بعد به رستوران بروم. بستن درها کمی طول کشید و در حدود ۱۰۰ قدم از آنها عقب افتادم به یکباره در یکی از رستوران‌های آنجا مرحوم تختی را دیدم که تنها نشسته بود و روزنامه می‌خواند . دلم نیامد سلام نکرده از او بگذرم زیرا او را خیلی دوست داشتم و از طرفی هم نمی‌خواستم خلوت او را بهم بزنم به هر ترتیب داخل رستورام رفتم به او سلام کردم و او با خوشرویی من را بغل کرد و دعوت کرد تا پیش او بنشینم. وقتی از او جدا شدم پیش خودم گفتم خدایا اگر روزی در کارم شهرتی پیدا کردم از تو می‌خواهم مانند تختی فروتن باشم.

وی ادامه داد: بعد از پایان فیلم سینمایی گاو ، مسعود کیمیایی از من دعوت کرد تا در فیلم قیصر حضور داشته باشم . ابتدا قرار بود نقش فرمان را من و نقش خان دایی را محمدعلی کشاورز بازی کند که او نیامد و زمانیکه قبول کردم و رفتم سر صحنه فیلمبرداری متوجه شدم مسعود کیمیایی نقش را عوض کرد یعنی نقش فرمان را به ناصر ملک مطیعی و خان دایی را به من داد و این شروع کار من در سینمای حرفه ای بود و بعد از آن در فیلم‌های زیادی همچون شازده احتجاب، سوته دلان، چشمه، سلطان صاحب قران، نفرین و… حضور پیدا کردم. فیلم نفرین ساخته ناصر تقوایی بود که ایشان از بهترین کارگردان‌های ایران است و بنده خاک پای ایشان هستم.

مشایخی بیان داشت: من همیشه به جوانان توصیه کردم که هیچ چیز بالاتر از فروتنی و تواضع نیست. یادم می آید زنده یاد حسین تهرانی (کارگردان تئاتر) می گفت اگر به یک هنرمندی مانند حافظ و سعدی بخواهیم نمره ۱۰۰ بدهیم ۹۹ عدد آن انسانیت و یکی از آن هنر است.متاسفانه گاعی افراد به سینما و تلویزیون به خاطر شهرت وارد می شود و زمانیکه هدف شهرت باشد انسان به فساد کشیده می‌شود. هدف یک هنرمند باید خدمت به جامعه‌ای باشد که در آن زندگی می‌کند باید به جوامع بشری خدمت کرد. در حد حافظ ، فردوسی، شکسپیر و دیگر بزرگان جهان. بنده خاک پای ملت ایران بوده، هستم و خواهم بود.

موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «علی دهکردی» بازیگر سینما و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما،علی دهکردی درباره حضورش در فیلم از کرخه تا راین گفت: آقای عظیم پور در تولید از کرخه تا راین دستیار ابراهیم حاتمی کیا بود و من توسط ایشان برای حضور در فیلم معرفی شده بودم.

وی ادامه داد: تعداد زیادی برای ایفای نقش من معرفی شده بودند تا جاییکه ما گاهی همدیگر را می‌دیدیم و حاتمی کیا این گفتگوها را ضبط می کرد تا دوباره ببیند و آنالیز کند.

دهکردی خاطرنشان کرد: آقای عظیم پور من و صادق صفایی را برای نقش جانباز معرفی کرده بود و در بین تست‌ها و گفتگوها من برای نقش سعید انتخاب شدم که بعد از انتخاب وارد گفتگوها و تمرین‌های جدی تر شدیم  و من شاهد بودم که ابراهیم حاتمی کیا تکه‌های جان، قلب و روحش را برای تولید فیلم از کرخه تا راین گذاشت و مهره مهم ساخته شدن فیلم زنده یاد سیف اله داد بود .

وی همچنین گفت: یادم می‌آید در آن زمان نگران بودم که خانواده شهدا و رزمندان بعد از دیدن نقش واکنش بدی نشان ندهند اما در نهایت کار را بدون اینکه بدانیم سرانجام چه خواهد شد، شروع کردیم.

وی ادامه داد: خیلی از آلمانی‌ها به ما به عنوان یک گروه جهان سومی نگاه می‌کردند اما بعدها متو جه شدند گروه حرفه‌ای است تا جاییکه هانس نیمان (بازیگر آلمانی که در فیلم نقش همسر هما روستا را داشت) زمانیکه کارش تمام می‌شد پیش ما می‌ماند یا روزهایی که کار نداشت با خانواده اش سر فیلمبرداری می‌آمد و در کنار ما بود.

دهکردی با بیان اینکه بهترین انتخاب در این فیلم هما روستا بود گفت: خانم روستا بازیگر درجه یک ، شخصیت برجسته فرهنگی هنری ، مسلط به زبان آلمانی و همچنین مسلط به فرهنگ یک ایرانی که در آلمان زندگی می‌کند نیز بود.

 وی با بیان اینکه نقش سختی بود، بیان داشت: خوشبختانه جانبازان و رزمندگان را از نزدیک دیده بودم  و در خانواده مان نیز وجود داشتند و همین امر برایم نکته مثبتی محسوب می‌شد. با خودم می‌گفتم آنها را می شناسم اما از سوی دیگر تجربه بازیگری زیادی نداشتم که بهم اطمینان بدهد که از پس لحظه‌های نابینایی یا  لحظه‌های دراماتیکی که برای شخصیت فیلم بوجود می‌آید به خوبی برمی آیم یا نه. اما می‌دانستم وارد کار شده‌ام و باید به خوبی و بهترین شکل آنرا انجام بدهم.

دهکردی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید مدت زیادی عینک آفتابی می‌زدم و روی چشمهایم دستمال می‌گذاشتم و چند دقیقه مانند یک آدم نابینا راه می‌رفتم و در همان حالت به ایستگاه اتوبوس می‌رفتم. این موارد را با صادق صفایی تمرین می‌کردیم و خیلی زود با انتظاری که ابراهیم حاتمی کیا از این شخصیت داشت منطبق شدم  و مخصوصا صادق صفایی که از عهده نقش به خوبی برآمد.

وی در پایان بیان داشت: نقش سعید در فیلم «از کرخه تا راین»  برایم اتفاق مهم و بزرگی بود.