فیلم‌های مستند «اون شب که بارون اومد» و «تهران پایتخت ایران است» که فیلمخانه ملی ایران آنها را اصلاح و مرمت کرده است توسط موزه سینما نمایش داده می‌شود.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، کامران شیردل مستندساز شناخته شده‌ای است که آثار ارزشمند او در تاریخ سینمای ایران بسیار تاثیرگذار بوده است.
موزه سینمای ایران قصد دارد نسخه مرمت شده فیلم‌های «اون شب که بارون اومد» و «تهران پایتخت ایران است» از آثار شاخص کامران شیردل را با همکاری فیلمخانه ملی ایران نمایش دهد.
«اون شب که بارون اومد» محصول سال ۱۳۴۷ است و روایت حادثه دهقان فداکار در روستایی در شمال کشور است؛ تحلیلی بر گزارش واقعیت و جنبه نسبی و اسطوره‌سازی از آن است که شیردل در این فیلم جنبه های طنز را هم به کار برده است.
مستند «تهران پایتخت ایران است» روایتگر مشکلات مردم جنوب شهر تهران است و در دهه ۴۰ خورشیدی ساخته شده است.
این دو فیلم چهارشنبه ۸ آذرماه ساعت ۱۶ در سالن فردوس موزه سینما نمایش داده می‌شود و پس از نمایش فیلم، نشست نقد و بررسی با حضور «خسرو دهقان» منتقد و نویسنده پیشکسوت سینما برگزار می‌شود.
حضور در این برنامه برای علاقمندان آزاد و رایگان است.

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «علی اوسیوند» بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی اوسیوند بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره علاقه خود به بازیگری گفت: متولد اول آذر ۱۳۳۶ در مسجدسلیمان هستم. پدرم بختیاری و مادرم اصفهانی بود. از همان کودکی و زمان دبستان علاقه زیادی به سینما و بازیگری داشتم. مجله‌های سینمایی آن دوران را می‌خواندم و با اینکه کار می کردم به‌خاطر علاقه زیادی که به سینما و فیلم داشتم بعد از کار به سینما می‌رفتم.
وی ادامه داد: به خاطر دارم در آن زمان کیانوش عیاری از اهواز به مسجدسلیمان می‌آمد و فیلم‌های ۱۶ میلی‌متری و ۸ میلی‌متری نمایش می‌داد.
اوسیوند با بیان اینکه بهترین ره‌آوردی که سینما برای من داشت، سلامت روح، آرامش و راحتی است، بیان داشت: به خاطر فخرفروشی و مسائل جانبی به این عرصه پا نگذاشتم؛ به خاطر آرامشی که کار بازیگری به من می‌دهد به این حرفه مشغول شدم.
وی با بیان اینکه در آثار جدی، ملودرام، تراژیک و… کار کرده‌ است، گفت: من به نقش‌های حسی علاقه و در آنها تبحر بیشتری دارم. به نظرم بازیگری یعنی رها بودن و معتقدم یکی از مبانی اصلی بازیگری باورپذیری و صداقت است. اگر در بازیگری صداقت نداشته باشیم، تماشاگر متوجه می‌شود که ما در بازی خود به او فخر می‌فروشیم و تنها می خواهیم خودمان را به آنها نشان می‌دهیم.
وی ادامه داد: وقتی نقش و کاراکتر نمایشی را باور می‌کنیم، تماشاگر هم ما را باور می‌کند. من در بازی به تماشاگر فکر نمی‌کنم زیرا اگر فکر کنم دیگر باید با منطق پیش بروم بنابراین در موقعیت بازی خود را رها می‌کنم و هیچ‌کسی را نمی‌بینم.
وی درباره تجربه همکاری با زنده یاد ملاقلی‌پور گفت: سال ۷۲ بود در فیلم «پناهنده» با رسول ملاقلی‌پور همکاری کردم که انصافا فیلم خوش‌ساختی هم بود. ملاقلی‌پور سر صحنه بسیار با نشاط بود. گاهی زود عصبانی می‌شد ولی چیزی در دلش نبود. با هم ارتباط خوبی داشتیم. در این فیلم تجربیات خوبی در کنار او کسب کردم.
وی با اشاره به دوران دانشجویی خود عنوان کرد: دوران دانشجویی ما دوران طلایی هنرهای زیبا بود؛ اصغر فرهادی و همسرش پریسا بخت‌آور، علی دهکردی، مرحوم صادق صفایی، ابراهیم حاتمی‌کیا، ماهایا پطروسیان، سعید آقاخانی، من و همسرم حمیرا ریاضی و بسیاری از بازیگران در آن دوران تحصیل کردیم. در همان دوران هم بسیار تئاتر کار می‌کردیم و آنقدر در کارمان جدی بودیم که هر کسی نمی‌توانست با ما تئاتر کار کند.
اوسیوند درباره تجربه بازی در کنار علی نصیریان نیز گفت: علی نصیریان انسان بسیار شریفی است و کار کردن با او همیشه توأم با آرامش است. دو-سه کار با او هم‌بازی بودم و ایشان از اینکه با بازیگرهای دیگر دیالوگ تمرین کند، ابایی نداشت. زمانی که می‌خواست یک سکانس را کار کند، جدا از اینکه خودش متن را خوانده و تحلیل‌هایش را انجام داده بود، بسیار صادقانه از بازیگر مقابلش می‌خواست که دیالوگ‌ها را تمرین کند و تمرین را چندین بار تکرار می‌کرد. برخی از بازیگران این کار را کسر شأن خود می‌دانند، آنها فکر می‌کنند اگر تنها دیالوگ‌های خود را حفظ باشند کافیست؛ در حالی که کار بازیگری، بده بستان است و باید با بازیگر مقابل این کار را به درستی انجام داد و علی نصیریان در این زمینه واقعا شاهکار است.
اوسیوند همچنین از تجربه هم‌بازی شدن با زنده یاد خسرو شکیبایی نیز گفت: با خسرو شکیبایی در چند کار همکار بودیم؛ انسان بسیار شریفی بود. در سریال «بوی گل‌های وحشی»ساخته حسینعلی لیالستانی، در کنار او بازی می‌کردم، شکیبایی انسانی بسیار فروتن و بدون ادعا بود. از کار با او لذت می‌بردم و باعث افتخار من بود که در آن کار با او همبازی شده بودم.
وی با بیان اینکه بازیگری شغلی مقدس است، ادامه داد: بازیگری ریشه در آئین ما دارد. بازیگر به جامعه می‌گوید که کار بد مجازات و کار خوب پاداش دارد. به همین دلیل از خدا می‌خواهم کسانی که در این کار به حقشان نرسیدند، زمینه‌ای فراهم شود که به حقشان برسند.
اوسیوند افزود: امیدوارم بازیگرانی که در قید حیات هستند زنده و سلامت باشند و مشغول کار باشند زیرا بیکاری افسردگی به دنبال دارد. به ویژه بازیگران که افراد حساس‌تری هستند به همین دلیل نباید مورد بی‌توجهی قرار بگیرند وسعی کنیم همکاران خود را به کار دعوت کنیم. واقعا ناراحت‌کننده است که همسر زنده یاد فردوس کاویانی می‌گفت او هر روز لباس می‌پوشید و تصور می‌کرد که باید سر کار برود. نباید این‌گونه باشد باید یکدیگر را درک کنیم.
وی ادامه داد: امیدوارم در جامعه به آرامش برسیم و جامعه پر از طراوت و نشاط شود زیرا جامعه‌ای که نشاط نداشته باشد افراد آن زندگی را درک نمی‌کنند.

مستندهای هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» در موزه سینما نمایش خواهند داشت.

امسال و در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» علاوه بر پردیس چارسو که خانه جشنواره است، آثار جشنواره در «موزه سینما» روی پرده خواهند رفت.

این انتخاب به دلیل گسترش مخاطبان سینمای مستند و ایجاد دسترسی و امکانات بیشتر برای علاقه‌مندان، انجام شده است. شرایط حضور در این سینما به زودی اطلاع رسانی خواهد شد. این سینما، سینمای مردمی هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» است.

هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» با دبیری محمد حمیدی مقدم اواخر آذرماه 1402 برگزار می شود.

جلسه چهارم کارگاه شخصیت پردازی در فیلمنامه عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی شاه محمدی در ابتدا با اشاره به شخصیت‌های شورشی در فیلمنامه‌ گفت: شخصیت‌های شورشی اغلب قدرت را به چالش می‌کشند و نظم حاکم را بهم می‌زنند تا نظم جدیدی ایجاد کنند که نمونه واقعی آن هیتلر است. اما پس از به قدرت رسیدن همان کاری را می کنند که منتقد آن بودند.این نوع شخصیت‌ها به اصول اخلاقی که جامعه به آن پایبند است احترام می گذارند، کاری را نیمه تمام نمی‌گذارد و دارای اراده قوی هستند.
وی ادامه داد: شخصیت‌های شورشی دارای فضیلت‌های اخلاقی مورد توجه هستند ، توانایی مدیریت لحظات بحرانی را دارند و وسواس زیادی برای رسیدن به اهداف مورد نظرشان دارند.
شاه محمدی نوع دیگر شخصیت در فیلمنامه را شخصیت حاکم دانست و بیان داشت: این نوع شخصیت‌ها در دو نوع حاکم خیر و حاکم شر تصویر می شوند. حاکم خیر به عنوان یک فرد دلسوز برای جامعه و مردم لحاظ می‌شود اما در مقابل حاکم شر معمولا با مشت آهنین می‌تواند حکومت کند و هر چیزی که قدرت را از او بگیرد و به او یاحلقه  یارانش آسیب بزند بزرگترین ترسش است.
وی با بیان اینکه این نوع شخصیت‌ها دارای ثبات رفتار و منش هستند، گفت: شخصیت‌های حاکم از سطح بالایی از روابط اجتماعی برخوردار هستند و راهبری و هدایت گری در ذات آنها است و بسیار کاریزماتیک هستند.
این مدرس دانشگاه درباره شخصیت‌های مرشد نیز بیان داشت: ما به ازاء بیرونی این نوع شخصیت‌ها پدر، مادر و معلم‌ها هستند و این نوع شخصیت‌ها اغلب برای مخاطبان جذابند زیرا کمک می‌کنند تا شخصیت اصلی به هدف اصلی‌اش برسد.
وی ادامه داد: آنها معمولا عاقل، فهمیده و دانا هستند و نمونه مثال زدنی شخصیت های مرشد، کاراکترهای فیلمنامه های زنده یاد داریوش مهرجویی  هستند مثل علی عابدینی در فیلم هامون است. البته این نکته را هم باید درنظر داشت که شخصیت مرشد ممکن است نقایصی هم داشته باشد و انسان کاملی به نظر نرسد.
شاه محمدی با اشاره به شخصیت‌های اغواگر نیز گفت: این نوع شخصیت ها بیشتر به سمت کهن الگوی شرور تمایل دارند. بسیار باهوش هستند و تمایل به دادن وعده‌هایی دارند که خودشان به دنبال آنها هستند و ظاهرا آنچه بدست می آورند بیش از چیزی است که ارائه می‌دهند اما در واقع بر عکس است و آنها با ارائه خود، انسانیتشان را از دست می دهند.
وی در پایان بیان داشت: این نوع افراد معمولا تمایل به کنترل کردن به منظور بهره بردن دارند و افرادی باهوش و مستقل به نظر می رسند. در روابط اجتماعی سرد هستند و برای دفاع از خود پوسته سختی به دور خود کشیده اند.
گارگاه شخصیت شناسی و شخصیت پردازی در فیلمنامه بر اساس کهن الگوها توسط «علی شاه محمدی» فیلمنامه نویس و مدرس دانشگاه طی چهار جلسه در موزه سینما برگزار شد.

نظام الدین کیایی صدابردار شناخته شده سینمای ایران کارگاه آموزشی «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما برگزار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، نظام الدین کیایی از جمله صدابرداران پیشکسوت سینمای ایران است که برای اولین بار بعد از انقلاب صدابرداری سر صحنه را به صورت جدی را وارد سینمای ایران کرد و فیلم های سینمایی دونده و اب، باد، خاک با حضور وی به صورت صدای سر صحنه ساخته شد و برای اولین بار فیلمی با صدابرداری سر صحنه در سینمای ایران اکران شد.
این صدابردار پیشکسوت سینما تاکنون در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی به عنوان صدابردار حضور داشته و با کارگردان های شناخته شده سینمای ایران همچون زنده یاد داریوش مهرجویی، امیر نادری، زنده یاد کامبوزیا پرتوی، پوران درخشنده، علیرضا رئیسیان، ابوالحسن داوودی، رضا درمیشیان و… همکاری داشته است و در جشنواره ها و مراسم های مختلف داخلی و خارجی نامزد شده و جوایز بسیاری را بدست آورده است.
نظام الدین کیایی چهارشنبه ۱۷ آبان از ساعت ۱۵ به مدت سه ساعت کارگاه «نقش صدا در زندگی و سینما» را در موزه سینما با سرفصل هایی همچون تفاوت صداگذاری با صدابرداری، نقش صدابردار در مراحل تولید فیلم و همکاری با بخش‌های دیگر همچون کارگردان و فیلمبردار، انواع صدا در سینما، تفاوت شنیدن و گوش دادن و… آموزش می دهد.
این کارگاه ویژه اعضا باشگاه مخاطبان است و علاقمندانی که عضو نیستند با هماهنگی روابط عمومی موزه سینما می‌توانند در این کارگاه شرکت کنند.