مراسم رونمایی از پرچم متبرک به حرم امیرالمومنین (ع) و اهداء درنای ساداکو و تندیس‌های جشنواره فیلم کودک و نوجوان عصر روز گذشته در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، فاطمه محمدی عضو هیات مدیره موزه سینما با بیان اینکه امروز شاهد یک برنامه فرهنگی منحصر به‌فرد هستیم، گفت: موزه سینما یکی از مجموعه‌های فرهنگی جذاب برای اهالی سینما است که دارای فضای آموزشی، تفریحی و فرهنگی است. همانطور که می‌دانید سینمای کودک نیز نقش بسیار مهمی در جامعه دارد‌ زیرا فیلم‌های کودک باعث تقویت خلاقیت، افزایش قدرت حل مسئله و باعث رشد و توسعه اجتماعی می‌شود.

وی ادامه داد: امروز همزمان با نیمه شعبان برای رونمایی و جانمایی پرچم متبرک به حرم حضرت علی (ع) و همچنین اهداء «درنای ساداکو» دور هم جمع شدیم.

در ادامه این مراسم احمد میرعلایی، مدیرعامل سابق بنیاد سینمایی فارابی، گفت: در دوره بیست و پنجم تا بیست و هفتم جشنواره‌ بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، دبیر این رویداد فرهنگی بودم. یادم می‌آید دوره بیست و پنجم جشنواره فیلم کودک و نوجوان همزمان با سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) شده بود. به همین دلیل با عتبه آستان مقدس حضرت امیرالمومنین (ع) در نجف صحبت‌هایی صورت گرفت تا پرچمی که مدت‌ها در گنبد حضرت امیرالمومنین (ع) بود ،به سینمای ایران اهدا شود.

میرعلایی با بیان اینکه قصد ما این بود که پرچم را به نمایندگی از سینمای ایران بگیریم ، افزود: در راستای اینکار خانم فریبا کوثری در کشورعراق حاضر شدند و به نمایندگی از سینمای ایران پرچم را از مسئولین بارگاه حضرت علی(ع) تحویل گرفت و در سال 1391 همزمان با افتتاحیه جشنواره فیلم کودک و نوجوان طی مراسم معنوی بسیار باشکوهی آنرا به اهتزاز درآوردیم.

این مدیر فرهنگی بیان داشت: این پرچم در طول این سال‌ها امانتی نزد ما بود و با توجه به اینکه متعلق به همه جامعه هنری بود تصمیم گرفته شد تا آن را به موزه سینما اهدا کنیم. این پرچم در سال های گذشته در روز تشیع شهدای غواص و مناسبت‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفت. برکت نام حضرت علی(ع) در آن‌سال به گونه‌ای بود که کودکان کل نوار کمربند شهرهای ایران در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان شریک شدند و قرار بر این شد که جشنواره دو هفته زودتر در روستاهای ایران و توسط کاروان‌هایی برگزار شود.

میرعلایی افزود: در این کاروان‌ها، کالاهای فرهنگی درجه یک به همراه سینمای سیار به روستاها برده شد و فیلم‌ها به نمایش درآمدند و طی سال‌های بعد هم این روند ادامه پیدا کرد. در سال اول، این اتفاق را با نام مبارک حضرت علی(ع) رقم زدیم و جشنواره در سال بعد به نام فاطمه زهرا(س) نامگذاری شد. در آن جشنواره، هفت خشت آماده شد و هفت هنرمند اعلام آمادگی کردند تا به نیت هنرمندان در ساخت حرم حضرت فاطمه زهرا (ع) در بقیع پیشگام شوند و آنها را به روی صحنه آوردند. سال بعد از آن نیز، این رویداد به نام رسول اکرم(ص) نامگذاری شد و پرچمی منقوش به نام ایشان آماده شد.

میرعلایی با بیان اینکه در همان سال سفری به ژاپن داشته است، گفت: یادم می آید زمانی بود که آمریکایی‌ها هیروشیما را بمباران کرده بودند و کل این شهر نابود شده بود. «ساداکو» کودکی در ژاپن بود و زمانی که به مدرسه می‌رود، در مسابقه دومیدانی شرکت می‌کند و بر اثر عواقب ناشی از تشعشعات به زمین می‌خورد و بیماری او روز به روز شدت بیشتری می‌گیرد. درنا یکی از پرنده‌های افسانه‌ای کشور ژاپن است به همین دلیل مادر ساداکو به او می‌گوید اگر با استفاده از اریگامی، هزار درنا درست کنی خداوند تو را شفا می‌دهد. این بچه به عشق خداوند دست به کار ساخت درناهای کاغذی می‌شود.

احمد میرعلایی خاطرنشان کرد: این درنا یکی از همان هزار درنایی است که ساداکو درست کرده است (که متاسفانه در نهایت ساداکو فوت می‌کند.) بعدها بنیاد ساداکو تشکیل شد و در آن درناهای ساخته شده توسط این کودک ، با نهایت دقت و حساسیت به عنوان یک سرمایه ملی در کشور ژاپن حفظ می‌شوند. کشور ژاپن مراقبت ویژه‌ای از این درناها انجام می‌دهد و معمولا آن‌ها را به هر کشوری هدیه نمی‌دهد. تنها دو عدد از این درناها در کشور آمریکا و سوئد نگهداری می‌شود. بنا به دعوتی که جشنواره فیلم کودک و نوجوان از بنیاد ساداکو انجام داده بود و طی بررسی‌های مختلف که ایران را به عنوان کشوری صلح طلب دانستند درنای ساداکو را به ایران هدیه دادند و در همان سال طی بازدیدی که از موزه سینما داشتند درخواستشان این بود که این درنای با اهمیت در موزه سینما نگهداری شود.

این مدیر فرهنگی همچنین گفت: نکته مهم این است که آن سال جشنواره فیلم کودک و نوجوان به حمایت از کودکان درگیر جنگ نامگذاری شده است.

محمدی عضو هیات مدیره موزه سینما در پایان بیان داشت: حمایت کودکان موضوعی مهمی است و جانمایی این درناها می‌تواند شروع برنامه‌ای برای کودکان، حمایت از صلح و مخالفت با جنگ باشد.

گفتنی است در این مراسم یک عدد درنای اصل ساداکو ، یک عدد ماکت درنای فلزی، دو عدد تندیس جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان، نشان‌های جشنواره کودک و نوجوان توسط احمد میرعلایی به موزه سینما اهداء شد که به زودی در اتاق کودک و نوجوان موزه سینما در معرض دید برای کودکان و بازدیدکنندگان قرار خواهد گرفت. همچنین  پرچم متبرک به گنبد امیرالمومنین (ع) که به موزه سینما اهدا شده بود در این مراسم رونمایی و در اتاق دفاع مقدس قرار گرفت.

 

کارگاه « فن بیان در سینما» در موزه سینما برگزار خواهد شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه برگزاری دوره‌های تخصصی ، کارگاه یک روزه فن بیان در سینما با حضور  ژرژ پطروسی برگزار می‌شود.

این کارگاه روز چهارشنبه ساعت ۱۵ در سالن فردوس موزه سینما برگزار خواهد شد و «ژرژ پطروسی» دوبلور و مدیر دوبلاژ با سابقه درباره مباحثی همچون شیوه بیان صحیح، تفاوت گویندگی و دوبله ، تربیت صدا، خوب صحبت کردن و … نکاتی را آموزش خواهد داد.

علاقمندان برای شرکت در این کارگاه تخصصی تخصصی می‌توانند به سایت clubmuseum.ir  مراجعه کنند.

« ژرژ یطروسی» گویندگی به‌جای کاراکتر رابین هود در کارتون رابین هود، (منصور والامقام) در هزاردستان، مستر فرحان (علی نصیریان) در ناخدا خورشید، اشعث کندی (انوشیروان ارجمند) در امام علی و عبدالله نصرانی (علیرضا شجاع نوری) در روز واقعه ، سریال کوچک جنگلی (جمشید گرگین)، سریال تنهاترین سردار (ابوالفضل پورعرب)، سریال هفت سنگ (اصغر همت)، مختارنامه (محمد صادقی)، از کارهای به‌یادماندنی وی محسوب می‌شوند.

مستند « مرثیه گمشده» ساخته زنده یاد خسرو سینایی در موزه سینما نمایش داده می شود.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه نمایش های ویژه فیلم های مستند در موزه سینما تحت عنوان «شب های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه کنندگان سینمای مستند فیلم «مرثیه گمشده» بر روی پرده سالن فردوس موزه سینما می رود.
در ششمین نشست شب های مستند که روز سه شنبه ۲۴ بهمن ساعت ۱۷ برگزار می شود، علی لقمانی مستندساز و فیلمبردار پیشکسوت سینما درباره فیلم صحبت خواهند کرد.
این مستند درباره مهاجرت لهستانی ها به ایران طی سالهای جنگ جهانی دوم است.

 

کارگاه « قاب بندی فیلم؛ نقش بنیادین قاب بندی تصویر در فیلم»با حضور «عزیز ژان باکیف» فیلمبردار از کشور قزاقستان در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، «عزیز ژان باکیف» فیلمبردار از کشور قزاقستان و عضو هیات داوران بخش سینمای آسیا در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر گفت: اولین موضوع مهم در فیلمسازی «عشق» است و همه عوامل سینما اعم از کارگردان، بازیگر، فیلمبردار، طراح صحنه و لباس، و … باید به آن توجه جدی داشته باشند.

وی ادامه داد: همه فیلمسازان باید بدانند ترکیب بندی در سینما روشی است که با درنظر گرفتن چند ابزار بوجود می آید. موضوعی که فیلمسازان جوان اغلب از ما می‌پرسید این است در اولین مواجهه در سر صحنه باید چگونه برخورد کنند.

«عزیز ژان باکیف» بیان داشت: کاری که سینمای مدرن انجام می‌دهد این است که مخاطب متوجه می‌شود که موضوعات مورد علاقه‌اش را می‌تواند بر روی پرده ببیند.

وی با بیان اینکه ماهیت سینما خیال پردازی است، گفت: فیلمسازان در سینما سعی دارند از طریق اشکال مختلف خیال‌هایشان را به تصویر بکشند.

وی با بیان اینکه مساله مهم دیگر زمان است، گفت: یکی از کارگردان‌هایی که در سینما درباره زمان بسیار پژوهش کرد «تارکوفسکی» است زیرا ترکیب بندی در فرآیند فیلمسازی برای او بسیار مهم بود و زمانیکه شرایط مناسبی برای این امر بوجود آید فیلمساز برای بیان آنچه در ذهنش است، راحت‌تر عمل می‌کند.

این فیلمبردار قزاقستانی خاطرنشان کرد: مساله این است که کارگردان‌ها همیشه به مخاطب فکر می کنند؛ اینکه آیا مخاطب حرفشان را درک می کند؟ من معتقدم هیچ وقت آنطور که فیلمسازان می‌خواهند اتفاق نخواهد افتاد زیرا مخاطبان اغلب به دنبال چیزی‌هایی هستند که خودشان می خواهند و مورد علاقه شان است.

«عزیز ژان باکیف» با بیان اینکه دیدگاه‌های افراد متفاوت است، گفت: فرض کنید در یک سالن 350 نفر نشستند و فیلم شما را می‌بینند قطعا هر کدام از این افراد نگاهشان نسبت به فیلم متفاوت خواهد بود.

وی ادامه داد: من به عنوان فیلمبردار سینما را به هنری و تجاری تقسیم نمی‌کنم زیرا معتقدم سرگرمی و هنر باهم سینما را تشکیل می‌دهند و سینما برای من فراتر از داستان است و معتقدم سینما از تصاویری تشکیل شده که ما درکنار هم قرار می‌دهیم تا به هدفمان برسیم.

«عزیز ژان باکیف» با مقایسه سینما و ادبیات گفت: در سینما تنها نیاز به یک شات داریم درحالیکه در ادبیات باید حداقل 7 یا 8 صفحه بنویسیم تا بتوانیم مفهوم اصلی را بیان کنیم.

وی خاطرنشان کرد: باید توجه داشته باشیم زمانیکه خودمان را درگیر مردم و مخاطب می‌کنیم بیشتر جنبه سرگرمی را درنظر گرفته‌ایم و با نگاه متفاوت‌تری به آن می‌نگریم.

«عزیز ژان باکیف» ادامه داد: از نظر من ترکیب بندی منبع نیست بلکه یک روش است و ترکیب بندی شامل نور، رنگ، فضا و ساختمان است که از جنبه نظری می‌توانیم برای آنها سلسه مراتبی را درنظر بگیریم. اشتباه اغلب فیلمسازان این است که اغلب به دنبال ترکیب بندی می‌گردند درحالیکه باید بتوانند خودشان آن را بسازند و در این صورت تبدیل به فیلمساز موفقی خواهند شد.

وی با بیان اینکه کار اصلی فیلمسازان صحبت کردن درباره داستان فیلم است، افزود: یک فیلمساز باید بداند که چگونه با استفاده از نور و رنگ بتواند صحنه را بسازد.

«عزیز ژان باکیف» با بیان اینکه یک فیلمبردار خوب می تواند کارگردان را نجات بدهد، بیان داشت: قطعا اگر در پروژه سینمایی فیلمبردار خوب وجود نداشته باشد برای پیداکردن لوکیشن به مشکل برمی‌خورید. آنچه مسلم و واضح است فرآیند خلاقانه با آرامش صورت می‌گیرد و یک هنرمند نباید در زمان خلق یک اثر هنری رنج بکشد.

وی بیان داشت: دیدگاه کارگردان نسبت به یک صحنه خاص اهمیت دارد و قطعا نوع ژانر در اولویت‌های بعدی قرار می گیرد.

 

 

 

 

 

کارگاه « فیلمسازی مستقل» با حضور«سرگی دوورتسهووی»، کارگردان و تهیه کننده کشور قزاقستان در موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، سرگی دوورتسهووی در معرفی خود گفت: من کار خود را با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کردم و بعد از آن وارد سینمای داستانی شدم. در سال 2088 جایزه بخش نوعی نگاه جشنواره کن را به دست آوردم و در سال 2018 در بخش اصلی جشنواره کن حاضر بودم و فیلم من جایزه بهترین بازیگر زن این جشنواره را دریافت کرد. قصد ساخت فیلم تازه‌ای را دارم که مربوط به قرون وسطی است و یکی از کاراکترهای اصلی آن ایرانی است.

وی با بیان اینکه در فیلمسازی، شیوه کاری من با دیگران متفاوت است، ادامه داد: فیلمنامه آثارم را شخصا می‌نویسم و امور تولید و کارگردانی آن را خودم برعهده می‌گیرم. تفاوت اصلی شیوه کاری من با دیگران این است که همواره با توجه به محیط، طبیعت و ویژگی‌های بازیگران فیلمنامه را تغییر می‌دهم؛ به گونه‌ای که زمانی که فیلمبرداری به اتمام می‌رسد، هشتاد درصد فیلمنامه اولیه دچار تغییر شده است. علت این مسئله به پیشینه مستند سازی من و علاقه‌ام به ترسیم واقع‌گرایی باز می‌گردد.

دوورتسهووی افزود: در قزاقستان و روسیه تولید فیلم‌های سینمایی به دو شیوه انجام می‌شود و هر یک دارای تکنیک متفاوتی است. کاری که من انجام می‌دهم شیوه سنتی است و با تولیدات صنعتی تفاوت اساسی دارد. تلاش می‌کنم عواملی که در تولید فیلم‌های من نقش دارند به درک کاملی نسبت به آن دست پیدا کنند. در تولیدهای سینمای صنعتی، سرعت انجام کار بسیار مهم است اما در شیوه من کیفیت اهمیت بیشتری دارد و بنابراین وقت زیادی را صرف گفت‌و‌گو با عوامل می‌کنم.

وی ادامه داد: گروه کوچکی در حدود 15 نفر شامل عوامل و بازیگران تشکیل می‌دهیم که درباره کار با یکدیگر صحبت کنیم و دلیل تعداد اندک این است که هماهنگی‌ها ساده‌تر باشد.

این هنرمند بیان کرد: شیوه ای که طی آن یک فیلمنامه در زمان فیلمبرداری تغییر می‌کند، بسیار سخت و پیچیده است اما من آگاهانه این شیوه را به کار می‌گیرم. تغییر دادن فیلمنامه در لحظه بسیار سخت است اما باعث می‌شود تا زندگی بیشتری در یک فیلم جربان داشته باشد.

دوورتسهووی با بیان اینکه مشکل اصلی سینما این است که هنر و بیزینس را توامان به کار می‌گیرد، افزود:  فعالیت هنری نیاز به صرف زمان دارد اما وجوه اقتصادی سینما گاهی این اجازه را به فیلمساز نمی‌دهد. عوامل فیلم‌های من خود را برای انجام تغییرات لحظه‌ای آماده می‌کنند. پیش از آنکه ساخت یک فیلم را آغاز کنم، فیلمنامه را با دوربینی کوچک فیلمبرداری می‌کنم تا از آن یک ماکت در دسترس داشته باشم. دلیل آن این است که می‌خواهم بدانم «کلمه‌» چگونه باید به «تصویر» تبدیل شود، چراکه هر کدام از این موارد دارای انرژی‌های متفاوتی هستند.

این فیلمساز با بیان اینکه به دنبال روشی هستم که طبیعت سینما را در خود داشته باشد، بیان کرد: در تصویر چیزی وجود دارد که کلمات و نوشته‌ها نمی‌توانند آن را انتقال دهند. ساخت ماکت باید سریع و ارزان‌ قیمت باشد تا فیلمساز بتواند با استفاده از بازیگران آماتورآن را بسازد. با استفاده از ماکت، روند انتقال انرژی از ابتدا تا انتهای فیلم را درک می‌کنید و می‌توانید هر طور که می‌خواهید آن را تغییر دهید.

دوورتسهووی اقرود: هنگامی که فیلمبرداری اصلی اتفاق می‌افتد و اتفاقی طبیعی روی می‌دهد، من از آن استقبال می‌کنم و فیلمنامه را تغییر می‌دهم چرا که معتقدم باید زندگی در سینما جریان داشته باشد. برای من طبیعت صرفا یک پس زمینه نیست بلکه بر روی کل تصویر تاثیر می‌گذارد. این روند بسیار پیچیده و دشوار است چون در لحظه ممکن است همه اتفاق‌ها تغییر کند و همین مسئله، هماهنگی‌ها را دچار مشکل می‌کند. در پروژه‌های استودیویی باید همه اتفاق‌ها طبق زمان‌بندی مشخصی اتفاق بیفتد، اما در سینمای من، هیچ موردی قطعی نیست و ممکن است برای زمانی طولانی ساخت یک فیلم طول بکشد.

وی با بیان اینکه مشکل اصلی سینمای جهان این است که دیگر زمان کافی برای ساخت فیلم وجود ندارد، ادامه داد: من همیشه در حال جنگیدن هستم تا زمان بیشتری برای تولید فیلم داشته باشم. خیلی زود متوجه شدم علاقه‌ام در سینمای مستند چیست، چراکه به مدرسه سینمای مستند رفتم. چالش اصلی برای من در فیلم‌هایی که می‌سازم این است که بتوانم زندگی جاری در یک فیلم را پیدا کنم. نمی‌توان فهمید لحظه‌هایی که نیاز است به تصویر کشیده شوند چه زمان و در کجا هستند و به همین علت همواره باید صبر زیادی را در فرآیند فیلمسازی اعمال کرد. من زمانی که فیلم مستند می‌سازم با سوژه‌هایم دو هفته زمان صرف می‌کنم و زمانی که به شناخت رسیدم با دوربینی آماده منتظر می‌مانم تا فیلم ساخته شود.

دوورتسهووی درباره سینمای ایران نیز گفت: فیلم‌های ایرانی زیادی را تماشا می‌کنم چراکه احساس نزدیکی زیادی نسبت به سینماگران ایرانی دارم. دلیل علاقه من به سینمای ایران این است که فیلم‌های ایرانی موقعیت‌های  جهان شمولی را نشان می‌دهند، مانند عباس کیارستمی ، اصغر فرهادی و بسیاری دیگر از فیلمسازان. من در هر جشنواره با فیلم‌های داستانی و مستند ایرانی مواجه می‌شوم که دارای کیفیت بالایی هستند. در حال حاضر در حال انجام تحقیقات بر روی فرهنگ و تاریخ مردم ایران در دوره صفویه هستم چراکه در فیلمی که قصد ساخت آن را دارم، یکی از شخصیت‌ها ایرانی است. همواره دوستانم را دعوت می‌کنم تا مخاطب فیلم‌های ایرانی باشند، چراکه دریچه‌ای تازه به روی آن‌ها گشوده می‌شود.

دوورتسهووی در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: ایده‌های زیادی دارم اما هر یک نیاز به انرژی فراوانی دارند و رسیدن به آن امری زمان‌بر است. کارگردانی یعنی انرژی و یک کارگردان باید دارای نیروی بسیاری برای انجام فعالیت سینمایی باشد. من مخالف تکنولوژی‌های نوین نیستم. زمانی که سعی داریم زندگی را به تصویر بکشیم نیازی به تکنولوژی و پرده سبز وجود ندارد.