مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما در آیین رونمایی از فعالیت های موزه سینما ضمن خیرمقدم به مهمانان گفت: مراسم امروز حاصل تغییر رویکرد موزه سینما است.  در طول سال‌های گذشته زحمات زیادی در موزه سینما کشیده شده و این ساختمان قاجاری زیبا همواره پذیرای آثار سینماگران بوده است.

وی با بیان اینکه  کار موزه این است که اتصالی میان نسل قدیم و جدید ایجاد کند، ادامه داد:  نسل جدید درگاه ادراکی متفاوتی با موزه سینما داشت درنتیجه ما نیاز داشتیم که با مخاطب جدید ارتباط برقرار کنیم. نکته مهم این است کسانی که وارد موزه سینما می‌شوند باید جذب آن شوند زیرا آثار و جوایز مفاخر سینمای ایران در این مجموعه فرهنگی نگهداری می‌شود و  ما در رویکرد جدید موزه می‌خواهیم ارتباطمان را با مخاطبان عمیق‌تر کنیم.  مخاطب اصلی موزه کودکان هستند به همین دلیل ما در برخی از بخش‌هایمان وسایلی قرار دادیم که به اندازه قد کودکان است.

وی درباره تقویم جامع سینمای ایران نیز بیان داشت: کار ما بزرگداشت مهم‌ترین داشته سینمای ایران یعنی افراد آن است. کاری که ما در تقویم سینمایی انجام دادیم این است که زادروز ، درگذشت، جوایز، آثار و … هنرمندان را  اعلام می‌کنیم و همچنین افراد می‌توانند وارد بیوگرافی و معرفی آثار افراد شوند. ما اکنون اطلاعات نزدیک به ۳ هزار نفر را در این تقویم سینمایی ثبت کردیم. همچنین امیدواریم شبکه اجتماعی مخصوص سینماگران نیز ایجاد شود تا ارتباط خانواده سینما از این طریق حفظ شود.

مدیرعامل موزه سینما گفت: در حوزه تاریخ شفاهی موزه سینما صاحب گنجینه ایران است اما این گنجینه درحال خاک خوردن بود.به همین دلیل این گنجینه را فرآوری کردیم و بخشی از آن کتاب‌هایی است که منتشر شد. در  سه سال گدشته شاید بیش از ۱۰۰ نشست، کارگاه و مصاحبه داشتیم که این اطلاعات باید در دسترس علاقه‌مندان سینما قرار بگیرد.

اسماعیلی در پایان بیان کرد: نسل جدید نسلی است که باید شگفت‌زده شود و ما نمی‌توانیم با سیستم قدیم آن‌ها را جذب سینما کنیم. درنتیجه سالن ایمرسیو مدیا را راه‌اندازی کردیم و به زودی محصولات بیشتری در آن قرار می‌گیرد. در پایان امیدواریم با کمک شما  مسیری که شروع شده است به خوبی ادامه داشته باشد.

آیین رونمایی از جدیدترین رویدادهای موزه سینمای ایران عصر یکشنبه ۲۵ شهریور ماه در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، مژده لواسانی که اجرای این برنامه را برعهده داشت در ابتدای مراسم با تبریک روز ملی سینما گفت: در این مراسم از اولین کتاب تاریخ شفاهی موزه سینما، پلتفرم تخصصی موزه سینما، اپلیکیشن تقویم جامع سینمای ایران و اولین سالن ایمرسیو مدیای موزه رونمایی خواهد شد و در ادامه از  محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی دعوت کرد تا به روی سن بیاید.

خزاعی در پاسخ گلایه های آقای فرهنگ نسبت به شرایط فرهنگی و ممنوع کارها و فیلم های توقیفی گفت: بنده ۳ سال است که مدیریت سازمان سینمایی را برعهده دارم و  نه چهل سال و قطعا، نمی توانم پاسخگوی چهاردهه مدیریت سینما باشم.

رییس سازمان سینمایی در این مراسم عنوان کرد: سینما بعد از انقلاب اسلامی با همه فراز و فرودها همچنان، شاخص ترین جلوه فرهنگی کشور است و در سه ساله اخیر هم، برغم رخدادهای بی سابقه، در مسیر توسعه قرار دارد.

محمد خزاعی خاطرنشان کرد: از دوران کرونا، فضای عمومی فرهنگ و هنر دچار رکود، سردی و یاس شده بود؛ اما خوشبختانه، با همراهی قاطبه فعالان سینمایی و بزرگان این عرصه به نقطه مطلوب و رضایت بخشی رسیده که می توانیم امروز،  از ایده ال ها و ارمان های حوزه فرهنگ حرف بزنیم و زمینه برای بحث های جدی تر فرهنگی و سینما فراهم شده است،

وی  با بیان اینکه سال ۱۴۰۰ خوشبین ترین تحلیل گران هم، پیش بینی نمی کرد سینما با آن شرایطی که داشته، به رشد، رونق امروز برسد افزود: وقتی قطار توسعه به حرکت در آمد، اقتصاد سینما جان دوباره گرفت ، سالن های گرفتار تعطیلی و تغییر کاربری دوباره، رونق گرفتند و اعتماد مردم و مخاطبان به فیلم ها و سالن های سینما برگشت، اکنون، می توان از نیازهای آرمانی تر در این عرصه حرف زد.

رئیس سازمان سینمایی با اشاره به تلاش مضاعف برای رفع ممنوعیت ها و محدودیت های سینماگران بیان داشت:  طی چهل سال گذشته، در  همه دولت ها همواره برای افراد و آثاری مشکلاتی پیش آمده است، از دهه ۶۰ هم ممنوعیت فعالیت برخی هنرمندان و آثار هنری را شاهد بوده ایم و این پدیده چیز جدیدی نیست. در همه دوره‌ها یک‌سری فیلم‌ها موانعی برای اکران داشتند و در سال‌های بعد به دلیل برخی مسائل، مشکلاتشان رفع شده است.

هنرمند حزب سیاسی نیست

وی ادامه داد: معتقدم هیچکس نمی‌تواند یک هنرمند را محدود کند مگر اینکه خودش این محدودیت را برای خودش ایجاد کند، هنرمند همواره با اثر هنری خود ماندگار است.

وی تاکید کرد: هنرمند حزب سیاسی نیست ، هنرمند قرار نیست کار سیاسی کند بلکه هنرمند باید در اثر هنری خودش حرفش را مطرح کند. سینما و فرهنگ هم محل تاخت و تاز سیاستمداران نیست‌. بلکه فرهنگ و هنر برای مدیریت سیاستمداران و توسعه و پیشرفت کشور است.

وی ادامه داد: هنرمندان باید در آثارشان، دغدغه های سیاسی و اجتماعی خود را منعکس نمایند. آزادی حق هنرمند است ولی اگر کسی بخواهد به جای کار هنری، وارد کنشگری سیاسی شود طبیعی است که باید مسئولیت کارش را هم بپذیرد. مانند مهندس و پزشکی که خارج از حوزه تخصصی وارد جریان سیاسی و حزبی می شوند.

به اعتقاد وی، هنرمند واقعی اجازه نمی دهد جریانات سیاسی از آن ها برای منافع خودشان سو استفاده کنند.

رئیس سازمان سینمایی با اشاره به سیر اتفاقات معاصر گفت: متاسفانه، ما به جای اینکه بر اساس چشم انداز برنامه های تحولی تدوین شده حرکت کنیم به دلیل مواجهه با بسیاری از بحران ها و پدیده های اجتماعی ناچارا، تمام انرژی و تمرکزمان را مصروف حل و فصل و رفع مشکلات غیرسینمایی برخی هنرمندان کرده ایم.

وی ادامه داد: امروز کمتر از ۳۰ هنرمند گرفتار مشکل و ممنوعیت کاری هستند که تعدادی  از آن ها در خارج از کشور بسر می برند و چند نفری هم به خاطر موضوع حجاب مشکل دارند که مشکلات تعدادی از آنها با همکاری و کمک خودشان در حال حل شدن است.

خزاعی خاطرنشان کرد: بخش اعظمی از وقت و انرژی ما با کمک دوستان خانه سینما برای رفع این گونه گرفتاری های همکاران سینمایی در محاکم قضایی و امنیتی گذشت.

خزاعی با بیان اینکه پایبند به حرف و قول خودم در این سه ساله بوده ام اظهار کرد: به جز فیلم آقای غلامرضا موسوی هیچ فیلم توقیفی در زمان مدیریت بنده وجود ندارد که پروانه ساخت دریافت کرده و مجوز نمایش نداشته باشد، این فیلم هم فرایندی مغایر با آئین نامه ساخت را طی کرده و تخطی عوامل از قوانین کشور در آن اتفاق افتاده است.

خزاعی تصریح کرد: در رابطه با ممنوعیت فعالیت‌های هنرمندان نیز، باید بگویم که وزارت ارشاد و سازمان سینمایی ابزار و اختیاری برای ممنوع کردن در هیچ دوره و دولتی نداشته و ندارد و مسئولیتی هم، در این زمینه ندارد بلکه قوه قضائیه و مراجع قانونی به این گونه موضوعات رسیدگی می کنند.

مسلما هیچ مدیری دوست ندارد که در فضای کاری خودش فضای سردی ببیند و ما با تمام قوا کار کردیم تا در سینما دوستی و مودت حفظ و تقویت شود.

وی خاطرنشان کرد: سال ۱۴۰۰ یک سینمای ورشکسته را تحویل گرفتیم و امروز، سینما در وضعیت مطلوبی قرار دارد، و قطعا، اگر برخی پدیده های اجتماعی و مشکلات فرامتن سینما نمی بود تراز رشد سینما از این سطح هم فراتر می رفت و همه این موفقیت ها با همت و همراهی خانواده سینما، بزرگان و پیشکسوتان این عرصه و عزیزانی که تعدادی از آن ها در این جمع حاضر هستند محقق شده است.

رئیس سازمان سینمایی بیان داشت: من روزهای بهتری را برای سینمای ایران آرزو می‌کنم و امیدوارم که گروه بعدی سازمان سینمایی بهترین اتفاقات را رقم بزنند و خانواده سینما خوب و خرم در کنار هم فعالیت کنند.

خزاعی در پایان گفت: از زحمات مجید اسماعیلی برای موزه سینما بسیار ممنونم. موزه سینما با الگوی توسعه ای که در پیش گرفته امروز، در سطح مطلوبی قرار گرفته و به سمت استانداردهای جهانی نزدیک شده است. نباید از یاد ببریم که موزه سینما خانه هنرمندان و سینماگران است و هر زمانی که بخواهند می توانند محل رفت و آمدشان باشد.

تغییر رویکرد موزه سینما در ارتباط با مخاطبان

مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما ضمن خیرمقدم به مهمانان گفت: مراسم امروز حاصل تغییر رویکرد موزه سینما است.  در طول سال‌های گذشته زحمات زیادی در موزه سینما کشیده شده و این ساختمان قاجاری زیبا همواره پذیرای آثار سینماگران بوده است.

وی با بیان اینکه  کار موزه این است که اتصالی میان نسل قدیم و جدید ایجاد کند، ادامه داد:  نسل جدید درگاه ادراکی متفاوتی با موزه سینما داشت درنتیجه ما نیاز داشتیم که با مخاطب جدید ارتباط برقرار کنیم. نکته مهم این است کسانی که وارد موزه سینما می‌شوند باید جذب آن شوند زیرا آثار و جوایز مفاخر سینمای ایران در این مجموعه فرهنگی نگهداری می‌شود و  ما در رویکرد جدید موزه می‌خواهیم ارتباطمان را با مخاطبان عمیق‌تر کنیم.  مخاطب اصلی موزه کودکان هستند به همین دلیل ما در برخی از بخش‌هایمان وسایلی قرار دادیم که به اندازه قد کودکان است.

وی درباره تقویم جامع سینمای ایران نیز بیان داشت: کار ما بزرگداشت مهم‌ترین داشته سینمای ایران یعنی افراد آن است. کاری که ما در تقویم سینمایی انجام دادیم این است که زادروز ، درگذشت، جوایز، آثار و … هنرمندان را  اعلام می‌کنیم و همچنین افراد می‌توانند وارد بیوگرافی و معرفی آثار افراد شوند. ما اکنون اطلاعات نزدیک به ۳ هزار نفر را در این تقویم سینمایی ثبت کردیم. همچنین امیدواریم شبکه اجتماعی مخصوص سینماگران نیز ایجاد شود تا ارتباط خانواده سینما از این طریق حفظ شود.

مدیرعامل موزه سینما گفت: در حوزه تاریخ شفاهی موزه سینما صاحب گنجینه ایران است اما این گنجینه درحال خاک خوردن بود.به همین دلیل این گنجینه را فرآوری کردیم و بخشی از آن کتاب‌هایی است که منتشر شد. در  سه سال گدشته شاید بیش از ۱۰۰ نشست، کارگاه و مصاحبه داشتیم که این اطلاعات باید در دسترس علاقه‌مندان سینما قرار بگیرد.

اسماعیلی در پایان بیان کرد: نسل جدید نسلی است که باید شگفت‌زده شود و ما نمی‌توانیم با سیستم قدیم آن‌ها را جذب سینما کنیم. درنتیجه سالن ایمرسیو مدیا را راه‌اندازی کردیم و به زودی محصولات بیشتری در آن قرار می‌گیرد. در پایان امیدواریم با کمک شما  مسیری که شروع شده است به خوبی ادامه داشته باشد.

سینمای ایران افتخارآمیز است

علی نصیریان استاد پیشکسوت سینما نیز در ادامه مراسم گفت: می‌خواهم از اتفاقی که در دهه ۴۰ در حوزه‌های مختلف فرهنگ و هنر رخ داد، صحبت کنم. در زمینه سینما در آن دهه حرکت‌های خیلی خوبی شروع شد. ما در آن زمان سینما داشتیم اما سینما مناسب فرهنگ ایران نبود و این نوع سینما با آدم‌هایی مانند غفاری، کیمیایی و زنده‌یاد مهرجویی شروع شد. این افراد با فرهنگ غرب و فرهنگ ایران به خوبی آشنا بودند و آثار جذابی ساختند.

وی ادامه داد : بنیاد کار ما بر متن یعنی فیلمنامه استوار است و این مساله از نمایشنامه منبعث می‌شود که متاسفانه ما پیش‌تر در ایران نمایشنامه‌نویسی نداشتیم. در آن زمان تئاتر سنتی داشتیم که ساختار دراماتیک نداشت و با آن چیزی که در دنیا به عنوان تئاتر مدرن می‌شناختند، متفاوت بود. درواقع بنیاد سینمای ایران از جریان نمایشنامه‌نویسی در دهه ۴۰ آغاز شد و این جریان روی فیلمنامه‌های سینمای ایران تاثیر زیادی گذاشت.

وی خاطرنشان کرد:  درست است که تئاتر و سینما دنیای متفاوتی دارند اما موضوع، شخصیت‌پردازی، جدل در نمایش و… ازجمله موارد مشترک است. مثلا نمایشنامه مرگ یزدگرد بهرام بیضایی در همه سطوح زیباست و یک اثر شاهکار است. ما در آن زمان اصلا کلاس نمایشنامه‌نویسی و کتاب تئاتر و نمایشنامه‌نویسی نداشتیم. آدم‌هایی هم که در سینما فعالیت داشتند افرادی تحصیل‌کرده بودند مانند ابراهیم گلستان، داریوش مهرجویی و… .

این بازیگر پیشکسوت بیان داشت:  ما فیلم گاو را به صورت یک تله تئاتر در تلویزیون آن دوره نمایش دادیم اما آقای مهرجویی و غلامحسن ساعدی برای این فیلم سناریو نوشتند. من خیلی چیزها از آقای مهرجویی یاد گرفتم ازجمله اینکه جلوی دوربین باید چه‌کارهایی بکنم.

علی نصیریان با اشاره به دستاوردهای سینمای ایران پس از انقلاب گفت: سینمای جدید پس از انقلاب بسیار  پیشرفت کرد  و نیروهای بااستعداد جوان در بازیگری، کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی پای کار آمدند. من آخرین نفری هستم که از آن دوره مانده‌ام و اکنون هم دیگر توان کار ندارم اما کار جوانان امروزی را که تماشا می‌کنم، لذت می‌برم.

وی ادامه داد:  من نمایش سیصد را در کاخ سعدآباد تماشا کردم و از ایفای نقش فردوسی توسط نوید محمدزاده شگفت‌زده شدم و همه میدانیم کارگردانی مانند اصغر فرهادی اسکار دریافت کرد و این افتخار کمی برای سینمای ما نیست. همچنین بازیگران زن بسیار خوبی پس از انقلاب رشد کردند. سینمای ما پس از انقلاب سینمای سربلندی است.

بهترین نقش رستم و سهراب را امیر آقایی ایفا کرد

نصیریان خاطرنشان کرد:  هنر مانند چشمه می‌جوشد و فوران می‌کند مثل شعر، معماری، نگارگری و… . هنرهای جدید آرامبخش روح و جان و نیاز فرهنگی مردم هستند و این هنرها باید تقویت و بسترسازی شوند.

نصیریان در پایان بیان داشت: در دوره‌های مختلف تلاش‌های بسیاری کردیم و اکنون بچه‌های تئاتر کارهای خوبی روی صحنه می‌برند. من نمایش‌های رستم و سهراب زیادی تماشا کرده‌ام اما بهترین نقش رستمی که دیدم امیر آقای در نمایش نبرد رستم و سهراب ایفا کرده است. همین آقای زرین‌دست که امشب در جمع ما حضور دارد می‌دانید در فیلمبرداری سینمای ایران چه‌کارها و خلاقیت‌ها انجام داده است؟ من بسیار به تئاتر و سینمای ایرلن افتخار می‌کنم.

در ادامه این مراسم با حضور علی نصیریان، احترام برومند، گلنوش انتظامی، نظام‌الدین کیایی، گوهر خیراندیش از نخستین کتاب تاریخ شفاهی موزه سینما به نام پژواک سینما رونمایی شد.

در ادامه احترام برومند گفت: از موزه سینمای ایران برای تدارک این مراسم بسیار تشکر می‌کنم. لازم دانستم امروز که ما به بهانه روز ملی سینما دورهم جمع هستیم از مسئولان خواهش می‌کنم سردی و کدورت را در سینما ازبین ببرند.

در ادامه نظام‌الدین کیایی صدابردار پیشکسوت سینما نیز گفت: در این سن شانه‌ها و بدن من توان این بار سنگین فرهنگی و رونمایی از چنین کتابی را ندارد. من از ۱۶ سالگی با آقای محمدعلی کشاورز دوست شدم و طبیعتا اکنون افتخار بزرگی است برای من که در رونمایی از این کتاب کنار شما هستم.

گوهر خیراندیش از دیگر مهمانان این بخش نیز گفت: من از موزه سینما بسیار ممنونم که با کمک آقای جیرانی تاریخ شفاهی این دردانه‌های عزیز سینما را ثبت کردند که برای جوانان بسیار مفید است. وقتی آقای نصیریان صحبت کردند من شگفت‌زده شدم که ایشان در این سن توانستند تاریخ یک دهه را به زیبایی و به صورت منسجم بیان کنند.

در ادامه گلنوش انتظامی نوه عزت‌الله انتظامی نیز بیان داشت: پدرم آقای مجید انتظامی به دلیل شرایط بد جسمانی نتوانستند در مراسم حضور پیدا کنند و به همه شما سلام رساندند. قطعا اگر بودند از این اتفاق زیبا بسیار لذت می‌بردند.

در ادامه با حضور علیرضا زرین‌دست، داریوش فرهنگ، محمد خزاعی، مجید اسماعیلی از پلتفرم تخصصی موزه سینما رونمایی شد.

عشق در سینما فراموش نمی‌شود

داریوش فرهنگ بازیگر و کارگردان پیشکسوت سینما گفت: پیش از هرچیزی خواهش می‌کنم که یک دقیقه به احترام همکاران درگذشته سینما بایستیم و یادشان را گرامی بداریم.

وی در ادامه با بیان اینکه باید قدردان بزرگان سینما باشیم گفت: علی نصیریان خودشان یک موزه سیار سینما است که ما در سرتاسر کشور می‌توانیم از این گنجینه بهره ببریم. ما درس اخلاق، نظم و بالاتر از همه عشق و مهربانی را از ایشان آموختیم. خیلی چیزها در این سینما فراموش می‌شود اما عشق هرگز فراموش نمی‌شود. آقای نصیریان روش و منش خاص خودش را دارد. به ما آموختند که این حرفه بازنشستگی ندارد و سن و سال نمی‌شناسد.

فرهنگ افزود: نمی‌توان در این کشور از بازیگری صحبت کرد و یاد عزت الله انتظامی، علی نصیریان، جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز و داوود  رشیدی نیافتاد. من این شانس را داشتم که با همه این ۵ عزیز کار کنم‌. اگر این استادان نبودند این جاده ناهموار سینما و تئاتر را چه کسی هموار می‌کرد.

فرهنگ در پایان صحبت های خود از شرایط فرهنگی ، ممنوع الکارها و فیلم های توقیفی گله کرد.

علیرضا زرین‌دست دیگر سخنران این مراسم نیز گفت: حافظه آقای نصیریان را ستایش می‌کنم. من که سن کمتری از ایشان دارم اکنون حافظه‌ام در خیلی مسائل یاری نمی‌کند‌. با آقای فرهنگ فیلم طلسم را کار کردیم که یکی از معدود کارهایی است که من برخی دیالوگ‌های آن را هنوز به یاد دارم. ما با آقای فرهنگ در یک هارمونی بی‌نظیر در این فیلم به یک نقطه مشترک رسیدیم و اثر باارزش و درخشانی را برای سینمای ایران به وجود آوردیم.از موزه سینما به خصوص اقای اسماعیلی برای این مراسم و تدارک تقویم جامع سینما و همچنین پلتفورم تخصصی سینما تشکر می کنم.

در ادامه از فریدون جیرانی، داریوش مودبیان، مجید اسماعیلی دعوت شد تا از تقویم جامعه سینمای ایران رونمایی کنند‌.

سپس فریدون جیرانی گفت: آقای نصیریان به خوبی نسل دوم فیلمسازی را معرفی کردند که از دل زبان جدید تئاتر متولد شد. پیش از نسل دوم، نسل اول سینما آمد که از دل کانون پرورش فکری، از دل تماشاخانه تهران‌ و از دل تکنسین‌های سینما متولد شد و سینما را زنده نگه داشتند. نسل اول سینما بازیگران مهمی داشت مانند فردین، ناصر ملک مطیعی و… .  بنده یاد نسل اول فیلمسازی در ایران را گرامی می‌دارم زیرا نسل بسیار مهمی بودند البته خوشبختانه امشب در جنع ما اقای همایون حضور دارد که جای خوشحالی است.

در ادامه داریوش مودبیان بازیگر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس نیز بیان داشت: خوشحالم در این مراسم حضور دارم و خوشحالم که چنین تقویمی امروز رونمایی شد. ما سال‌ها در حوزه پژوهشی سینما اشتباه هایی داریم که این اتفاق کار پژوهشی را مخدوش می‌کند. این اتفاق می‌تواند گسترده‌تر شود زیرا ما در سینما اشخاص گوناگونی داریم که باید علاوه بر بازیگران به تمام مولف‌های سینما بپردازند.

 

موزه باید منجر به صلح شود

سید احمد محیط طبایی رییس ایکوم نیز گفت: من از آقای اسماعیلی و همکارانشان بابت تلاش این چند سال تشکر می‌کنم. مخاطب اصلی موزه کودک است و موزه باید منجر به صلح و پذیرش یکدیگر باشد. موزه‌هایی که کینه و نفرت را به مخاطب خودشان منقل کنند، موزه نیستند. موزه فضای دموکراسی است و هیچ اثری نباید در موزه قضاوت شود. ما به عنوان موزه دار نمی‌توانیم یک فیلم، هنرمند و فضا را قضاوت کنیم. قطعا بحث به‌روز شدن و شرایط ارتباطی از این نظر مهم است که موزه‌ها به دنبال افزایش مخاطبان خود هستند. امیدوارم موزه سینما در مقام موزه‌ای خود نهاد روشنفکر و منتقد سینمای ایران باشد. موزه‌ها هستند که به یادمان می‌آوردند که بودیم، که هستیم و چه چیزی برای آیندگانمان به ارمغان خواهیم گذاشت‌.

در پایان این مراسم از اولین سالن ایمرسیو مدیای موزه با قابلیت نمایش تصاویر در چهار وجه رونمایی شد.

در این مراسم‌ محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی، مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما، علیرضا اسماعیلی مدیرکل دفتر ریاست سازمان سینمایی، هادی میرزایی رئیس اداره کل موزه ها و هنرمندانی ازجمله علی نصیریان، داریوش فرهنگ، فریدون جیرانی، گوهر خیراندیش، احترام برومند، مژده لواسانی، احمد محیط طباطبایی، نظام‌الدین کیایی، غلامرضا موسوی، مهوش وقاری، علیرضا زرین‌دست، داریوش مودبیان، حسین زندباف، محمدعلی ساربان، حسن زاهدی، شهراد بانکی، سعید رشتیان، فخرالدین سیدی، محمود گبرلو،همایون ( بازیگر قدیمی سینما) ، امیر عابدی، محمدعلی ساربان، مهرداد غفارزاده، نادر طریقت، آرمین قدرتی، پروین ثقه الاسلامی، فاطمه محمدی سیجانی، فرامرز روشنایی و ..‌. حضور داشتند.

 

نشست «نقش ادبیات فارسی در سینمای ایران» به مناسبت‌ روز ملی سینما با همکاری شورای بین المللی موزه‌ها(ایکوم) با حضور سعدخان رئیس موسسه فرهنگی اکو، محمد سلیم اوزبان فیلمساز و فیلمنامه نویس از کشور ترکیه، سید احمد محیط طباطبایی رئیس ایکوم، علی موسوی زاده معاون بین المللی بنیاد سعدی، کیوان طباطبایی مستندساز و فیلمساز صبح امروز در موزه سینمای ایران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، احمد محیط طباطبایی رئیس ایکوم در ابتدا گفت: کشور ایران جزء پیشگامان ورود سینما به کشور است و همچون همه عوامل دیگر که متاثر از تغییرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور هستند سینما هم در ایران دچار تغییراتی شد. زمانی که سینما به وجود آمد وظیفه آموزش، اطلاع‌رسانی، سرگرمی و… را برعهده گرفت و بعدها با وجود تلویزیون این بار سنگین کمی سبک‌تر شد و اکنون از سینما به عنوان یک امر هنری توقع می‌رود.

وی با بیان اینکه سینما موضوعات عمیق را پیش روی مخاطبان قرار می‌دهد، ادامه داد: به همین دلیل سینمای ما اکنون در وضعیت خوبی قرار دارد. سینما به عنوان یک هنر کامل شناخته می‌شود زیرا رشته‌های مختلف هنری را در خود جای می‌دهد.

محیط طباطبایی درباره اهمیت موزه سینما نیز بیان داشت: موزه سینمای ایران به این دلیل اهمیت دارد که عمر ۱۲۰ ساله سینما را در خود جا داده و تغییرات، اتفاقات و تاریخ سینما را منعکس می‌کند. درواقع موزه سینما امروزه جایگاه مهمی در جغرافیای فرهنگی و هنری ما ایفا می‌کند.

در ادامه برنامه بخش‌هایی از فیلم‌های خاطره‌انگیز سینمای ایران برای مخاطبان پخش شد.

هدف ما ارتقاء تعاملات فرهنگی است

سعدخان رئیس موسسه فرهنگی اکو از دیگر سخنران این مراسم بود نیز گفت: موسسه اکو شامل ۱۰ کشور مسلمان است و هدف اصلی این سازمان ارتقای فعالیت‌های اقتصادی بین کشورهای عضو است. همه ما می‌دانیم که بدون همکاری فرهنگی امکان تعاملات اقتصادی وجود ندارد. موسسه ما یک موسسه فرهنگی است و هدف این است که تعاملات فرهنگی را در زمینه ادبیات، سینما و… ارتقا دهیم. همچنین این سازمان می‌خواهد این ارتباط را میان هنرمندان، شاعران، کارگردانان هم ایجاد کند.

وی با بیان اینکه ایران در مقایسه با دیگر کشورهای عضو اکو تاریخچه بسیار قوی در حوزه سینما دارد، ادامه داد: ایران فیلم‌های خوبی در زمینه اجتماعی و تاریخی دارد. فیلم‌های تاریخی ایران بسیار مهم هستند و باید در کشورهای دیگر به نمایش گذاشته شوند. این موضوع اهمیت دارد که فیلم‌های ما با زیرنویس در کشورهای هم اکران شوند و موضوع مهم است این است که این فیلم‌ها به زبان‌های اردو، ترکی و… ترجمه شوند و این مساله ازطریق همکاری میان ۱۰ کشور عضو اکو امکان‌پذیر است.

سعدخان با بیان اینکه ما می‌توانیم در فیلم‌هایمان درباره ارزش خانواده، فرزندان و والدین صحبت کنیم، بیان داشت: ما ۱۰ کشور باید در زمینه موسیقی، ادبیات، سینما باهم ارتباط بگیریم. در چند ماه اخیر تلاش کردم تا زبان فارسی را بیاموزم و با ادامه این روند و تماشای فیلم‌های ایرانی امیدوارم در آینده با زبان فارسی درباره این فیلم‌ها با شما صحبت کنم. درواقع با تماشای فیلم‌های ایرانی ما صرفا درباره ادبیات ایرانی اطلاعات کسب نمی‌کنیم بلکه درباره سنت‌ها، لباس، غذا و…در فرهنگ ایرانی نیز آگاه می‌شویم.

هنر در مرکز زندگی ما قرار دارد

محمدسلیم اوزبان فیلمساز از کشور ترکیه نیز در ادامه این مراسم بیان داشت: من بسیار خوشحالم که پس از ۸ سال به ایران آمدم. ما چهار سال در ایران مشغول فعالیت‌های مشترک بین ایران و ترکیه بودم. امروز می‌خواهم درباره سینمای ایران صحبت کنم. من معتقدم هنر در مرکز زندگی قرار دارد و یک شیشه میان ما و این هنر وجود دارد. کسانی که به این شیشه نگاه می‌کنند یک تفاوت‌هایی را درون خودشان مشاهده می‌کنند و آن‌هایی که با دقت نگاه کنند خیلی چیزها را عمیق می‌بینند. کسانی که عمیق به این شیشه نگاه کنند نسبت به چیزی که پشت شیشه قرار دارد، آگاه می‌شوند.

وی افزود: امروز می‌خواهیم با چیزی که پشت شیشه قرار دارد، آشنا شویم که آن دنیای سینما است. سینما چیزی است که ما می‌توانیم دنیا را با آن بشناسیم. سینما مانند یک خواب است و خواب هم‌ مانند یک پل و گذار است مانند خود دنیا که محل گذرا است. خواب چیزی است که انسان با روحش می‌بیند، با قلبش حس می‌کند و با عقلش درک می کند و سینما برای من به همین معناست.

محمد سلیم اوزبان با بیان اینکه سینما خوابی است که ما در زمان بیداری تماشا می‌کنیم، بیان داشت: سینما به طور کامل پرده واقعیت را کنار نمی‌زند بلکه برای انسان‌ها یک چهارچوب جدید ایجاد می‌کند و مخاطب با یک واقعیت جدید مواجه می‌شود. سینما یک‌سری واقعیت‌ها را به انسان‌ها نشان می‌دهد یعنی با واقعیت‌ها ارتباط برقرار می‌کند و برای مخاطبان سوالاتی ایجاد می‌کند و مخاطب دنبال پاسخ این سوال‌ها می‌گردد‌.

وی با بیان اینکه چیزهایی که در رویا دیده می‌شوند همه نماد هستند، گفت: درحقیقت فیلم خوب فیلمی است که ازطریق نماد چیزهایی را نشان دهد که در نگاه اول دیده نمی‌شوند. سینمای ایران پرده میان انسان و واقعیت را از بین می‌برد و این واقعیت‌ها را در چهارچوب دیگری نشان می‌دهد. ایران برای خودش یک هویت خاص در سینما ایجاد کرده است و در جهان صدای مخصوص به خود را دارد. در تمام دنیا سینمای ایران توجه خاصی را به خود جلب کرده است .

این فیلمساز و نویسنده از کشور ترکیه همچنین بیان داشت: سینمای ایران به واسطه ارتباط عمیق با ادبیات، موسیقی، معماری، مینیاتور و خط توانسته است روایت متفاوت خود را داشته باشد. شما می‌توانید در سینمای ایران نشانه‌های ادبیات کلاسیک و مدن ایران را مشاهده کنید. به این دلیل که میان مردم ایران و صنعت ادبیات ارتباط زیادی وجود دارد. من به سینمای ایران به این موضوع با حیرت نگاه می‌کنم مثلا ، فیلم «خانه دوست کجاست» ساخته عباس کیارستمی با موضوعات ساده و کوچک، نکات مهم و انسانی را در زندگی روایت می‌کند.

ریشه های فیلم و سینما را در ادبیات جستجو کرد

علی موسوی زاده معاون و مشاور بخش بین الملل بنیاد سعدی نیز گفت: ادبیات پیشینه‌ای به درازای تاریخ حیات بشر دارد و سینما پدیده‌ای است منبعث از جهان مدرن ؛ اما پیوند سینما و ادبیات به قدری عمیق و وسیع است که به حق باید ریشه های فیلم و سینما را در ادبیات جستجو کرد تا جایی که گفته اند « سینما، شعر مصور است ».

وی ادامه داد: سینما به عنوان یک هنر چند رسانه‌ای و ادبیات به عنوان یکی از قدیمی‌ترین اشکال بیان فرهنگی ، هر دو به نوعی بازتاب دهنده هویت ، فرهنگ و تاریخ یک ملت هستند. زبان فارسی اساسی‌ترین حلقه پیوند ایرانیان به ایران و جدیدترین بستری است که از رهگذر آن می‌توان ایران و فرهنگ چندلایه و رنگارنگ آن را شناخت .

موسوی زاده ادامه داد: با بیان اینکه سینما به عنوان یک رسانه جهانی ، می‌تواند ابزاری موثر برای آموزش زبان فارسی باشد، بیان داشت: فیلم ها نه تنها داستان های جذابی را روایت می‌کنند بلکه زبان و فرهنگ مارا به مخاطبان بین المللی معرفی می‌کنند. با تماشای فیلم‌های فارسی ،زبان آموزان می‌توانند حتی با لهجه‌ها ،اصطلاحات و ساختارهای گویشی آشنا شوند. این تجربه می‌تواند به یادگیری زبان کمک کند و در عین حال، زیبایی‌های فرهنگی و ادبیات فارسی را به نمایش بگذارد.

موسوی زاده با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های بارز سینما ، توانایی آن در ایجاد احساسات و ارتباطات عمیق است ، ادامه داد: تماشای فیلم‌های فارسی می‌تواند به زبان آموزان کمک کند تا با احساسات ، فرهنگ و عواطف مردم ایران آشنا شوند. این موضوع به ویژه در فیلم‌هایی که به مسائل اجتماعی و فرهنگی پرداخته اند، بیشتر مشهود است.به عنوان مثال، فیلم‌هایی که به موضوعات مانند مهاجرت،عشق،هویت و بحران های اجتماعی پرداخته اند،می‌توانند به ما درک بهتری از جامعه ایرانی و تحولات آن بدهند. امیدوارم که پیوند سینما و ادبیات فارسی را به عنوان یک فرصت برای گسترش زبان فارسی و فرهنگ غنی‌مان در نظر بگیریم . بیایید باهم تلاش کنیم تا این پیوند را تقویت کنیم و زبان فارسی را به جهانیان معرفی کنیم .

کیوان طباطبایی مستندساز نیز گفت: در یک دسته‌بندی از دوران سینمای ایران ابتدا باید به عبدالحسین سپنتا اشاره کنیم که فردی بسیار فرهنگ‌دوست بود و اشعار ملی را جمع‌آوری کرد‌. او در دوران رضا شاه به توصیه دوستانش به هند می‌رود و در آنجا تعدادی فیلم اقتباسی می‌سازد ازجمله فیلم فردوسی و شیرین و فرهاد.

وی افزود: در حدود دهه ۲۰ سینمای شاخصی وجود ندارد و فیلم‌هایی براساس پاورقی‌ها و داستان‌ها عامیانه وجود دارد. در دهه ۳۰ آثار اقتباسی ازجمله امیرارسلان نامداری، رستم و سهراب، یعقوب لیث و… .

طباطبایی با بیان اینکه دوره سوم این دسته‌بندی تقریبا با دوران موج نوی سینمای ایران همراه است، خاطرنشان کرد: سال ۱۳۴۹ فیلم حسن کچل علی حاتمی ساخته می‌شود که درواقع یک جُنگ ایرانی است. فیلم گاو هم سال ۱۳۴۸ از کتاب عزاداران بیل غلامحسین ساعدی ساخته شد. فیلم آرامش در حضور دیگران ساخته ناصر تقوایی اقتباسی از کتاب غلامحسین ساعدی است. سال ۱۳۵۳ فیلم شازده احتجاب ساخته شد که یکی از مهم‌ترین آثار اقتباسی در ایران است.

 

 

برنامه نمایش و نشست نقد و بررسی فیلم «هیوا» به کارگردانی زنده یاد رسول ملاقلی پور با حضور فرهاد قائمیان، جواد طوسی، علی ملاقلی پور و امیر عابدی در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، جواد طوسی منتقد پیشکسوت سینما در ابتدای صحبت‌های خود گفت: زادروز رسول ملاقلی پور بهانه‌ای است برای پرداختن به بعضی مسائل جدی که زمینه انطباق با شرایط موجود جامعه را دارد. رسول ملاقلی پور یکی از معتبرترین و شاخص‌ترین فیلمسازان سینمای این دوران است که بخشی از پیکره او در سینمای جنگ هویت‌مندی والای خود را پیدا کرده است و مهم‌ترین ژانر سینمای این دوران، سینمای جنگ است.

وی ادامه داد: ملاقلی پور در سینمای خود مراحل مختلفی را طی کرد و خام دستی‌های اولیه او به آثاری همچون «پرواز در شب»، «سفر به چزابه»، «نجات بافتگان» و «مزرعه پدری» تبدیل شد که هر از این آثار  دارای شناسنامه‌‌ای از یک فیلمساز است. او نگاه کنجکاو خود را از طریق یک دوربین سوپر هشت به وقایع ملتهب و در عین حال هولناک معطوف کرد و این موضوع هیچ‌گاه از یاد و خاطره او دور نشد و فیلم‌هایی را خلق کرد که دارای استانداردهایی فراتر از زمانه خود بود.

این منتقد بیان داشت: فیلم «مزرعه پدری» دارای کمبود قصه است اما از نظر قابلیت‌های نمایشی و ساختاری اثری ویژه محسوب می‌شود. ای کاش امروز ملاقلی پور در میان ما بود و می‌توانست چراغ سینمای جنگ را از منظر خود روشن نگه دارد. او فردی بود که با خود و مخاطب صادقانه برخورد می‌کرد و رفتارهایی به موقع داشت.

وی خاطر نشان کرد: این فیلمساز در لوکیشنی مانند جشنواره فیلم فجر اعتراض خود را عنوان کرد و با هیچکس تعارف نداشت. او هر کجا متوجه می‌شد عدالت در حالتی مخدوش شونده قرار می‌گیرد، اعتراض خود را عنوان می‌کرد. ملاقلی پور جدا از خصوصیات فرهنگی و شخصی خود، دارای ویژگی‌هایی خاص بود. در جامعه ما در حیطه مسائل جامعه شناختی به غلط از آنارشیسم تعریف بدی ارائه می‌شود. این اصطلاح برای جامعه‌ای که به دلایل مختلف به اهداف خود جامعه عمل نپوشانده است، ویژگی منفی به حساب نمی‌آید. ملاقلی پور فردی بود که از دل جامعه بیرون آمد و به موقع در سینمای جنگ نگاه دلسوزانه و حماسی و تاریخی خود را نسبت به شرایط معاصر جامعه به نمایش گذاشت. در دوران پس از جنگ نیز در چرخه سینمای اجتماعی خط عدالت خواهی را از زاویه دید خود بنا کرد و با فیلم‌هایی مانند «قارچ سمی»، «نسل سوخته» و فیلم‌های اولیه خود، نوعی نگاه آنارشیستی را بروز می‌دهد.

طوسی بیان داشت: ملاقلی پور کاملا یک فیلمساز حسی و غریزی بود و در این چارچوب موفق می‌شود که آنارشیسم را به درستی مطرح کرده و می‌خواهد کم کاری‌های دولتمردان را خود جبران کند. ملاقلی پور قصد داشت یک فیلمنامه دارای تم رئالیسم جادویی را مقابل دوربین ببرد و نگاه سورئالیستی او تکامل بسیار زیادی پیدا کرده بود اما متاسفانه فرصت ساخت آن اثر فراهم نشد.

این منتقد افزود: در فیلم «هیوا» زنانگی دارای تجلی عاشقانه و سمپاتیک است. در این فیلم شخصت زنی را شاهد هستیم که در یک ساحت قهرمانانه قرار می‌گیرد و فیلمساز برای هر بخش از خلوت او فضایی را در نظر می‌گیرد و همه این اتفاق‌ها با بیان سینمایی انجام می‌گیرد. ملاقلی پور از جمله افرادی بود که همواره سنگ خصایص اخلاقی را به سینه می‌زد و تلاش داشت تا تضادهای طبقاتی را مرتفع نماید. او موارد اینچنینی را با تمام وجود حس کرده بود و به همین دلیل پیوندی ناگسستنی با آن‌ها داشت.

وی در پایان گفت: «سفر به چزابه» از جمله سه فیلم برتر سینمای دفاع مقدس به شمار می‌رود و عجیب است که ملاقلی پور اصلا در چزابه حضور نداشته است اما به گونه‌ای گیرا دنیای آخر زمانی را به تصویر می‌کشد.

ملاقلی پور از دل جامعه آمده بود

فرهاد قائمیان بازیگر فیلم هیوا نیز گفت: جای رسول ملاقلی پور برای همیشه در میان ما خالی است. من همیشه می‌گویم که او رفت و سینمای ایران را تنها گذاشت، او دارای ایده‌هایی بسیار درخشان بود. ملاقلی پور هم فیلمساز و هم نویسنده و شاعر بود و تمام ایده‌هایی را که در فیلم‌هایی او شاهد هستیم از بطن جامعه وام می‌گرفت، چراکه او از دل جامعه آمده و از سال ۵۷ به بعد  توانست به عنوان یک فیلمساز شاخص در گونه‌های دفاع مقدس و اجتماعی عرض اندام کند.

وی ابراز داشت: ملاقلی پور با وجود همه آثار خوبی که مقابل دوربین برد متاسفانه آنچنان که باید قدر ندید و این موضوع همیشه برای من که شاگرد او بودم و با ایشان رفاقت داشتم تلخ به نظر می‌رسد. در یک دوره به دلیل ساخت فیلم «سفر به چزابه» هجمه های شدیدی بر او وارد شد اما در کم‌تر از دو سال به یکی از ۱۰ فیلم برتر سینمای ایران تبدیل شد و هنوز هم دارای جایگاه ویژه‌ای است.

وی بیان داشت: همیشه گفته می‌شود که او فردی عصبانی بود و وجوه آنارشی موجود در آثار او را از این دریچه تحلیل می‌کردند. اما ملاقلی پور دارای قلبی بسیار رئوف و مهربان بود. مرام ویژه‌ او در آثارش جاری است و من همواره غبطه می‌خورم که چرا ما نتوانستیم مانند او باشیم.

وی یادآور شد:سال‌ها پیش و زمانی که «هیوا» در حال ساخت بود، من در اردبیل برنامه مرور بر آثار فیلمسازان مختلف را سامان دهی می‌کردم. در همان زمان برنامه مرور بر آثار ملاقلی پور را ترتیب دادیم و از او دعوت کردیم. جمعیت زیادی برای تماشای این اثر جمع شدند و برنامه شکل و شمایلی جشنواره‌های پیدا کرد. پس از برنامه، او را به خانه‌ای که در آن متولد شده بود بردم و از همانجا رفاقت میان ما شکل گرفت و از او رفتار انسانی و حرفه‌ای و همینطور شرافت و مرام را آموختم.

قائمیان با بیان اینکه عباس در فیلم «هیوا» به عنوان یک شخصیت امیدوار کننده وارد می‌شود، افزود: او در صحنه های مختلف فضای کار را عوض می کنند و جایی که آذری می‌خواند نیز نوعی امید و انتظار را بازتاب می‌دهد. ای کاش شرایط به گونه‌ای رقم بخورد که مجددا در سینمای ایران به سمت تولید چنین فیلم‌هایی حرکت کرده و باید بتوانیم تا توجه نسل جدید را مجددا نسبت به این فیلم‌ها جلب کنیم.

وی با بیان اینکه ملاقلی پور از بطن جامعه بیرون آمده بود، بیان داشت: تمامی شخصیت‌های فیلم های او ما به ازای بیرونی دارند و زیست اجتماعی که او داشت همه آنها را در فیلم‌هایش آورد و توانست عشق به میهن، عشق به همنوع، عشق به مرام و معرفت را جاری کند و به همین دلیل فیلم‌های او هیچ وقت کهنه نمی‌شود. ملاقلی پور در فیلم‌هایش از انسانیت از از ازل تا ابد صحبت کرده است. من معتقدم رسول ملاقلی پور یک شاعر فیلمساز بود.

مسیر فیلمسازی برای ملاقلی پور ساده نبود

امیر عابدی، عکاس سینما که در چند فیلم با ملاقلی پور همکاری داشت نیز گفت: معترض و عدالت‌خواه بودن از جمله خصلت‌های رسول ملاقلی پور به شمار می‌رفت و این موارد به صورتی غیر شعاری در فیلم‌های او موج می‌زد. او به غیر از فعالیت‌ در گونه جنگ، آثار دیگری را نیز کارگردانی کرده است که بسیار کم‌تر مطرح شده است.

وی بیان داست: او هیچ گاه کم نیاورد و همواره صحبتی که قصد بیان آن را داشت، به بهترین شکل ادا می‌کرد. او برای بار معنایی تصویر اهمیت بسیار زیادی قائل بود. فضاسازی طراح صحنه برای او بسیار مهم بود و تاجایی که اطلاع دارم او فعالیت خود را از عکاسی آغاز کرده بود و دارای نگاهی تربیت شده بود.

عابدی با بیان اینکه ویژگی دیگر ملاقلی پور صداقت و صراحت لهجه بود، ادامه داد: او ترس را نمی‌شناخت و همواره حرف خود را ادا می‌کرد و این ویژگی به فرزند او یعنی علی ملاقلی پور نیز به ارث رسیده است. او از اعتقاد خود کوتاه نمی‌آمد و همواره حرف قلبی خود را مطرح می‌زد. مسیر فیلمسازی برای ملاقلی پور به هیچ عنوان ساده نبود. من تنها دو فیلم با ملاقلی پور کار کردم اما حسرت حضور در سایر آثار او برای همیشه همراه من است.

سینما عشق پدرم بود

علی ملاقلی پور، فرزند او نیز گفت: من این افتخار را داشتم تا به عنوان کارآموز در فیلم «قارچ سمی» به عنوان دستیار سوم کارگردان حضور داشته باشم. اما بعدها ترجیح دادم تا به عنوان دستیار کارگردان و برنامه ریز با فیلم‌سازان دیگری همکاری کنم. همین فاصله باعث شد تا نسبت به سینمای پدر با دیدی تحلیلی رو‌به‌رو شوم. به عقیده من ملاقلی پور در کارنامه خود فیلم جنگی ندارد و آثار او همگی به عنوان بخشی از سینمای اجتماعی به شمار می‌روند. جنگ در آن زمان مسئله‌ای اجتماعی بود و به دل جامعه وارد شد. پدر من کار خود را با عکاسی آغاز کرد و بسیاری از عکس‌های ثبت شده از سقوط خرمشهر محصول کار رسول ملاقلی پور است. او برای شخصیت‌های فیلم خود دارای ما به ازای حقیقی بود.

کارگردان «قندون جهیزیه» افزود: متاسفانه در فیلم‌های دفاع مقدسی که امروز ساخته می‌شوند، همه شخصیت‌ها بدون لهجه حضور پیدا می‌کنند و همین مسئله به کم‌رنگ‌تر شدن بعد اجتماعی آثار تبدیل می‌شود. برای ملاقلی پور سینما دارای موضوعیت بود و بسیاری از مواقع برای چندین بار به تماشای برخی از آثار می‌پرداخت. می‌توان گفت که او به جنون سینما مبتلا بود و به نوعی سینما عشق او بود و این موضوع در کم‌تر سینماگری به چشم می‌خورد.

وی درباره فیلم «هیوا» نیز گفت: داستان «هیوا» برگرفته از عشقی بود که پدر در کلام همسر شهید حمید باکری دید، چراکه او در آن زمان مشغول ساخت مستندی درباره این شهید بود. در واقع عشقی که پدر در آن زن دید، موتور محرکه «هیوا» به شمار می‌رفت.

فیلم سینمایی «هیوا» توسط فیلمخانه ملی ایران برای نمایش در اختیار موزه سینما قرار داده شده بود.