به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، صادق ماهرو از مدیران دوبلاژ و گویندگان پیشکسوت در سوم فروردین ماه 1318 در تهران متولد شد و از 18 سالگی، فعالیت هنریاش را با تئاتر و سپس به طور جدی با دوبله آغاز کرد. او از سال ۱۳۳۵ خورشیدی با دوبله در «استودیو اطلسفیلم» مشغول شد و بیش از ۴۰ سال در حرفه صداپیشگی حضور داشت.
اسناگلپوس، کوییک درا مکگرا، اما دارلینگ (یوگی و دوستان)، داروغه ناتینگهام ( رابین هود)، دالتونهای بازنده(لوک خوش شانس)، خرس (کتاب جنگل)، تلی ساوالاس ( هنگ جانبازان)، جک اوهالوران (خداحافظ زیبای من)، وارن اوتس (این گروه خشن)، شیرعلی قصاب (دایی جان ناپلئون)، غول (حسن کچل)، سرکار استوار (مجموعه فیلمهای صمد) و پدر هند (محمد رسولالله«ص») از دیگر کارهای اوبوده است.
آغاز فعالیت هنری با تئاتر
او در مصاحبه ای می گوید : من فعالیتم را از 18 سالگی به عنوان بازیگر در تئاتر پارس به مدیریت رضا همراه شروع کردم و به اتفاق مرحوم عزتالله مقبلی متنهایی را در آن جا اجرا میکردیم و افرادی مثل رضا شفیع، ملکه رنجبر، مینو شفیع و عارفان از همدورههای ما در تئاتر بودند. از تئاترهایی هم که حضور داشتم میتوانم به «مرد ماهیگیر» اشاره کنم که من نقش مشعرالشعرا را بازی میکردم و مقبلی نقش سلطان را داشت و یا تئاتر «شعله من» به کارگردانی صمد صبایی که من نقش پروفسوری را بازی میکردم.
ورود به دوبله
او بعدها کار دوبله را از سال 1335 با معرفی شخصی به نام موسیو هایمن که در یکی از اجراهای تئاتر پارس از او و «مقبلی» برای کار دوبله دعوت کرده بود، آغاز شد.
ماهرو دراین باره گفته است : ما آن موقع نمیدانستیم دوبله یعنی چه؟ همان شب به استودیو «اطلس فیلم» در خیابان نادری رفتیم و کارمان را شروع کردیم و نخستین کارم هم یک فیلم هندی بود که به جای پدر راجکاپور صحبت کردم. همان شب اولی که در دوبله حضور پیدا کردیم 150 تومان در پاکت گذاشتند و به ما دادند و برای ما که از تئاتر شبی 5 تومان میگرفتیم، پول زیادی بود. با آن پول یک پالتو خریدم.
او افزوده است : با تمرکز روی کار دوبله به صورت حرفهای آن را ادامه دادم. آن موقع تاجی احمدی، هوشنگ مرادی، ناصر ملکمطیعی و تقی ظهوری از افرادی بودند که کار دوبله میکردند و هنوز به عنوان بازیگر وارد سینما نشده بودند. کمکم فیلمهای هندی داشت جای خودش را باز میکرد و در کنار آن فیلمهای مطرحی هم از روسیه بود که ما آن را دوبله میکردیم؛ از جمله «فاطیما» که با فریدون سقفی کار کردیم .همزمان با دوبله چون دوره لابراتوار دیده بودم. صبحها هم در لاراتوار شیر پاستوریزه کار میکردم تا این که مجبور شدم به سربازی بروم و 2 سال فاصلهای بین من و عشقم که دوبله بود افتاد.
تیپهای ثابت
ماهرو درهمین مصاحبه تصریح کرده است : بیشتر فعالیتم، دوبله فیلمهای ایرانی بود و از تیپهای ثابتی که آن موقع میگفتم سرکار استوار و ابرام گوسفندی در مجموعه فیلمهای صمد و همچنین نقشهایی که آرمان با گویش ارمنی صحبت میکرد بود که آن را در مجموعه «مدار صفر درجه» هم تکرار کردم. حبیبالله بلور هم از کسانی بود که من در فیلمها جایش حرف میزدم. در فیلمهای خارجی هم تلی ساوالاس را از نخستین فیلمش که «دوازده مردخبیث» بود من میگفتم. چارز برانسون در «فرار بزرگ» و «هفت دلاور»، جک هدم در «ریولوگو»، آکین تامیروف و اولین فیلم لی مارتین در ایران از دیگر افرادی بودند که به جایشان صحبت کردم.علاقه زیادی به دوبله کارتون داشتم و به جرات میگویم 80 درصد کارتونهای قدیمی را من دوبله کردم که در اکثر آنها مدیر دوبلاژ هم بودم، از موفقترین آنها که هنوز هم از آن یاد میشود «گوریل انگوری» است که من گوریل را گفتم و اصغر افضلی به جای انگوری حرف زد. بسیاری از کارهایی هم که قبل از انقلاب دوبله کردم در بعد از انقلاب پخش شدند مثل «بل و سپاستین» و «مهاجران» که آنها هم کارهای موفقی بودند. به نظر من دوبله قدیم خیلی بهتر بود، البته علتش گویندهها نیستند، بلکه سرعت بیمورد است که وارد کار امروز دوبله شده است. یکی از دلایل اصلی که دوبلهها ضعیف شدهاند، کم شدن درآمدها و بالا رفتن هزینهها است.
درگذشت
سرانجام صادق ماهرو در تاریخ ششم دی ماه ۱۳۹۳ ساعت ۵ بعد از ظهر بهوقت تهران، پس از نزدیک به ۱۱ ماه کُما و بهدلیل ابتلا به تومور مغزی، در سن ۷۵ سالگی در کلن آلمان درگذشت. یادش همیشه گرامی