به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، زنان نسل نخست پس از چند سال رکود سینمایی ابتدای انقلاب و در اواخر زمان جنگ تحمیلی دوران فیلمسازی خود را با دو سه سال اختلاف کلید زدند. پوران درخشنده، رخشان بنی اعتماد، مرضیه برومند، فریال بهزاد و تهمینه میلانی از جمله کارگردانان این نسل هستند. در این میان درخشنده، برومند و بهزاد پرچمدار سینمای کودکان و نوجوانان هستند و هر کدام در نوع خود آثار ارزشمندی را در آن دوران خلق کردند. پوران درخشنده با فیلم هایی درباره زندگی کودکان و نوجوانان و به ویژه با نیازمندی های خاص، مرضیه برومند و فریال بهزاد با سینمای «برای بچه ها» حضور تاثیر گذاری داشتند. اما سینمای فریال بهزاد و فیلم هایش از نوع فانتزی و تخیلی است که در دیگر آثار کارگردانان کودک و نوجوان دیده نشد و حتی تکرار هم نشد.
او فانتزی و تخیل را وارد سینمای کودک ونوجوان ایران کرد. کاکلی یک فیلم کودکانه کاملا ایرانی است. فیلمنامه ی فیلم را هوشنگ مرادی کرمانی نوشته است. که از نویسندگان برگزیده کودک و نوجوان ایران است. این فیلم موفقیت های بسیاری را به همراه داشت و فیلم مهمی در سینمای فانتزی – تخیلی کودکان در ایران به شمار می‌رود.
فریال بهزاد از جمله افراد کاربلد و دغدغه مند سینمای قصه گو و فانتزی برای کودکان است. او اولین کسی بود که در حادثه ی سیل شیراز در بهار ۹۸ به درخواست فعالان سینمایی کودکان جدیدترین اثرشان را که در آن نقش تهیه کنندگی داشت در اختیار سینماهای شیراز قرار داد. این درخواست فقط از طرف چند کارگردان کودک و نوجوان مورد استقبال قرار گرفت. فریال بهزاد در پاسخ به این درخواست گفت که من با کمال میل می پذیرم و خوشحال می‌شوم اگر بتوانم دقایقی برای آن بچه هایی که شرایط زندگیشان از بین رفته، فضای متفاوت و شاد به وجود بیاورم. او همیشه دغدغه کودکان، آموزش و تاثیرگذاری بر آن ها را دارد.
زندگینامه
فریال بهزاد متولد ۱۳۳۴ (۱۹۵۵) در گرگان است. او دانش آموخته مدرسه عالی تلویزیون و سینما دانشگاه بوستون ایالت ماساچوست است. از سال ۱۹۸۰ فعالیت خود را به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان برنامه‌های کودکان در صدا و سیما آغاز کرد و نخستین فیلم خود را با نام «کاکلی» در سال (۱۳۶۸) کارگردانی کرد. بهزاد همسر غلامرضا آزادی (تهیه‌کننده) و مادر سپهر و پیام آزادی (بازیگر) است. سپهر با بازی در سیب خنده و دنیای شیرین به محبوبیت رسید. پیام آزادی فیلمبردار بوده و تصویربرداری تعدادی از کار‌های پدر و مادر خویش را بر عهده داشته‌است.
از مهم‌ترین آثار فریال بهزاد می‌توان به کارگردانی فیلم پرستوهای عاشق، فیلم روزی که خواستگار آمد و فیلم مرد نامرئی اشاره کرد. او کار حرفه‌ای خود را از سینما آغاز کرد و سال 1368 در 34 سالگی در فیلم کاکلی به عنوان کارگردان فعالیت داشته است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند فیلم پرستوهای عاشق، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای فریال بهزاد محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون مهدی فتحی، فرزانه کابلی، امیر شیسی و رناک آزادی را تجربه کرد. بهزاد در سال 1389 دوره‌ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در تولید اثر مهمی حضور داشته است. اثر مهم فریال بهزاد در این سال، فعالیت در فیلم پرستوهای عاشق به عنوان کارگردان محسوب می‌شود.
فریال بهزاد علاوه‌بر فیلم پرستوهای عاشق، سال 1375 در 41 سالگی فیلم روزی که خواستگار آمد را کارگردانی کرده است. فریال بهزاد این‌بار با هنرمندانی چون محمدعلی کشاورز، حسن جوهرچی، حمیده خیرآبادی و نیلوفر محمودی همکاری داشت.
با اینکه فریال بهزاد را بیشتر بعنوان کارگردان می‌شناسیم، اما در حرفه‌های دیگر نیز فعال بوده است. فریال بهزاد علاوه‌بر کارگردان به‌عنوان نویسنده و تهیه کننده نیز در سینما و تلویزیون فعالیت داشته است. مهم‌ترین آثار فریال بهزاد در حرفه‌ی نویسنده، فیلم حریر، فیلم دره شاپرک و فیلم کاکلی است. مهم‌ترین اثر فریال بهزاد در حرفه‌ی تهیه کننده، فیلم قبیله من است.
جوایز و افتخارات
برنده جایزه نقره‌ای بهترین کارگردانی از جشنواره A.B.U (شیراز) برای فیلم «کاکلی» در سال ۱۳۵۵.
برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره جیفونی (ایتالیا) برای فیلم «کاکلی» در سال ۱۳۷۰.
برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم از جشنواره کودک و نوجوان برای فیلم «دره شاپرک‌ها» در سال ۱۳۷۰.
برنده دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از جشنواره کودک و نوجوان برای فیلم «دره شاپرک‌ها» در سال ۱۳۷۰.
تلویزیونی
گروه هفت ۱۳۸۰
ویروس ۲۰۰۰، ۱۳۷۹
قصه شب یلدا ۱۳۷۹
آتش دل ۱۳۷۹
قصه‌های پدر و پسر شبکه یک
کارنامه هنری
کارگردانی
پرستوهای عاشق (۱۳۸۹)
شور زندگی (۱۳۷۷)
روزی که خواستگار آمد (۱۳۷۵)
مرد نامرئی (۱۳۷۴)
دره شاپرک‌ها (۱۳۷۰)
کاکلی (۱۳۶۸)
حریر (۱۳۹۵)
نویسنده
پرستوهای عاشق (۱۳۸۹)
دره شاپرک‌ها (۱۳۷۰)
سندباد و سارا (۱۳۹۵)
بازنویسی فیلمنامه
پرستوهای عاشق (۱۳۸۹)
تهیه‌کننده
قبیله من (۱۳۹۰)