《او》به باغ فردوس آمد

《او》به باغ فردوس آمد
دومین برنامه «شب‌های باغ فردوس» موزه سینما با همکاری انجمن دانش آموختگان مرکز اسلامی باغ فردوس به نمایش و نقد و بررسی فیلم «او» ساخته رهبر قنبری اختصاص داشت.
در آغاز این نشست پریسا ساسانی _ منتقد سینما ، طی سخنانی اظهار کرد:
این فیلم را باید با توجه به زمان ساخت آن یعنی ۲۲ سال قبل، مورد نقد و بررسی قرار داد.
ساسانی ادامه داد: ۲۲ سال پیش، نه اینترنت رواج امروز را داشت و نه رسانه‌های اجتماعی با کیفیت و کمیت امروزی متولد شده بودند.
این منتقد سینما با اشاره به فضای حاکم بر سینمای آن دوران، گفت: مرور فضای سینمای آن روزگار که عمدتا عافیت طلب، آپارتمانی و با داستان‌هایی عاشقانه بود‌، ارزش ساخت چنین فیلمی با بودجه‌ای بسیار اندک و بهره‌مند از نماهایی اغلب در فضای باز و در سوز سرما را بیشتر می‌کند.
وی افزود: فیلم همچنین توانسته به‌خوبی تصویری ماندگار از نقطه جغرافیایی سرزمین‌مان که بستر اصلی داستان است، ارائه دهد.
ساسانی با اشاره به بستر زمانی ساخت فیلم 《او》گفت: نکته حائز اهمیت دیگر این‌که فیلم در دوره‌ای ساخته شده که برخی از فیلم‌سازان تلاش می‌کردند با اطلاق 《برچسب‌هایی ابداعی》 همچون 《معناگرا》 به فیلم‌نامه‌های خود و رفع دغدغه گیشه، اقدام به جذب و دریافت بودجه‌های کلان از بخش‌های دولتی کنند اما فیلم‌ساز 《او》با کم‌ترین بودجه به دنبال بیان دغدغه‌هایی است که به آن‌هاباور دارد.
وی با تأکید بر سختی‌های فیلم‌ساز مستقل بودن، تصریح کرد: قنبری این سختی را پذیرفته اما مستقل مانده است.
در ادامه، رهبر قنبری _ درباره ایده ساخت فیلم 《او》گفت: علاقه به نقد حضور و ورود روحانیت در سیاست، جرقه نخست این ایده بود که خروجی آن پنج فیلم‌نامه‌ بود و البته هر پنج فیلم‌نامه‌ رد شد.
قنبری ادامه داد: در نهایت در جریان ساخت یک مستند، ایده این داستان به ذهنم رسید که راوی قصه روحانی باشم که علاقه‌ای برای ورود به عرصه سیاست ندارد.
وی با اشاره به این‌که در عصبانیت، اجتماعی می‌شود، اظهار کرد: در واقع می‌خواهم در کارهایم، پاسخی برای جامعه داشته باشم همان چیزی که مشهور به فیلم جامعه‌شناسانه است.
وی ادامه داد: فیلم‌هایی که من می‌سازم بر مبنای دغدغه‌های شخصی و تحلیل‌هایی است که از اجتماع دارم و به همین دلیل به طور نمونه آدم‌هایی که در یکی از سکانس‌های فیلم در مینی‌بوس‌ می‌بینید، نمادی از کسانی هستند که همه چیز را برای خودشون می‌خواهند‌، درست بر عکسِ افرادی که در قهوه‌خانه‌ می‌بینیم که دارای رفتارهای انسانی‌تر هستند و تنها به خواسته‌های خود فکر نمی‌کنند.
قنبری اضافه کرد: در نهایت هم با به تصویر کشیدن تصمیم روحانی فیلم برای گذاشتن نام دخترِ مرده خودش بر دختری دیگر، در واقع به این موضوع اشاره کردم که اهالی قدرت و سیاست، باید همه فرزندان این مرز و بوم را همچون فرزندان خود بدانند و همانطور که برای سلامت، تحصیل، اشتغال و رشد فرزندان خود حاضر به هر تلاشی هستند و حتی بسیاری حاضر به پذیرش مهاجرت فرزندانشان شده‌اند، برای تمامی بچه‌های ایران هم تلاش کنند.
رضا ناجی_ بازیگر نقش اصلی فیلم 《او》هم با تأکید بر این‌که تمام نقش‌هایش را زندگی می‌کند نه بازی، تصریح کرد: به همین دلیل همواره پیش از آغاز فیلمبرداری سعی می‌کنم ابعاد گوناگون آن نقش را از راه‌های گوناگون بشناسم و این نقش هم از این روند مستثنی نبود.

گفتنی است، مرکز اسلامی آموزش فیلم‌سازی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ مهم‌ترین مدرسه سینمایی ایران بود و مهارت‌های سینمایی را بر مبنای کارهای عملی به هنرجویان می‌آموخت.
کیوان علی‌محمدی، امید بنکدار، پارسا پیروزفر، مینو فرشچی، ارد عطارپور برخی از سرشناس‌ترین دانش‌آموختگان‌ این مرکز در طول حدود یک دهه فعالیت هستند.