«اصغر همت» در موزه سینما کارگاه برگزار می‌کند

کارگاه آشنایی با «  اهمیت تنفس صحیح و تسلط بر بدن در بازیگری و تاثیر آن بر صدا و بیان» در موزه سینما برگزار می‌شود.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، موزه سینما کارگاه  آشنایی با  « اهمیت تنفس صحیح و تسلط بر بدن در بازیگری و تاثیر آن بر صدا و بیان» را با حضور اصغر همت بازیگر شناخته شده و پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون برگزار می‌کند.
این کارگاه روز دوشنبه پنجم آذرماه ساعت ۱۵ در سالن فردوس این مجموعه فرهنگی تاریخی برگزار می‌شود.
علاقمندان برای حضور در این کارگاه به آدرس زیر مراجعه کنند.
clubmuseum.ir/workshops/51
اصغر همت در فیلم‌های سینمایی همچون: یه حبه قند، پرونده هاوانا، زشت و زیبا، در مسیر تندباد، شیر سنگی، ما ایستاده‌ایم، سرخپوست‌ها و همچنین مجموعه‌های تلویزیونی هزاردستان، امام علی (ع)، آژانس دوستی، مثل هیچ کس، زمین گرم، بعد از آزادی و … نقش آفرینی داشته است.

محمدرضا اصلانی: تقوایی بنیانگدار مستندهای دراماتیک است ارد زند: «باد جن» حاصل نگاه دقیق تقوایی به منطقه است

برنامه نمایش و نقد و بررسی دو فیلم «باد جن» و «نخل» ساخته ناصر تقوایی در قالب بیست و دومین نشست «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند و با حضور محمدرضا اصلانی؛ فیلمساز و پژوهشگر پیشکسوت و ارد زند؛ مستندساز در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، محمدرضا اصلانی فیلمساز برجسته سینمای مستند در ابتدای این نشست گفت: ناصر تقوایی کارگردان شناخته شده‌ای در سینمای ایران است و یکی از مهم‌ترین فیلمسازان نسل ما به شمار می‌رود. او از جمله نخستین افرادی است که در سال ۱۳۴۵ به استخدام تلویزیون ملی درآمد. زمانی که بخش پژوهش در این مجموعه راه اندازی شد و نسل جوان فیلمساز توانستند نخستین آثار خود را مقابل دوربین برده و تجربه کسب کنند. هر یک از آن‌ها به بخشی از این سرزمین رفتند و فیلم‌هایی را درباره زادگاه خود کارگردانی کردند.

در سینمای مستند دهه چهل شاهد سبک‌ها و رویکردهای متنوعی هستیم

اصلانی با اشاره به اینکه تقوایی درباره مراسم زار دو فیلم ساخته است، ادامه داد: او فیلمی به نام «اربعین» را در کارنامه هنری خود دارد که ابتدا قرار بود اثری درباره «عاشورا» کارگردانی کند اما شرایط تولید آن به وجود نیامد و تقوایی با هوشمندی به سراغ ایده ساخت فیلمی درباره اربعین رفت و آن فیلم امروزه یکی از آثار درخشان سینمای مستند ایران است.

اصلانی با بیان اینکه غلامحسین ساعدی، جلال آل احمد و ناصر تقوایی دوستان نزدیکی به شمار می‌رفتند، خاطرنشان کرد: تقوایی در آن زمان با کمک‌های پژوهشی ساعدی موفق به ساخت فیلم «باد جن» شد اما در واقع او از شناخت عمیق‌تری نسبت به ساعدی درباره جنوب کشور برخوردار بود. به خاطر دارم اولین بار ناصر تقوایی را در دفتر پژوهش ملاقات کردم. در آن دیدار فریدون رهنما نیز حضور داشت. در آن دیدار قرار بر این شد ناصر تقوایی به دلیل شناخت کافی از جنوب کشور، موضوعی را درباره آن منطقه به تصویر بکشد. در آن مقطع هر فرد می‌توانست خود موضوع مورد علاقه‌اش را انتخاب کند و همین مسئله مسیر مناسبی را برای بروز خلاقیت گشود.

در رمان‌های تقوایی نوعی نگاه سینمایی به چشم می‌خورد

وی ادامه داد: در آن زمان دیدگاه، سبک‌ها و رویکردهای مختلفی به وجود آمد و به همین دلیل شاهد یکی از درخشان‌ترین دوران‌های تاریخ سینمای مستند ایران بودیم.

اصلانی خاطرنشان کرد: همان زمان تقوایی یک نویسنده محسوب می‌شد و مجموعه‌ نوول او در همان سال منتشر شده بود. در آن زمان مسیری آغاز شده بود که در پی آن ادبیات مدرن کشور در حال شکل‌گیری بود و مشخصه آن نثر خاص و نگاه به زوایای مختلف جامعه به شمار می‌رفت. تقوایی دوران فعالیت سینمایی خود را از استودیو گلستان آغاز کرد. نکته جالب این است که در رمان‌های تقوایی نوعی نگاه تصویری و سینمایی به چشم می‌خورد، مانند همینگوی که او نیز تاثیراتی را از سینما دریافت کرده بود. در واقع نوعی تصویرگری سینماتوگرافی در نوشته‌های تقوایی به چشم می‌خورد.

اصلانی با بیان اینکه تقوایی در تلویزیون یک کارمند معمولی محسوب نمی‌شد، ادامه داد: او به عنوان یک جوان روشنفکر و چهره وارد این مجموعه شد. در سینمایی که تقوایی و دیگران در آن زمان به وجود آورند، نوعی تصویرگری دراماتیک به چشم می‌خورد. تقوایی در این دو فیلم تنها به موضوع وفادار مانده و آن را بدون هیچ مورد اضافه‌ای به شکلی صریح مطرح می‌کند. با این وجود، او تنها با تکیه بر موضوع باعث خلق یک فضای دراماتیک می‌شود.

تقوایی در مستندهای خود به وجوه داستانی نزدیک نمی‌شود

وی ادامه داد: تقوایی در فیلم‌های مستند خود هیچگاه به وجوه داستانی نزدیک نشده، بلکه به موضوع فیلم به مثابه امر داستانی نگاه می‌کند. تقوایی فضا را به عنوان یک عنصر دراماتیک مطرح می‌کند و این یک ویژگی بسیار مهم در مجموعه مستندهای او به شمار می‌رود.

کارگردان «جام حسنلو» یادآور شد: تقوایی به شکلی بی‌پیرایه نوعی رویکرد و سبقه حماسی را در پیش می‌گیرد و این مسئله حتی درباره فیلم «باد جن» که درباره بیماری ساخته شده است نیز به چشم می‌خورد و این بیماری را به شکلی نوعی از خود بیرون آمدن و استقامت تصویر کرده است. در فیلم بیماران به شکل جنگاورانی با بیماری ترسیم شده‌اند. اگر تقوایی تنها دو فیلم «باد جن» و «نخل» را ساخته بود، باز هم می‌توانستیم او را فیلمسازی طراز اول به حساب بیاوریم.

اصلانی یاداور شد: کارهای امثال تقوایی بنیانگذار مستندهای دراماتیک در ایران بودند که بعدها گسترش پیدا کرد و به عنوان سبکی ملی مطرح شد.

عکس‌های تقوایی حاوی نوعی بینش شخصی است

اصلانی در ادامه بیان کرد: وجه مشترک افراد روشنفکر جامعه در زمان ساخت این آثار، توجه به طبقه فرودست بود. تقوایی از جمله نویسندگان و عکاسان مهم دوران ما به شمار می‌رود و امیدوارم روزی فرصتی برای نمایش عکس‌های شاخص او نیز به وجود بیاید. تقوایی در این آثار نیز رنجی از رنگ خاکستری را به کار می‌گیرد و عکاس‌های او دارای نوعی بینش شخصی است. در آن هنگام افراد حاضر در شاخه‌های هنری مختلف همگی با یکدیگر آشنایی و همکاری داشته و آثار مختلف در معرض دید بودند و به همین دلیل است که در کنار سبک‌های فیلمسازی، ما شاهد بروز و ظهور سبک در عالم نقاشی نیز هستیم.

اصلانی یادآور شد: این روزها ناصر تقوایی ناخوش احوال است و من بسیار از این موضوع دلگیر هستم. حال بد او ناشی از کهولت سن نیست، بلکه او به دلیل شرایط کاری، روزهای بدی را سپری می‌کند. او دو فیلمنامه که مدت طولانی بر روی آن‌ها کار کرده بود را نتوانست به صورت کامل فیلمبرداری کند و سرمایه گذاران پس از آنکه به نفع شخصی خود رسیدند، او را تنها گذاشتند.

«باد جن» و «نخل» دارای تفاوت‌های اساسی هستند

در ادامه این نشست ارد زند گفت: ناصر تقوایی در ۲۵ سالگی این فیلم را کارگردانی کرده است. در آن زمان جوانانی روشنفکر و تحصیل کرده وارد تلویزیون شدند و نوعی نگاه آزادمنشانه بر روی هر موضوعی اعمال می‌شود. در آن زمان فیلمسازان نوگرا و خلاق توانستند آزادانه موضوع‌های مورد علاقه خود را انتخاب کنند و فیلمسازان سینمای داستانی می‌توانستند فیلم‌های روز سینمای دنیا را تماشا کنند در حالی که چنین امکانی برای سینمای مستند فراهم نبود.

وی ادامه داد: ناصر تقوایی در سفرهای مختلف خود فردی پرشور و خلاق همچون غلامحسین ساعدی را در کنار خود داشت. فیلمبرداری و صدابرداری این فیلم‌ها بسیار بی‌نظیر است چراکه عوامل فنی این آثار در آن زمان افراد برجسته سینمای ایران به شمار می‌رفتند. در آن سال‌ها روشنفکران از عقب ماندگی جامعه ایران رنجور بوده به همین دلیل به دنبال فرصتی برای تغییر شرایط بودند. در فیلم «باد جن» تنها شاهد تصاویری از ویرانی هستیم و این مسئله حاصل نگاه دقیق تقوایی به منطقه است. در هنگام ساخت فیلم پدیده جن گیری موضوعی پنهانی به شمار می‌رفت و کسی اجازه ورود به این مکان‌ها را نداشت.

وی ادامه داد: تقوایی به واسطه اعتبار خانواده خود در منطقه موفق می‌شود تا وارد چنین فضایی شود. به عقیده تقوایی مردم این منطقه افرادی تنگ دست بودند و او بر این موضوع تمرکز می‌کند و از نماهای بسته برای القای معنی استفاده می‌کند. همچنین گفتار متن نیز در تمام مدت همین نگاه را دنبال کرده است.

ارد زند با بیان اینکه بار اصلی در موضوع زار بر دوش سیاهان است، افرود: این مراسم از آفریقا به جنوب کشور وارد شده است. زمانی که این فیلم ساخته شده است، سیاهان ایران افراد عقب مانده‌ای بودند و نوعی برده به حساب می‌آمدند. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه یک روشنفکر می‌تواند موضوعی را دستمایه ساخت فیلم قرار دهد که از طرف باقی اعضای جامعه دیده نمی‌شود. فیلم «باد جن» و «نخل» هر دو در جنوب کشور ساخته شده‌اند اما دارای تفاوت‌های اساسی با یکدیگر هستند. فیلم‌های «باد جن»، «نخل» و «اربعین» حکم یک سه گانه را در کارنامه تقوایی دارا هستند و به همین دلیل نیاز است تا این آثار در کنار یکدیگر مورد تحلیل قرار بگیرند.

ارد زند خاطرنشان کرد: فیلم «نخل» تفاوت زیادی با «باد جن» دارد، چراکه سرشار از حس زندگی است و همه در آن مشغول کار، فعالیت و شادی هستند و حتی در پایان نیز نمایی از کاشت نهال وجود دارد و امیدواری در سرتاسر آن قابل مشاهده است. تقوایی در فیلم «اربعین» حامل این مفهوم است که در نهایت آنچه می‌تواند در جامعه تحول و انقلاب ایجاد کند، مذهب شیعه خواهد بود و اندیشه او بعدها جنبه‌ای حقیقی به خود گرفت.

اجرای این برنامه را فخرالدین سیدی مستندساز پیشکسوت بر عهده داشت.

در این برنامه افرادی همچون: محمدرضا اصلانی، ارد زند، سعید رشتیان، سعید الهی، پروین ثقه الاسلامی، حبیب رضایی، کیوان کیانی، آرش قاسمی، فخرالدی سیدی و … حضور داشتند.

نمایش دو مستند از « ناصر تقوایی» در موزه سینما

مستند «باد جن » و « نخل » ساخته ناصر تقوایی توسط موزه سینما نمایش داده می‌شود.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه نمایش‌های ویژه فیلم‌های مستند در موزه سینما تحت عنوان «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه کنندگان سینمای مستند، فیلم‌ های«باد جن » و « نخل » بر روی پرده سالن فردوس موزه سینما می‌رود.
در بیست و دومین نشست شب‌های مستند که روز دوشنبه ۲۸ آبان ساعت ۱۷ برگزار می‌شود، محمدرضا اصلانی؛ پژوهشگر و مستندساز پیشکسوت و ارد زند ؛ مستندساز پیشکسوت درباره فیلم صحبت خواهند کرد.
ورود برای عموم علاقمندان سینمای مستند آزاد است.

ابوالفضل جلیلی در موزه سینما مطرح کرد؛ تقوایی گفت اگر موفق به ساخت «ناخدا خورشید» نشدم ابوالفضل جلیلی آن را کارگردانی کند/ بهترین بازیگران من افرادی بودند که به دوربین علاقه نداشتن

کارگاه انتقال تجربه «بازیگری و کارگردانی سینما» با حضور ابوالفضل جلیلی عصر روز چهارشنبه ۲۳ آبان در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، ابوالفضل جلیلی در این کارگاه گفت: همیشه آرزو داشتم تا جایی که امکان دارد با جوانان علاقه‌مند به بازیگری و کارگردانی صحبت کنم زیرا راه‌های زیادی را طی کردم و نمی‌خواهم جوانان علاقمند گرفتار آزمون و خطا شوند. افرادی که به بازیگری علاقه دارند باید بدانند که این حرفه دارای چند فرمول است.

حضور در کلاس بازیگری عامل موفقیت نیست

وی ادامه داد : برخی گمان می‌کنند که حتما باید در کلاس‌های بازیگری مختلف شرکت کنند تا به موفقیت دست پیدا کنند در صورتی که اینگونه نیست. بازیگر در ابتدا و پیش از هر چیز باید یک موقعیت را باور کند و این یکی از راه‌های رسیدن به موفقیت در بازیگری است.

کارگردان فیلم «گال» بیان داشت: دوربین سینمایی در حکم آدم نامحرم است که وارد حریم شما می‌شود و قدرت بازیگر در حذف دوربین و سایر عوامل تولید یک اثر است، چراکه این موارد مانع بازی صحیح او می‌شوند. بهترین بازیگران برای من در طول دوران فیلمسازی، افرادی بودند که علاقه و اشتیاقی به دوربین و بازیگری نداشتند. همواره با خود فکر کرده‌ام که چرا چنین افرادی بهتر از علاقه‌مندان به بازیگری عمل می‌کنند. به نظر من این موضوع به این دلیل است که آن‌ها تنها به دنبال انجام وظیفه خود هستند و صحنه را باور می‌کنند اما بازیگران حرفه‌ای گاهی به دنبال مسائل دیگر نظیر چگونگی آراستگی ظاهر خود در مقابل دوربین هستند.

وی با بیان اینکه خالص‌ترین هنر از نظر او، «آواز» است، گفت: به دلیل اینکه آواز از درون یک فرد سرچشمه می‌گیرد. متاسفانه هدف برخی افراد از ورود به عالم هنر تنها حضور در جشنواره‌های خارج از کشور یا مسائلی همچون دیده شدن است، در صورتی که فعالیت در فضای مجازی راه ساده‌تری برای کسب شهرت به شمار می‌رود. افرادی که قصد دارند بازیگر شوند، بیش از هر کسی می‌دانند که آیا توانایی این کار را دارند یا خیر. نکته مهم این است که کلاس‌های بازیگری قرار نیست از شما بازیگر بسازند.

این فیلمساز خاطرنشان کرد: من همواره زمانی که متنی را می‌نویسم به دلیل کار با بازیگر غیر حرفه‌ای، خود پیش از او آن نقش را بازی می‌کنم و در صحنه همواره از بازیگران می‌خواهم تا مقابل دوربین راحت رفتار کنند. برای رسیدن به موفقیت در بازیگری باید به خود رجوع کنید تا متوجه شوید به لحاظ درونی دارای چه جذابیت‌هایی هستید.

جلیلی با بیان اینکه دکوپاژ فرآیندی ساده است و باید دقیقا همانطور که هر چیز را می‌بینیم آن را به انجام برسانیم، افزود: در اقصی نقاط دنیا من را پیرو هرمان هسه می‌دانند .

وی یادآور شد: من فیلمی به نام «یک داستان واقعی» را کارگردانی کرده‌ام. پس از آن قرار بود فیلمی با نام «پسر ساعت» را کارگردانی کنم که فیلمنامه بسیار خوبی داشت. از من خواسته شد که آن را با بازیگران حرفه‌ای بسازم اما بازیگر اصلی من نوجوانی بیمار بود که تصمیم گرفتم با پول ساخت فیلم او را مداوا کنم و همین موضوع را دستمایه ساخت فیلمی تازه قرار دادم.

کارگردان فیلم «حافظ» ادامه داد: زمانی که به یک لوکیشن می‌روم و به دنبال پلان معرفی هستم، به این نکته فکر می‌کنم که اولین بار چه چیزی در آنجا من را به خود جذب کرده بود. البته برای معرفی یک مکان رویکردهای متفاوتی وجود دارد که بنا به قصه‌ای که در اختیار داریم باید از آن‌ها بهره بگیریم. از سوی دیگر تکنیک و محتوا وابسته به یکدیگر هستند و نمی‌توان یکی را بر دیگری برتری داد. ریتم نیز وضعیتی اینچنینی دارد و هر تکنیک و محتوایی دارای ریتم خاص خود است. هر اتفاقی باید دارای ریتم باشد و نمی‌توان آن را به سادگی تغییر دارد و این مقوله در موسیقی، سینما و هر موضوع دیگری به چشم می‌خورد و باید آن را رعایت کرد.

برگزیده جشنواره فیلم ونیز بیان داشت: ریتم بعضی از افراد به صورت درونی کند است و نمی‌توان از هر بازیگری درخواست کرد که ریتم خود را سریع‌تر کند. برای مثال عزت‌الله انتظامی از جمله بازیگرانی بود که در ادای کلمات دارای ریتمی کند بود. ضرباهنگ باید از ابتدا تا انتها در یک فیلم سینمایی به درستی رعایت شود و نمی‌توان آن را به یکباره تغییر دارد.

هر بازیگر باید دارای یک ویژگی بخصوص باشد

جلیلی درباره چگونگی کار با بازیگران نیز گفت: در کار با بازیگر باید او را کاملا شناخت و حد و حدود را رعایت کرد. همچنین باید موقعیتی قابل باور برای یک بازیگر در نظر گرفت تا او بتواند ارتباط لازم را با آن وضعیت برقرار کند. بازیگر باید دارای یک ویژگی بخصوص بوده که از آن به عنوان «آن» تعبیر می‌شود. این مشخصه از همان بدو تولد در فرد وجود دارد و بخشیی نیز طی فرآیند تزکیه حاصل می‌شود.

وی یادآور شد: یک کارگردان باید نسبت به داستانی که می‌خواهد آن را به تصویر بکشد، آگاهی کامل داشته و به آن اعتقاد قلبی داشته باشد. به بیان دیگر فیلمساز باید نسبت به یک فیلمنامه اشراف و احاطه کامل به دست بیاورد. گاهی نیز پیش می‌آید که بازیگران به کمک یک فیلمساز می‌آیند و در برخی از فیلم‌ها مشخص است که نتیجه نهایی تا چه حد مدیون توان بازیگران آن است.

تقوایی، شهید ثالث و نادری فیلمسازان بزرگی هستند

جلیلی در ادامه این کارگاه گفت: امثال ناصر تقوایی، سهراب شهید ثالث و امیر نادری کارگردانان بسیار بزرگی هستند. ناصر تقوایی یکی از بهترین فیلمسازان ایرانی است و به عقیده من «ناخدا خورشید» اثری بسیار ویژه است. ناصر تقوایی گفته بود اگر من موفق به ساخت فیلم نشدم، می‌خواهم آن را ابوالفضل جلیلی کارگردانی کند، در صورتی که من اصلا خود را در حد و اندازه او نمی‌دانستم. تقوایی فردی بازیگر ساز است و این موضوع با دانش و آگاهی او در ارتباط است. من تنها یک بار با سهراب شهید ثالث ارتباط داشتم و باید بگویم که او نیز بسیار انسان بزرگ و شریفی بود.

وی بیان کرد: گاهی پیش آمده که درگیر مقوله فرم شده و بعدها در مونتاژ متوجه شدم که چنین پلان‌هایی هیچ حسی را منتقل نمی‌کنند.

بازیگر باید با لحن آهنگین صحبت کند

جلیلی افزود: فیلمی به نام «گل یا پوچ» را در کارنامه دارم که دارای لحنی طنزآمیز است و نمی‌دانم چرا تصمیم به ساخت آن گرفتم. من به دیالوگ اعتقادی ندارم و به همین دلیل است که تا حد ممکن از نوشتن دیالوگ پرهیز می‌کنم. به اعتقاد من هر بازیگری باید با موسیقی آشنا باشد و در این صورت است که او می‌تواند ریتم را درک کند. از طرف دیگر هیچ چیز به اندازه آواز نمی‌تواند به بیان یک بازیگر کمک کند. به عقیده من دوبلورهای ایرانی بسیار قوی عمل می‌کنند و لحن اصلی بازیگر را حفظ می‌کنند. یک بازیگر باید آهنگین صحبت کند و این موضوع به تمرین نیاز دارد. او نباید تنها به حفظ کردن دیالوگ‌ها اکتفا کند و باید آن را با لحن موسیقایی ادا کند.

این فیلمساز ادامه داد: در فیلم «گل یا پوچ» بازیگر اصلی فیلم به صورت آهنگین صحبت می‌کرد و همین موضوع باعث می‌شد تا مخاطب به او توجه نشان دهد. ایکاش شرایطی برای نمایش این فیلم در موزه سینما به وجود بیاید تا برخی متوجه شوند ژانر کمدی را می‌توان به شیوه دیگری نیز در سینما به کار گرفت.

کارگردان «دلبران» خاطرنشان کرد: همه چیز در درون انسان وجود دارد و هر فرد می‌تواند به اهدافی که برای خود مشخص کرده است دست پیدا کند و لازمه این اتفاق خواستن است. اگر انگیزه و نیاز وجود داشته باشد انسان در هر فعالیتی رشد می‌کند.

در این کارگاه آموزشی نظام الدین کیایی و مهدی ایل بیگی نیز در کنار اعضای باشگاه مخاطبان موزه سینما و علاقمندان به سینما در کارگاه ابوالفضل جلیلی حضور داشتند.

 

 

 

 

 

«ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» به کیانوش عیاری تقدیم شد/ جشنواره‌‌ای متفاوت با انتخاب منوچهر شاهسواری

«ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» به کیانوش عیاری تقدیم شد/ جشنواره‌‌ای متفاوت با انتخاب منوچهر شاهسواری

برنامه نمایش ویژه فیلم سینمایی «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» به کارگردانی مهرداد غفارزاده و تهیه‌کنندگی امیرشهاب رضویان با حضور هنرمندان و سینماگران عصر روز جمعه ۱۸ آبان در سالن سینماتوگراف موزه سینما برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، پژمان بازغی بازیگر فیلم سینمایی «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» و رئیس صنف انجمن بازیگران خانه سینما ضمن خوش‌آمدگویی به افراد حاضر در سالن گفت: خوشحالم که این برنامه به همت انجمن صنفی بازیگران خانه سینما، موزه سینما و شرکت طب گستران سروش و خانم دکتر خلیلی در راستای اهداف انجمن صنفی بازیگران برگزار می‌شود. قرار بر این است تا بخشی از درآمد اکران این فیلم در اختیار اعضای انجمن بازیگران قرار بگیرد و امیدوارم برای فیلم‌های دیگر نیز چنین برنامه‌ریزی‌هایی انجام شود.
بازغی ادامه داد: انتخاب شایسته منوچهر شاهسواری را به عنوان دبیر جشنواره فیلم فجر تبریک می‌گویم و امیدوارم با درایت ایشان شاهد برگزاری جشنواره بسیار خوبی باشیم و مطمئنم که این اتفاق رخ خواهد داد.
این بازیگر یادآور شد: «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» اولین محصول مشترک ایران و ترکیه است که با زبان ترکی فیلمبرداری شده است. امیدوارم در ادامه نیز بتوانیم زمینه‌های دائمی را برای نمایش فیلم‌هایی در شأن و مقام سینما تدارک ببینیم.
وی در پایان گفت: از کیانوش عیاری، فیلمساز برجسته کشور برای حضور در این اکران بسیار سپاسگزارم.
همچنین از هنرمندانی و افرادی همچون کوروش سلیمانی نایب رئیس انجمن بازیگران خانه سینما، کمند امیرسلیمانی، حدیث فولادوند، امیرشهاب رضویان، حمیدرضا حق‌پناه و دکتر سمانه خلیلی که در جمع ما حاضر شدند تشکر می‌کنم.
در ادامه امیرشهاب رضویان، تهیه کننده این فیلم درباره چگونگی ساخت این اثر گفت: من در سال ۱۳۹۷ فیلمی در آذربایجان تهیه می‌کردم و آن زمان مهرداد غفارزاده برای تولید مشترک فیلم «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» میان ایران و ترکیه تماس گرفت و برای مذاکرات عازم استانبول شدم.
رضویان ادامه داد: مراحل تولید این فیلم را از ابتدای ۱۳۹۷ آغاز کردیم و تا آخر همان سال درگیر ساخت اثر بودیم. من پیش از این و در کشورهایی نظیرآلمان، ژاپن و کانادا نیز فیلم‌هایی را تولید کرده‌ام، اما ساخت فیلم در ترکیه به مراتب امر دشوار‌تری بود.
وی ادامه داد: سینما دارای یک زبان مشترک است و به همین دلیل توانستیم با تهیه کننده کشور ترکیه به تفاهم برسیم. با این وجود «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» با سختی های زیادی تولید شد و از همه دوستانی که در تولید این فیلم نقش داشتند، خصوصا پژمان بازغی که همراهی بسیاری با ما داشت، بسیار تشکر می‌کنم.
رضویان در پایان بیان داشت: من از دوران نوجوانی به تماشای فیلم‌های کیانوش عیاری نشسته و از او بسیار آموخته‌ام، بنابراین فیلم را به او تقدیم کنم.
در ادامه مهرداد غفارزاده، کارگردان فیلم «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» گفت: از کیانوش عیاری، استاد مسلم سینما تشکر می کنم که در این اکران حضور دارند. این فیلم سه سال پیش و پس از دوران کرونا در شرایط  بسیار بدی به روی پرده رفت و متاسفانه به دلیل تبلیغات نامناسب دیده نشد.
این فیلمساز بیان کرد: پژمان بازغی از جمله بازیگرانی است که همراهی بسیاری دارد و به همه کارگردان‌ها توصیه می‌کنم تا همکاری با او را تجربه کنند. این فیلم سومین همکاری من با اوست. «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» ۶ سال پیش ساخته شده است و در شرایط خاصی فیلمبرداری شد. مدت زمان اولیه فیلم ۱۲۵ دقیقه بود که در ترکیه نسخه ۱۱۵ دقیقه‌ای آن به روی پرده رفت. در ایران روال نمایش یک فیلم در سینما، مدت زمان ۹۰ دقیقه است و به همین دلیل، نسخه نهایی کوتاه‌تر شد. احتمال دارد که بتوانیم از مجموعه سکانس‌های باقی این اثر مانده یک مینی سریال چهار یا پنج قسمتی آماده کنیم.
در این اکران هنرمندانی همچون کیانوش عیاری، مهرداد غفارزاده، پژمان بازغی، کوروش سلیمانی، حدیث فولادوند، کمند امیرسلیمانی، امیرشهاب رضویان، وحید نیکخواه آزاد، محمود گبرلو، سلمان فرخنده، بهرنگ دزفولی زاده، فرامرز روشنایی و… حضور داشتند.

گفتگویی که موزه سینما برای زادروز علی دهکردی منتشر کرد

حضور در «از کرخه تا راین» اتفاق بزرگی برای من بود/  حمید سمندریان تاثیرگذارترین معلم من  بود

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز « علی دهکردی» بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون بخش هایی از گفنگوی این هنرمند را منتشر کرده است که آن را می خوانید.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی دهکردی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: نام کامل من علی اسماعیل‌پور دهکردی است. تقریبا تمام هم‌شهری‌های من و اهالی قدیمی شهرکرد پسوند دهکردی که نام زادگاه آن‌ها بوده است را همراه نام خانوادگی خود دارند.

وی افزود: شغل پدر من آزاد بود و زمانی که من متولد شدم، او یک مغازه کوچک در شهرکرد داشت بنابراین در یک شرایط اقتصادی متوسط بزرگ شدم. من تا سال ۱۳۶۳ که دیپلم گرفتم در همین شهر بودم و از اواسط دوران دبیرستان وارد گروه تئاتر شهرکرد شدم.

وی ادامه داد: زمانی که در کنکور شرکت کردم، اولین دوره پس از وقوع انقلاب فرهنگی بود. آن زمان من در رشته هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران قبول شدم.

دهکردی درباره چگونگی همکاری خود با حاتمی کیا در فیلم «از کرخه تا راین»  بیان داشت: من به واسطه آقای بهرام عظیم‌پور به ابراهیم حاتمی‌کیا معرفی شدم، اتفاقی که برایم به لحاظ حرفه‌ای و همچنین حسی و عاطفی بسیار مهم و بزرگ بود. نسل ما درگیر جنگ بود. شخصیت سعید در فیلم «از کرخه تا راین» به نمادی از رزمنده بسیجی و مذهبی امروزی تبدیل شد. پس از این اثر، در یک فیلم- سریال به اسم «پاییز بلند» به کارگردانی منوچهر عسگری‌نسب حضور پیدا کردم و پس از سریال «مهر و ماه»، من با خانم هما روستا به عنوان پسر جوان گروه تئاتر او همکاری کردم.

دهکردی ادامه داد: زنده یاد حمید سمندریان بی‌تردید تاثیرگذارترین معلم من و هر فرد دیگری به شمار می‌رفت که افتخار شاگردی او را داشت.

این بازیگر خاطرنشان کرد: یکی از مهمترین لحظه‌های زندگی بازیگری من هنگامی بود که مقابل دوربین آقای نعمت حقیقی قرار گرفتم. با اینکه پیش از آن سابقه بازیگری داشتم و با بازیگران پیش از انقلاب نیز هم‌بازی بودم، اما آن لحظه ای که در مقابل دوربین یکی از افراد ماندگار تاریخ سینمای ایران قرار گرفتم برایم بسبار ارزشمند بود.

وی در پایان گفت: به نظر من هر آدمی که زندگی برای او دارای ارزش است، هر شب پیش از خواب از خود سوال می‌کند که آیا از امروز و گذشته خود راضی بوده‌ای یا خیر؟ من اهل تفاخر نیستم اما از زندگی کاری خود بسیار راضی هستم . من در شرایط دشواری وارد این حرفه شدم و مسیر سختی را برای رسیدن به این جایگاه طی کردم.

کارگاه «انتقال تجربه کارگردانی و بازیگری » در موزه سینما

موزه سینما کارگاه انتقال تجربه «کارگردانی و بازیگری در سینما» را با حضور ابوالفضل جلیلی؛ کارگردان، فیلمنامه نویس و تدوینگر برگزار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، در ادامه برگزاری کارگاه‌ها در موزه سینما «ابوالفضل جلیلی» کارگردان شناخته شده سینمای ایران کارگاه انتقال تجربه برگزار می‌کند.
این کارگاه روز چهارشنبه ۲۳ آبان ماه ساعت ۱۵ با موضوع «انتقال تجربه کارگردانی و بازیگری در سینما» برگزار می‌شود.
علاقمندان برای حضور در این کارگاه به آدرس زیر مراجعه کنند.
clubmuseum.ir/workshops/50
ابوالفضل جلیلی در کارنامه هنری خود ساخت فیلم‌هایی همچون مسیر معکوس، گل یا پوچ، ابجد، دلبران، قصه‌های کیش، دان، یک داستان واقعی، دت یعنی دختر، رقص خاک، گال، بهار، میلاد، بهار و … را بر عهده داشته است.
وی در طول سال‌ها فعالیت در سینما جوایزی همچون: قرقاول طلایی جشنواره فیلم کرالا، جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم رم، برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره المللی فیلم دوربان، جایزه امیل گمت جشنواره بین‌المللی فیلم سینمای آسیا وزول، جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره بین المللی سنتا باربارا، جایزه بالن طلایی جشنواره سه قاره، برنده پلنگ نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو، جایزه اوسلای طلایی، جایزه جشنواره فیلم ونیز و … را بدست آورده است.

 

نمایش ویژه «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» در موزه سینما

فیلم سینمایی «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» در موزه سینما نمایش داده می شود.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، فیلم سینمایی «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» به کارگردانی مهرداد غفارزاده و تهیه کنندگی امیرشهاب رضویان طی یک برنامه ویژه نمایش داده خواهد شد.
در این برنامه که روز جمعه 18 آبان ساعت 17 در سالن سینماتوگراف موزه سینما برگزار می‌شود، پنج درصد از عواید حاصل از نمایش این فیلم در اختیار انجمن بازیگران خانه سینما قرار خواهد گرفت.
این مراسم به همت پژمان بازغی و با حضور چهره هایی همچون حدیث فولادوند، متین ستوده، سلمان فرخنده و بازیگران و عوامل فیلم و همچنین هنرمندان سینما برگزار خواهد شد.
ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» اولین فیلم مشترک ایران و ترکیه پس از انقلاب است
و پژمان ‌بازغی، افسانه پاکرو، علی بوراک جیلان، یوسف چیم، وحید صادقی، سارا احمدی، امید ‌روحانی، سوگل یکتا، فرناز محمودی، هازال تورسان، آیشن اینجی، آی تک جاوید، سمرا دینچر و… در این فیلم نقش آفرینی کرده اند.

«جشن سده» دارای ارزش‌های ستودنی بیشماری است

برنامه نمایش و نشست نقد و بررسی فیلم مستند «جشن سده» ساخته زنده یاد منوچهرعسگری‌نسب با حضور ارد عطار عطارپور کارگردان و تهیه کننده شناخته شده سینمای مستند، فخرالدین سیدی مستند ساز پیشکسوت و محمد مقدم مستندساز و پژوهشگر سینما در قالب برنامه «شب‌های مستند» موزه سینما با همکاری انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، محمد تهامی‌نژاد، پژوهشگر و مستندساز پیشکسوت به دلیل کسالت امکان حضور در این برنامه را پیدا نکرده است و متن نوشته شده توسط او درباره فیلم «جشن سده» قرائت شد.

فخرالدین سیدی  که اجرای برنامه را بر عهده داشت در ابتدای این نشست گفت:  دو فیلمی که از زنده‌یاد منوچهر عسگری‌نسب به نمایش درآمدند به ترتیب در سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۵۰ ساخته شده‌اند. زمانی که عسگری‌نسب فیلم اول را کارگردانی کرد، زنده یاد فریدون رهنما به او گفت این فیلم به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده است، در صورتی که سرخی و زردی آتش در جشن سده اهمیت زیادی دارد و به او پیشنهاد می‌دهد تا این فیلم را بار دیگر به صورت رنگی بسازد. این اثر پایان‌نامه تحصیلی عسگری‌نسب بود و ساخت آن به سفارش تلویزیون صورت گرفت.

نقاط قوت و کاستی‌های جشن سده

در ادامه ارد عطارپور، کارگردان و تهیه کننده شناخته شده سینمای مستند گفت: من یک ترم شاگرد مرحوم عسگری‌نسب بودم و ایشان در باغ فردوس کارگردانی سینمای مستند تدریس می‌کردند. در آن روزها او بیشتر به ساخت فیلم‌های داستانی می‌پرداخت و فیلم‌های مستند عسگری‌نسب بیشتر مربوط به پیش از انقلاب بود.

وی با بیان اینکه منوچهرعسگری همیشه سینمای مستند را دوست داشت و آن را کاری دشوار می‌دانست، بیان داشت: اما روزگارعسگری‌نسب را به سمتی برد تا علاقه او در سینمای داستانی متجلی شود. البته علاقه به ساخت فیلم‌های داستانی از ابتدا در او وجود داشت و زمانی که از کرمان به سمت تهران آمد، قصد داشت تا روزی بازیگر شود اما بعدها در تلویزیون به ساخت فیلم‌های مستند مشغول شد و آثار مختلفی را کارگردانی کرد.

این مستندساز خاطرنشان کرد: به نظرم فیلم اول «جشن سده» اثر خوبی است. این فیلم امروزه دارای وجه استنادی است و شاهدی بر مصاحبه با استاد پورداود است و پلان‌های گرفته شده کادربندی دقیق ، خوب و به یادماندنی دارد.

عطار پور با بیان اینکه«جشن سده» نقاط قوت و کاستی هایی دارد، ادامه داد: در هر صورت این فیلم به عنوان یک سند ارزشمند باقی خواهد ماند. همچنین مسئله کمال گرایی فیلمساز همواره وجود دارد و فیلمساز معمولا بزرگترین منتقد خویش است. یک کارگردان نمی‌تواند آنچه را که در ذهن دارد به تمامی عرضه کند و همیشه از این مسئله دچار رنج است. به همین دلیل گاهی یک فیلمساز برای رهایی از چنین رنجی، به ساخت فیلمی دیگر درباره همان موضوع روی می‌آورد.

وی ابراز داشت: درباره «جشن سده» می‌توان گفت فیلم دوم در واقع همان فیلم اول بوده که دوباره به صورت رنگی ساخته شده است. این موضوع در سینمای ایران و جهان دارای سابقه است برای مثال، آلفرد هیچکاک فیلم «مردی که زیاد می‌دانست» را یک بار به صورت سیاه و سفید کارگردانی کرد و سال‌ها بعد عین آن را به صورت رنگی ساخته است که در آن ابهت و پختگی بیشتری دیده می‌شود. فرانسو تروفو فیلم اول را متعلق به هیچکاک آماتور و فیلم دوم را مربوط به استاد هیچکاک می‌داند. در ایران نیز محمدرضا اصلانی فیلم فوق العاده و سیاه و سفید «جام حسنلو» را پس از نزدیک به چهل سال دوباره به صورت رنگی کارگردانی کرده است.

عطارپور بیان داشت: آقای عسگری‌نسب کارنامه‌ پر طول و تفصیلی دارند و فیلم‌های زیادی را کارگردانی کرده‌است و فیلم «جشن سده» از جمله اولین فیلم‌های او به شمار می‌رود.

عسگری‌نسب هنگامی که کلاس خود را به اتمام می‌رساند تا ساعت‌ها پس از آن با ما صحبت می کرد و او با حرارت و انرژی زیادی بحث را ادامه می‌داد و خود را موظف به پاسخگویی می‌دانست.

عطار پور با بیان اینکه در کارهای عسگری‌نسب برخی موارد ویژه وجود دارد که در فیلم‎های مختلف تکرار می شود ، خاطرنشان کرد: از جمله این موارد توجه او به آیین زرتشتی است که این موضوع در دو فیلمی که امروز شاهد بودیم، به علاوه «تخت سلیمان» و فیلم دیگری از ایشان به نام «پیر سوز چک چکو» که درباره یک زیارتگاه زرتشتی در استان یزد است مشاهده می‌شود. او یک فیلمساز وطن دوست بود و زمانی که برای تحصیل به میشیگان رفت، یکی از افرادی بود که در تولید مشترک مجموعه «چهار راه تمدن» نقش مهمی داشت.

نقش عناصر بیرونی آیینها

در ادامه محمد مقدم، مستندساز و پژوهشگر سینما نیز گفت: در فیلم «جشن سده» شاهد یک مستند گزارشی از یک آیین تاریخی هستیم. میان دو فیلمی که امروز به نمایش درآمدند، فاصله چهارساله‌ وجود دارد و شاهد تفاوت‌های فاحشی میان آن دو هستیم و این موضوع باعث می‌شود تا به موارد بسیاری فکر کنیم. از جمله اینکه درباره نحوه شکل‌گیری آیین‌ها و تغییرات آن‌ها نکاتی وجود دارد و آنچه که به ما رسیده است با آنچه که تصور می‌کردیم متفاوت است.

وی افزود: معمولا جان مایه هر آیین باقی مانده و در دل آن مستتر است و عناصر مربوط به آن نیز به صورت جسته و گریخته حفظ می‌شود، اما در طول تاریخ صورت‌های آن به شدت دچار تغییر می‌شوند.

مقدم درباره دو فیلم «جشن سده» بیان داشت: از تفاوت‌های بارز این دو فیلم می‌توان به نقش عناصر بیرونی یک آیین اشاره کرد. هر آیین در اقصی نقاط دنیا دارای دو ویژگی است. اول اینکه در یک سالگشت اتفاق می‌افتد و دیگری آن است که در آن خرق عادت صورت می‌گیرد و افرادی که در آن مراسم شرکت می‌کنند، دارای صورت همیشگی نیستند. برای مثال، لباس‌های دیگری می‌پوشند و این دو ویژگی در هر مراسم آیینی مستتر است.

این منتقد تصریح کرد: در فیلم اول نشانه‌هایی از دخالت قدرت و نظمی که توسط نیروهای امنیتی برقرار می‌شود و شکل چیدمان مردم قابل مشاهده است اما در فیلم دوم این موارد به تک مضراب‌های نمایشی بدل می‌شود و نشان می‌دهد که موارد یاد شده تا چه اندازه می‌تواند توسط دیگران مورد تغییر و دخالت قرار بگیرد. در فیلم‌های مونوگرافی بهتر است به تبارشناسی و هستی شناسی آیین‌ها توجه شود. فیلم «جشن سده» دارای ارزش‌های ستودنی بیشماری است.

مقدم ادامه داد: در فیلم‌های مربوط به آیین‌ها فقدان یک موضوع احساس می‌شود و آن مربوط به ریشه‌یابی هر آیین است. فاصله‌ای که در میان دو فیلم مرحوم عسگری‌نسب وجود دارد خود موضوعی شگفت است و در هر دو اثر با ضبط تصادفی مواردی روبه‌رو هستیم که از آن‌ها می‌توان به عنوان یک سند تاریخی در پژوهش‌های مختلف استفاده کرد.

تابلوهایی از سینمای مستند کشور در دوره‌های آغازین

در ادامه سعید رشتیان، مستندساز و تهیه‌کننده پیشکسوت سینمای مستند نیز گقت: آثار و تجارب اینچنینی باید مورد تکریم قرار بگیرند. برای من جذابیت‌ فیلم‌های به نمایش درآمده در برنامه «شب‌های مستند» در این است که بدانیم سینمای مستند ایران از چه زمینه‌هایی برآمده و آنچه که امروز میراث‌دار آن هستیم از چه فضاهایی آغاز شده و چگونه پیشرفته است. در دو فیلمی که امروز شاهد بودیم و سایر آثار این دوره، جنس فضای تجربی بسیار مشهود بوده و این مسئله در انتخاب موضوع، جنبه‌های فنی و تکنیکی و شیوه ساخت به چشم می‌خورد.

رشتیان در پایان بیان داشت: تحول و تکامل به لحاظ روش، تکنیک و روایت پس از انقلاب در سینمای مستند ایران اتفاق افتاد. همچنین جنبه‌های استنادی این آثار دارای اهمیت زیادی هستند و باید به این موضوع توجه شود. در واقع این فیلم‌ها به عنوان تابلوهایی از سینمای مستند کشور در دوره‌های آغازین مطرح هستند.

در انتهای این نشست فخرالدین سیدی که اجرای برنامه را بر عهده داشت از زحمات لادن طاهری مدیر فیلمخانه ملی برای قراردادن فیلم‌های مستند برای نمایش تشکر و قدردانی کرد.

در این برنامه افرادی همچون: سعید رشتیان، مهدی مدنی، ارد عطارپور، محمد مقدم، محمود گبرلو، مهدی پاک نژاد، علی شوقیان، مهدی حسابی، شیرین جاهد، همایون علیخانی، صادق حدادی، محسن شهابی و .‌‌. حضور داشتند.

گفتگویی که موزه سینما برای زادروز «کمال تبریزی» منتشر کرد

کمال تبریزی؛ از تدوین فیلم کوتاه ابراهیم حاتمی کیا تا کارگردانی «مارمولک»

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی خود همزمان با زادروز «کمال تبریزی» کارگردان سینما و تلویزیون بخش هایی از گفنگوی این هنرمند را منتشر کرده است که بخش هایی از آن را می خوانید.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، کمال با بیان اینکه متولد روز ۵ آبان ماه سال ۱۳۳۸ است، گفت: من در دوره دبیرستان در مدرسه‌ای تحصیل کردم که بعدها متوجه شدم حسن فتحی نیز در آنجا تحصیل کرده است. یادم می‌آید به دلایل مختلف تصمیم گرفتم تا به دانشگاه پلی تکنیک بروم و در رشته مهندسی راه و ساختمان تحصیل کنم.
وی با بیان اینکه در سال ۱۳۵۶ به دانشگاه رفت و پس از گذراندن سه ترم انقلاب اسلامی شد، ادامه داد: پس از انقلاب، دانشگاه به مدت دو سال تعطیل شد و من به تل فیلم رفتم و در آنجا دوره‌های مختلفی را گذراندم و دو فیلم کوتاه نیز کارگردانی کردم. در آن مقطع ابراهیم حاتمی کیا یک فیلم هشت میلیمتری به نام «کوردلان» را کارگردانی کرد و از من خواست تا تدوین آن‌ را برعهده بگیرم.
تبریزی با بیان اینکه به رشته ریاضی بسیار علاقه‌مند بوده اما فعالیت‌های عکاسی و سینمایی نیز برایش اهمیت خاصی داشته است، بیان داشت: در آن زمان تصمیم گرفتم تغییر رشته دهم و این موضوع برای مسئولین دانشگاه بسیار عجیب بود. پس از آنکه از رشته سینما فارغ التحصیل شدم، به صورت حرفه‌ای کار خود را شروع کردم.
کارگردان مجموعه «مهر مادری» با ذکر خاطره‌ای از دوران جنگ خاطرنشان کرد: اولین روز جنگ یعنی ۳۱ شهریور ماه به دو گروه تقسیم شدیم که هر گروه شامل یک فیلمبردار، یک دستیار فیلمبردار و یک صدابردار بود. صدابردار گروه ما آقای محمد مهدی حیدریان بود و من فیلمبرداری را برعهده داشتم. با دو خودرو متعلق به وزارت ارشاد، عازم جبهه‌های جنگ شدیم و از تمام مناطق درگیر جنگ فیلمبرداری کردیم. زمانی که بازگشتیم همه این فیلم‌ها را تدوین کردیم که در قالب یک مستند به نام «شهادت طلبان» عرضه شد.
این فیلمساز یادآور شد: در آن مقطع، حس و حالی انقلابی در جامعه وجود داشت و مقوله دستمزد برای ما دارای اهمیت چندانی نبود.
تبریزی در ادامه گفت: من معتقدم فیلمسازی یک فعالیت جمعی است و اگر فردی فکر کند که فیلم خود را به تنهایی می‌سازد، اشتباه بزرگی را مرتکب شده است. اگر مجموعه عوامل به خوبی مدیریت و هدایت شده و دارای انسجام کافی نیز باشند، اثر نهایی نیز تأثیرگذار خواهد بود.
وی درباره ساخت فیلم «مارمولک» بیان داشت: روزی آقای منوچهر محمدی از من دعوت کردند تا به دفتر ایشان برم. او طرح فیلمنامه سینمایی «مارمولک» را به من ارائه کرد و نظرم را جویا شد. هر دو بر این عقیده بودیم که اثر نهایی نتیجه بسیار خوبی خواهد داشت. اولین انتخاب ما برای نقش اصلی این فیلم ، پرویز پرستویی بود و زمانی که او فیلمنامه را مطالعه کردند، به آن علاقه نشان دادند.
کارگردان «طبقه حساس» درباره همکاری خود با پرویز پرستویی خاطرنشان کرد: پرویز پرستویی در چند فیلمی که با او کار کردم روی لباس خود حساسیت زیادی داشت به گونه‌ای که نسبت به تعویض آن رغبتی نشان نمی‌داد. تا زمانی که در «مارمولک» مشغول فیلمبرداری صحنه های زندان بودیم او همواره لباس مربوط به آن صحنه‌ها را بر تن داشت.
تبریزی ادامه داد: روندی که پرستویی طی می‌کند نوعی شگرد به حساب می آید که در جهت نزدیک شدن به نقش، آن را به کار می‌گیرد. به عنوان مثال، برای فیلم مارمولک او مدت‌ها به حوزه علمیه تهران در جنوب شهر رفت و آمد داشت و همنشین افراد حاضر در آنجا بود تا بتواند حال و هوا و همچنین اصطلاحات مختلف را بیاموزد. پرستویی در نهایت موارد مختلفی را آموخت و خود نیز آن‌ها را به فیلمنامه اضافه کرد. «مارمولک» در یک فضای روستایی ساخته شد و افراد محلی در آنجا چندان با بازیگران و فیلمبرداری یک اثر سینمایی آشنا نبودند. به همین دلیل شناختی از پرویز پرستویی نداشتند و زمانی که او با لباس یک روحانی در کوچه و پس کوچه‌ها رفت و آمد می‌کرد، مردم محله کاملا او را به عنوان یک روحانی پذیرفته بودند.
این فیلمساز بیان داشت: پرستویی برای اینکه خود را هر چه بیشتر در فضای نقش قرار دهد، اوقاتی را به مداحی و خواندن روضه اختصاص می‌داد تا ارائه خود را تا حد امکان قابل باور جلوه دهد. درواقع هیچگونه نمایشی در «مارمولک» دیده نمی‌شود و هر آنچه وجود دارد، محصول واقع گرایی موجود در پشت دوربین است.
این فیلمساز شناخته شده سینمای ایران در پایان بیان داشت: به فیلمسازان جوان توصیه می‌کنم که از سینما به عنوان یک وسیله کاملا جدی استفاده کنند و این هنر را به عنوان یک پل ببینند که وجود آن در جامعه باعث می‌شود همه افراد، دیدگاه‌ها و نگرش‌ها در کنار یکدیگر دیده شوند. امیدوارم فیلمسازان جوان بتوانند باعث رشد هرچه بیشتر سینمای ایران شوند.