به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، در متن یادداشت رائد فریدزاده آمده است:
سالن‌های سینما، از روزهای اول آغاز جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، علی‌رغم مضایق و دشواری‌ها در نوبت نمایش گشوده بودند و در ادامه نیز، با مرتفع شدن محذوریت‌ها و با حمایت سینماداران و صاحبان آثار، با نیم‌بها شدن قیمت بلیت، راه حضور علاقه‌مندان سینما در سالن‌ها هموارتر شد.
تجربه جنگ و بحران در جهان، نشان داده که بر خلاف تصور عمومی، سالن‌های سینما جزو مکان‌های امن شهری به شمار می‌روند؛ تجربه خود ما نیز در هشت سال دفاع مقدس، این موضوع را به‌خوبی نشان‌می‌دهد. دورانی که نه تنها سالن‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دادند، بلکه هنرمندان سینما زیر بمباران و موشک‌باران شدید، برترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران را ساخته و به ثبت رساندند. زمانی که جشنواره‌های سینمایی با آن صفوف تکرارناشدنی برپا می‌شد تا به ذهن و فکر و قلب مردم، آرامش بخشد و نور امید را در دل مردمان روشن نگه دارد.این رخداد اخیر نیز شرایطی مشابه داشت. روزهای اول به دلیل حزن و غم موجود در جامعه به دلیل از دست دادن فرزندان رشید این مرز و بوم، اکران آثار کمدی به تعویق افتاد و پس از مدتی وقفه طی جلسات متعدد و با بهره‌گیری از نظارت جمعی صنوف و فعالان این عرصه، از آنجا که همگان بر نقش سینما بر روحیه بخشی و امید آفرینی جامعه تأکید داشتند، تمامی‌آثار طبق روال معمول در چرخه نمایش قرار گرفتند و استقبال نسبی جالب توجه از آنها در بیشتر نقاط کشور، نشان داد که مسیر صواب پی گرفته شده است و میزان این استقبال نیز بر کارکرد اجتماعی سینما در اوضاع بحران صحه گذاشت که باید به شیوه‌ای درست مورد سنجش و تحلیل قرار گیرد.سینما، در همه حال، در خدمت مردم بوده است و تعطیلی آن (در روزهایی که روند پیش رو مبهم بود و به فضل الهی با رشادت و مقاومت ملت شریف و سربازان جان بر کف وطن منجر به توقف تجاوز دشمن شد) می‌توانست تأثیر منفی زیادی بر جای بگذارد. حال آنکه در دل بحران تجربه زیسته‌ای از با هم بودن و در کنار هم بودن و علی‌رغم تمامی‌دل‌نگرانی‌ها به شکل جمعی به تماشای اثری نشستن رقم خورد.این تجربه زیسته یگانه می‌تواند الگوی مناسبی برای هم بودگی اجتماعی و تقویت روحیه جمعی و امید بخشی و امید آفرینی را به مدیریت بحران ارائه دهد؛ تجربه‌ای معطوف به خود زندگی.
این امر بدون‌همراهی و همدلی جمعی میسر نمی‌شد. از همه دوستان خانه سینما بویژه هیأت مدیره محترم، صاحبان آثار و سینماداران عزیز، تمامی‌صنوف سینمایی و فعالان این عرصه و همچنین همکاران گرانقدرم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌و سازمان سینمایی سپاسگزارم که با همت و اراده جمعی، در تقویت سرمایه اجتماعی متحد و منسجم بودند و با احترام به مردم نجیب و مقاوم و مخاطبان بیشمار سینمای ایران تجربه زیسته یگانه‌ای را محقق ساختند.
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم