به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، هادی آفریده مستندساز با بیان اینکه وجدان حرفه‌ای و شجاعت مهم‌ترین سلاح مستندساز در شرایط جنگی است، گفت: به عنوان یک مستندساز به نسل جوان با توجه به جسارتی که از آنها سراغ داریم، امید دارم تا بتوانند با کمک ابزارهای نوین دیجیتال و بهره‌وری مناسب از فضای مجازی واقعیت‌های جنگ ایران و اسرائیل را به تصویر بکشد.
هادی آفریده که ساخت سه فیلم کوتاه داستانی و سه مجموعه مستند و بیش از ۳۰ عنوان مستند مستقل از جمله «خاطره نی آوران»، «چنارستان»، «باشگاه حیوانات»، «صف سلام»،«کاریز، قصه آب»، «پردیس‌های خیال»، «باغ‌های گمشده» ،«کامیون آبی» و «هولاین در ایران» را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد و همچنین مستندهای «نقل‌گرد آفرید»، «مراسم صبحگاهی» و «تهران سیمین» را با رویکردی اجتماعی به مسائل زنان ساخته است؛ گفت: سنت مستندسازی جنگ در کشور ما ریشه در جنگ هشت ساله عراق با ایران دارد. در آن دوران هم به اهمیت فیلم مستند آگاه بودند ولی معمولا یک رویکرد و دیدگاه رسمی از جنگ ارائه شد.
کارگردان مستند «تهران سیمین» ادامه داد: جنگ فقط میدان بمب و موشک نیست؛ جنگ، میدان روایت‌ها هم هست که هر دو کشورِ در حالِ جنگ تلاش می‌کند حقیقت را از منظر خود بازگو کند. در چنین موقعیتی، مستندساز نه فقط یک هنرمند، که یک راوی حقیقت است. بنابراین وظیفه‌ی ما این است که صدای قربانیان و پیچیدگی‌های انسانی در پدیده شوم جنگ را فراتر از نگاه ایدئولوژی‌ها یا سیاست‌ها ثبت کنیم.
وی در پاسخ به این سئوال که نبود رسانه مستقل و مستندسازی حرفه‌ای در دوران جنگ تا چه اندازه‌ای باعث نادیده گرفتن حقیقت شود؛ گفت: واقعیت این است که در بحران‌های جنگی، سکوت رسانه‌های مستقل یا جهت‌گیری رسانه‌های رسمی، باعث گم‌شدن حقیقت می‌شود. مستندسازی زمانی تلخ می‌شود که مستندساز آگاه است که وقتی پای موضوعات حساسی مانند جنگ، سیاست یا رویدادهای مدنی و اجتماعی در میان باشد؛ حرفه او بیشتر شبیه میدان مین است.
آفریده یادآور شد: بنابراین ما مجبوریم دائم میان حقیقت و امنیت شخصی تعادل برقرار کنیم و این فشار نه تنها خلاقیت را محدود می‌کند، بلکه گاهی باعث خودسانسوری می‌شود. این در حالی است که حرفه‌ی مستندسازی یک وظیفه‌ی حرفه ای و انسانی است و فکر می‌کنم مستندسازان در این لحظات سخت با رویکردهای گوناگون باید امکان کار کردن داشته باشند.
این مستندساز و دارنده جوایز متعدد از جشنواره‌های داخلی و خارجی اظهار داشت: وقتی صدای یک مادر داغ‌دیده یا حقیقتِ پنهان در پشت یک ویرانه را ثبت می‌کنیم، در واقع آینده را از فراموشی نجات می‌دهیم.
هادی آفریده تاکید کرد: امیدوارم نسل جوان‌تر با جسارتی که دارد و با کمک ابزارهای نوین دیجیتال بتواند از پس این مهم براید. به اعتقاد من وجدان حرفه‌ای و شجاعت هنوز مهم‌ترین سلاح مستندساز در این شرایط جنگ زده است. اگر ما روایت نکنیم، دیگران با تحریف یا تحقیر روایت خواهند کرد.