نباید میدان را خالی کرد

به گزارش پایگاه خبری موزه سینمای ایران، عباس رافعی ، فیلمنامه نویس ادامه داد: به خاطر دارم ایام جنگ تحمیلی که هواپیماهای رژیم بعثی وارد شهرها می‌شدند و به شکل دیوانه‌وار هدف‌های مسکونی و غیر مسکونی را از یکدیگ تشخیص نمی‌دادند و بمباران شدیدی در شهرها انجام می‌دادند، اما سینما و تئاتر به کار خود ادامه می‌دادند.

وی افزود: در همان سال‌ها با کامبوزیا پرتوی که دوست صمیمی من بود، به سینما رفتیم تا فیلم «ماهی» که در شرایط بمباران ساخته شده بود را تماشا کردیم، در همان اثنا قرار بود من فیلمی کوتاه برای کانون بسازم که آن هم در همان شرایط بود یادم است که در جلسه‌ای که برای ساخت فیلم من برگزار شده بود وقتی بمب می‌آمد سکوت می‌‌کردیم و بعد می‌گفتیم: «خب، معلوم نیست کجا را زده‌اند.» و بعد بحث را ادامه می‌دادیم.

وی تصریح کرد: ؛ اما اکنون نمی‌دانم که در این موقعیت چه چیزی تغییر کرده که سبب شده سینما، تئاتر و فعالیت‌های هنری معوق شوند. به گذشته که نگاه می‌کنم در همان اوضاع جنگی، پرفروش‌ترین آثار در حوزه جنگ بودند، مثل فیلم «افق» رسول ملاقلی‌پور، در واقع در آن اوضاع مردم آموخته بودند که چگونه در شرایط جنگی زندگی کنند و کارهای خلاقانه انجام دهند و تمام امید به زندگیشان را حفظ کنند.

رافعی گفت: طبیعی است که کسی در این شرایط توقع ساخته شدن فیلم جدید را ندارد چون این کار پروسه‌ای زمان بر است، اما به کارهایی که یک فکر خلاقانه پشت آن است و امید را زنده نگه می‌دارد آن هم از جانب هنرمندان بسیار نیاز است.

این فیلمنامه نویس خاطر نشان‌کرد: به شبکه تماشا که نگاه می‌کردم متوجه شدم که خوشبختانه سال‌ها قبل آثار زیادی درباره جنایات رژیم صهیونیستی تولید شده است و دست رسانه از این باب چندان خالی نیست.اکنون و در این شرایط سخت مسئولیت هنر و هنرمند انگار سنگین‌تر است که بتواند به وسیله آن هنری که دارد مردم را دلگرم کند و مردم را به سمت و سویی ببرد که آرامش و امنیت در قلب و دل آن‌ها جاری شود.

رافعی ادامه داد: به روحیه و انگیزه نسل خودمان که می‌نگرم، متوجه می‌شوم چگونه تلاش می‌کردیم تا با شوق و اشتیاق در سینما کاری کنیم که در این شرایط جنگی موثر واقع شویم، به گمان من تعطیل شدن همه چیز در این شرایط چندان کار مورد پسندی نیست هنگامی که همه چیز تعطیل شود، پیامد خوشایند چندانی ندارد.

وی تصریح کرد: خالی شدن شهرها هدفی بود که رژیم صهیونیستی به دنبال آن بود، شاید بد نباشد که به شرایط عادی بازگردیم و از هنر به عنوان ابزاری برای تلطیف فضا استفاده کنیم.